บทที่ 1809

ในเวลานี้ ที่โกดังร้างในเขตชานเมือง

เดิมทีเยฉางหมิ่นไม่กล้าเปิดเผยตัวตนของตัวเอง แต่ตอนนี้ เธอไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

เธอเห็นว่าอู่ตงไห่ไม่เชื่อคำพูดของตัวเอง ดังนั้นเธอจึงรีบพูด ทันที “คุณอู๋ ฉันเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเย่จริงๆ สำหรับ เรื่องที่คุณพูดว่าเย่เฉินเติบโตที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เรื่องนี้ฉัน ไม่ปฏิเสธ แต่สาเหตุหลักเพราะเรื่องของเยเฉันมีความพิเศษ มากๆ พ่อของเขาคือเฉางอิงที่เป็นคนที่มีชื่อเสียงมากๆ ของเล่น จิง ในอดีต ชื่อนี้คุณน่าจะเคยได้ยินใช่ไหม?”

อู่ตงไห้ตกใจเล็กน้อย

เขาคิดในใจ “เยฉางอิง?! เขาคือไอดอลของฉันในตอนที่ฉัน ยังเป็นเด็ก! เฉางอิงในตอนนั้น ทำให้ตระกูลเย่กลายเป็น ตระกูลที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของประเทศด้วยตัวคนเดียว เขายัง สามารถกดขี่และปราบปรามตระกูลเก่าแก่ของยุโรปที่เย่อหยิ่ง อย่างตระกูลรอธส์ไซด์ได้ สมัยนั้นผู้ชายคนนี้เหมือนพระเจ้าที่อยู่ ในโลกธุรกิจในประเทศ! แต่น่าเสียดาย เยฉางอิงเสียชีวิตตั้งแต่ ยังหนุ่ม ไม่เช่นนั้นอนาคตของเขาคงไม่มีใครคาดเดาได้…”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ขมวดคิ้วและมองเยฉางหมิ่นและ ถาม:”คุณพูดว่าเย่เฉินเป็นลูกชายของเยฉางอิงเหรอ?! มีหลัก ฐานอะไรมายืนยัน?!”
เยฉางหมิ่นพูดทันที “คุณไม่รู้สึกหรือว่าพวกเขาสองคนมีหน้า ตาที่คล้ายคลึงกันมาก? พวกเขาสองคนคล้ายกันมากๆเหมือน เกาะสลักออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน ยังต้องการหลักฐานอย่าง อื่นอีกเหรอ…”

ตงไห่พูดอย่างเย็นชา “คำพูดของคุณมันไร้สาระมากๆ เพราะฉันไม่เคยเห็นหน้าตาเฉางอิงมาก่อน!”

เยฉางอิงเสียชีวิตเมื่อสิบแปดปีที่แล้ว ในตอนนั้น เครือค่าย อินเทอร์เน็ตภายในประเทศเพิ่งจะเริ่มต้นใช้งาน โดยปกติจะได้ รับข้อมูลต่างๆผ่านทางทีวีและหนังสือพิมพ์เท่านั้น

แต่ตระกูลใหญ่ๆอย่างตระกูลเย่นั้น ทีวีและหนังสือพิมพ์จะไม่ กล้ารายงานโดยตรง ทำให้ข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับตระกูลใหญ่ๆ เหล่านี้ จะเป็นการพูดกันปากต่อปากในสังคมชนชั้นสูง

ในเวลานั้นอู่ตงไห้อยู่ที่ซูหาง ทำให้เขาไม่มีโอกาสเจอหน้าเ ฉางอิงเลย เขาได้ยินเพียงการกระทำมากมายของเยฉางอิง เท่านั้น

