บทที่ 1835

นายหญิงใหญ่เซียวไม่รู้ด้วยซ้ำ ตอนที่ตัวเองไปที่โรงพยาบาล ในบ้านถูกจางกุ้ยเฟินทั้งสามคนยึดครองแล้ว

เธอกับเซียวเวยเวยและเฉียนหงเป็นทั้งสามคน รีบร้อนไปที่ โรงพยาบาล ตามหาตัวเขียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงเจอ ใน เวลานี้พ่อลูกคู่นี้ถูกห่อหุ้มด้วยเผือกกลายเป็นมัมมี่ครึ่งหนึ่งแล้ว

แม้ว่าทั้งสองจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่แขนขาหักทั้งหมด ทำให้สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวอย่างสมบูรณ์ และ ทำได้เพียงนอนอยู่บนเตียงแล้วคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

ทันทีที่นายหญิงใหญ่เซียวเข้ามา เห็นท่าทางนี้ของสองคน ทั้ง ตกใจทั้งวิตกกังวลในทันที รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า “ฉาง เฉียน! ไห่หลง! นี่…นี่เกิดอะไรขึ้นกับพวกแก?!”

เมื่อเชียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงเห็นนายหญิงใหญ่มาแล้ว ต่างก็ไม่สามารถควบคุมน้ำตาไว้ได้ และร้องไห้เสียงดังขึ้นมา

โดยเฉพาะเซียวไห่หลง ร้องไห้ได้เจ็บช้ำระกำใจเป็นอย่างมาก

เซียวเวยเวยก็ร้องไห้ออกมาในทันที และถามอย่างน่าสงสาร “พ่อพี่ชาย ทำไมพวกคุณถึงได้กลายเป็นแบบนี้…

เฉียนหงเช่นก็ค่อนข้างทุกข์ใจ เนื่องจากเซียวไห่หลงเป็น ลูกชายของตัวเอง แม้ว่าตัวเองจะจะมีความเหินห่างที่ลึกซึ้งมาก กับเซียวฉางเฉียน แต่ลูกชายก็คงเป็นของตัวเอง เห็นสภาพตอนของเขา ในใจก็ไม่สบอารมณ์อย่างแน่นอน

แต่ว่าเธอก็กังวลว่าเซียวฉางเฉียนจะไม่พอใจตัวเอง ดังนั้นจึง ตามอยู่ข้างกายตลอด โดยไม่กล้าพูดอะไร

ในเวลานี้ ดวงตาของเซียวไห่หลงเป็นสีแดง ร้องไห้พูดกับนาย หญิงใหญ่เซียวว่า: “คุณย่า! ผมกับพ่อถูกคนของอู่ตงไห้หักแขน ขา! คุณย่า ผมถูกทำร้ายอย่างไม่เป็นธรรม! ผมจัดการธุระให้เขา อู่ตงไห้ด้วยความปรารถนาดี เขาไม่เพียงแต่ไม่สำนึกบุญคุณ ใน ทางกลับกันยังให้คนทำร้ายผมกับพ่อจนกลายเป็นสภาพทุเรศ แบบนี้ เป็นสัตว์เดรัจฉานจริงๆ!

เซียวฉางเฉียนก็ทอดถอนหายใจ “แม่…คนก็พูดกันว่าทำงาน ใกล้ชิดกับคนใหญ่คนโตย่อมมีความอันตรายเหมือนกับเสือ วัน นี้ผมเข้าใจแล้วครับ! คนอย่างตงไห่ พวกเราทำงานด้วยไม่ได้ จากนี้ไปต้องรักษาระยะห่างกับเขาไว้

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างกระตือรือร้น “เกิดอะไรกันแน่?! พวกแกบอกฉันมาให้อย่างละเอียดชัดเจน!!

เขียวฉางเฉียนถึงได้พูดเรื่องราวที่ผ่านมา ตั้งแต่เริ่มจนจบมา

หนึ่งรอบ

นายหญิงใหญ่เซียวถึงได้เข้าใจ เดิมทีตอนที่พวกเขาลักพาตัว หม่าหลัน ยังถือโอกาสลักพาตัวของนักต้มตุ๋นข้ามชาติคนหนึ่ง ไปด้วย

สิ่งที่แค้นที่สุดคือ อู่ตงไห่เป็นคนที่เฉลียวฉลาดมีความ สามารถขนาดนี้ ก็ยังถูกนักต้มตุ๋นข้ามชาติหลอก เพื่อที่จะเอาใจอีกฝ่าย หักแขนขาของลูกชายและหลานชายของตัวเอง…

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ร้องไห้ออกมาในทันที ตบต้นขาแล้วร้องไห้เสียงดังว่า “สวรรค์ไม่มีตาจริงๆ วันนี้ถ้า พวกเราไม่ได้ไปหาเรื่องหมาหลัน นักต้มตุ๋นข้ามชาติคนนั้นต้อง ทําให้ทั้งครอบครัวของหม่าหลั่นบ้านแตกสาแหรกขาดอย่าง แน่นอน! แต่พวกเราดันออกโรง ในเวลานี้ จัดการปัญหาให้หม่า หลัน ต่อจากนั้นแหาเรื่องใส่ตัวเอง วันนี้เดิมทีหม่าหลั่นควรที่จะ ตกนรก ปรากฏว่าเรื่องกลับกลายเป็นแบบนี้ พวกแกช่วยตำรวจ สากล จับตัวนักต้มตุ๋นคนนั้นได้ เทียบเท่ากับว่าช่วยให้หม่าหลัน หลุดพ้นอย่างสมบูรณ์…

เมื่อเซียวไห่หลงได้ยิน เรื่องราวก็เป็นเหตุผลนี้จริงๆ ก็ร้องไห้

ได้เสียงดังมากขึ้นในทันที และพูดเหมือนกับบ้าแล้วว่า “คาดไม่

ถึงว่าสุดท้ายพวกเราจะเสียเปรียบให้สารเลวหม่าหลันเสียเปล่า

เสียเปรียบมากจริงๆ…ผมเชียวให้หลงตลอดชีวิตนี้ก็ไม่เคยเสีย

เปรียบมากขนาดนี้มาก่อน! ยิ่งไปกว่านั้นตัวเองเป็นคนทำเรื่อง

เสียเปรียบด้วยตัวเอง! เวยเวยเธอรีบตบฉันสักสองฉาด! ในใจ

ของฉันเป็นทุกข์มากจริงๆ…

เซียวเวยเวยทำได้เพียงพูดปลอบใจว่า: “พี่ ในเมื่อเรื่องราวก็ เกิดขึ้นแล้ว ก็ไม่ต้องย้อนกลับไปคิดอีกแล้ว สิ่งที่สำคัญในตอนนี้ คือพี่กับพ่อได้รับบาดเจ็บร้ายแรงหรือเปล่า สามารถที่จะหายดี หรือเปล่า…

เซียวไห่หลงพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า “หายน่ะหายดีได้ ก็แค่ ต้องใช้เวลาระยะช่วงหนึ่ง หมอบอกว่าพวกเราอาจจะไม่สามารถดูแลตัวเองได้หลายเดือน กิจวัตรประจำวันทั่วไปต้องอยู่เตียง อาจต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลตลอด และอยู่ภาย ใต้การดูแลพยาบาลพิเศษตลอด…

นายหญิงใหญ่เซียวรีบถามว่าไห่หลง แล้วตัวของประธาน ไหนแล้วเขานักต้มตุ๋นคนนั้นหลอก ถึงคนหักของพวกแก ต่อมาตัวตนของนักต้มตุ๋นเปิดเผย เขาไม่ได้ ให้ชดเชยกับพวกไม่ได้ให้อธิบายกับพวกเลยเห รอ?

อธิบายกะผีนะเซียวฉางเฉียนด้วยความโกรธเคืองใจ ด้านข้างสุนัขชั่วช้าในทันทีคาดว่าเขาเหมือนกัน”

นายหญิงใหญ่เซียวอุทานว่า “หางั้นพวกแกสองพ่อลูกครั้ง นี้ทรมานเสียเที่ยวไม่ใช่เหรอ”

เซียวฉางเฉียนก็ย่อมเข้าใจว่านายหญิงใหญ่ความคิดอะไร แอบในใจ”ความหมายของแม่ คงรู้สึกว่า ฉันกับ ไห่หลงถูกของอู่ตงไห่ทำให้ให้ชดใช้ค่าเสียหายบางเพื่อให้พอยอมรับได้

“พูดตรงๆ แม่คนของตัวเอง ในสายตาแต่เท่านั้น!

เมื่อนึกเซียวเฉียนค่อนข้างหดหู่ เอ่ยปากพูด แม่ แม่รีบไปแผนกผู้ในเถอะสำหรับอู่ตงไห่ อนาคตถ้าเขา ออกมา ค่อยไปเอาคำอธิบายจากเขา
“ได้!”นายหญิง ใหญ่เชี่ยวทำได้เพียงพยักหน้า และเอ่ยปาก พูดว่า “ฉันไปจ่ายเงิน!