ดังนั้น เขาจะรู้ได้ยังไงว่าเธ่เฉินกับเยฉางอิงมีหน้าตาคลายกัน หรือเปล่า

เยฉางหมิ่นจำเป็นต้องพูดอีกครั้ง “เมื่อสักครู่คุณก็ดูบัตร ประจำประชาชนของฉันแล้ว ฉันชื่อเย่นางหมิ่นเป็นคนเล่น จิงเย่ คือนามสกุลของฉัน สำหรับคำตรงกลางที่เรียก ว่าฉาง’เป็นชื่อรุ่นของพวกเรา ฉันมีพี่ชายสองคนและน้องชาย สองคน พี่ใหญ่ชื่อเยฉางโคง รองชื่อเฉางอิง น้องสามชื่อเย่ฉางหยุน น้องสี่ อย่างจุ้น และน้องสาวชื่อเฉางซิ่ว เรื่อง ทั้งหมดนี้เป็นความจริง! ฉันเป็นคนของตระกูลเย่จริงๆ!

อู่ตงไห่ขมวดคิ้วทันที

เขาได้ยินชื่อเสียงอันโด่งดังของเยฉางอิงมานานแล้วและชื่อ เสียงของเยฉางโค้งเขาก็เคยได้ยินเหมือนกัน

เขาอดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำ ในใจ เรื่องที่ผู้หญิงคนนี้พูดออกมา หรือว่ามันจะเป็นเรื่องจริง?! ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็หมายความว่าฉัน ได้ก่อความหายนะขึ้นมาแล้ว?! ถ้าตระกูลเปตรวจสอบเรื่องนี้ ตระกูล คงจะบ้านแตกสาแหรกขาดแน่นอน!!

เมื่อเห็นท่าทางที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ของอู่ตงไห่ และเห็น ความประหม่าของเขา เซียวไม่หลงที่อยู่ข้างๆก็ตกใจเล็กน้อย

เขาถามเซียวฉางเฉียนเบาๆ “พ่อ ผู้ชายจนๆอย่างเเฉิน จะ

เป็นคนของตระกูลเย่จริงๆเหรอ?”

เซียวฉางเฉียนขมวดคิ้วและพูดอย่างจริงจัง “เรื่องนี้ ฉันก็ ไม่รู้เหมือนกัน ฟังดูแรกๆมันเหมือนเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ถ้า กลับมาลองคิดอย่างละเอียด ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องจริง ไม่งั้นผู้ หญิงคนนี้มาจากที่ไหนละ? ถึงแม้เขาจะไม่ใช้อาหญิงของเยเฉิน แต่อย่างน้อยเธอต้องมีความสัมพันธ์กับเยเงินอย่างแน่นอน!!

เซียวไห่หลงพยักหน้า:”เรื่องนี้มันสมเหตุสมผล!”

ในเวลานี้หม่าหลันรู้สึกงุนงงมากๆ

เดิมทีเธออยากเยาะเย้ยคำพูดเหล่านี้ของเยฉางหมิ่น แต่เมื่อฟังเรื่องที่เยฉางหมิ่นเล่านานขึ้น เธอรู้สึกว่ามันเหมือนเรื่องจริง มากๆ

เธออดไม่ได้ที่จะพูดพิมพ์ในใจ “แม่เจ้า หรือว่าลูกเขยของ ฉัน เป็นคุณชายของตระกูลระดับแนวหน้าที่ตกอับอยู่ด้านนอกเห รอ?! ถ้ามันเป็นเรื่องจริง อนาคตของฉันก็คงสุขสบายอย่าง แน่นอน?!”

หม่าหลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน ความตื่นเต้นของเธอ ก็ เปลี่ยนเป็นความสิ้นหวังทันที

เธอมองผู้คนที่มีเจตนาร้ายๆที่อยู่รอบๆตัวเอง และคร่ำครวญ ในใจ “ทำไมชีวิตของฉันถึงขมขื่นแบบนี้ พึ่งจะพบว่าลูกเขยตัว เองเป็นคนที่มีความสามารถขนาดนี้ ฉันก็มาโดนไอ้พวกสารเลว พวกนี้ลักพาตัว ถ้าพวกเขาส่งฉันไปที่เหมืองถ่านหินจริงๆ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะทำยังไงดี?เเฉินจะมาช่วยฉันหรือ เปล่า?!”