บทที่ 1793

เยฉางหมิ่นคิดถึงตรงนี้ ก็ยัดเช็คพันล้านใบนั้นกลับลงไปใน กระเป๋าอีก

นางรู้สึกว่าคิดจะซื้อตัวผู้หญิงราคาถูกอย่างหม่าหลั่น พันล้าน นั้นเป็นการเสียเงินไปโดยใช่เหตุ แค่ร้อยล้านก็เพียงพอแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหยิบสมุดเช็คออกมา เขียนเช็ดร้อยล้านไว้ ใบหนึ่งชั่วคราว

เธอวางแผนไว้ว่าเดี๋ยวจะถือเช็คร้อยล้านใบนี้ไว้เพื่อดึงดูด หม่าหลัน ให้เธอกลับบ้านไปบีบลูกสาวเธอให้หย่ากับเเฉิน เมื่อ เป็นเช่นนี้ หน้าที่ของตนที่มาจินหลงครั้งนี้ ก็เท่ากับสำเร็จไปได้ ครึ่งทางแล้ว

เขียนเช็คร้อยล้านเสร็จ เธอก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ายี่ห้อแอร์เมสผืน หนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเช็ดลงไปที่โซฟา แล้วค่อยนั่งลง หม่าหลันในเวลานี้ยังแช่อย่างสบายใจอยู่ในอ่างน้ำ

อันที่จริงเธออาบเสร็จนานแล้ว ที่ยังแช่อยู่ไม่อยากออกมา เพราะรู้สึกว่าการอาบน้ำนมและกลีบดอกไม้นี้น่าจะช่วยเพิ่ม ความชุ่มชื้นให้กับผิวได้ดีมาก ดังนั้นทำไมไม่แช่นานอีกสัก หน่อยล่ะ

ซึ่งเขียวไห่หลงกับเซียวฉางเฉียน เวลานี้ได้นำคนหนุ่มท่าทาง ป่าเถื่อนมาสองสามคน ขับรถตู้คันใหญ่คันหนึ่งมายังประตูหลังของร้านเสริมสวย

เขียวให้หลงล้วง โทรศัพท์ออกมา โทรหาเจ้าของร้านคนนั้น

เปิดปากก็ถามว่า “เหล่าไป เรื่องเตรียมการไปถึงไหนแล้ว นาย วางยาสลบหม่าหลันหรือยัง? ฉันกำลังรออยู่ที่ประตูหลังนะ!” เจ้าของร้านคนนั้นคิดในใจ “เงินพิเศษห้าหมื่นของฉันนี้ยังได้ ไม่ครบเลย ยังไงก็ต้องรอหลังจากเงินห้าหมื่นเข้ากระเป๋าอย่าง

ปลอดภัยแล้วถึงค่อยลงมือ!”

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบอกกับเซียวไม่หลงว่า “ไม่หลงนายรอสัก เดี๋ยวนะ หม่าหลันคนนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ มีรอยนิดหน่อย แต่ นายไม่ต้องกังวล น้ำที่ใส่ยาสลบฉันให้คนเตรียมไว้แล้ว รอเธอ แช่น้ำอาบเสร็จก็จะหาโอกาสให้เธอดื่มลงไป นายก็อดทนรอฟัง ข่าวจากฉัน หากเธอสลบไปแล้ว ฉันจะโทรหานาย ถึงเวลานาย เข้ามาพาคนไปได้เลย!”

พอเซียวไห่หลงได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มกล่าวทันที “เหล่าไป ยังคง เป็นนายที่ทำอะไรไว้ใจได้! ได้! งั้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะรออีก เดี่ยว เมื่อแน่ใจแล้วก็มาบอกฉันเลยนะ”

“ตกลง ตั้งตารอได้เลย!!

หม่าหลันแช่อยู่อีกสิบนาที ก็รู้สึกว่าผิวกายบนตัวถูกแช่น้ำจน ซีดขาวเล็กน้อย ถึงค่อยออกมาจากอ่างอย่างอาลัยอาวรณ์

หลังเธอออกมา ก็กดกริ่งเรียกใช้บริการทันที พนักงานที่ต้อนรับเธอก่อนหน้านี้ก็รีบร้อนเดินเข้ามา ในมือยังถือผ้าเช็ดตัว สะอาดผืนหนึ่งมาด้วย

เธอช่วยหมาหลับพันผ้าเช็ดตัว ถามอย่างเอาใจใส่ว่า “คุณผู้ หญิง คุณต้องการสวมชุดชั้นในใช้แล้วทิ้งเลยไหมคะ? หาก ต้องการฉันจะช่วยฉีกซอง ให้คุณ

พูดจบ เธอก็เสริมขึ้นอีกหนึ่งประโยคว่า “ช่างเทคนิคทั้งหมด ของเรา และพนักงานให้บริการล้วนเป็นผู้หญิง ถึงคุณไม่สวมก็ไม่ เป็นไรค่ะ”

หม่าหลันนิ่งคิด พูดว่า “ฉันยังคงสวมดีกว่า ที่นี่อย่างไรก็ไม่ใช่ โรงอาบน้ำ หากฉันโป๊คนเดียวมันน่าเกลียดเกินไป

พนักงานพยักหน้า รีบฉีกซองชุดชั้นในใช้แล้วทิ้งให้เธอสวม แล้วก็เตรียมชุดคลุมอาบน้ำตัวอีกตัวหนึ่ง ให้เธอ หลังรอหม่า หลันสวมชุดคลุมอาบน้ำเสร็จแล้ว ถึงค่อยนำเธอมายังห้องSPA

เปิดประตูห้อง พนักงานให้บริการก็กล่าวกับหม่าหลั่นว่า “คุณ ผู้หญิงเชิญด้านในค่ะ”

หม่าหลันพยักหน้า ตอนที่ก้าวเท้าเข้าไปด้านใน ก็พบว่ามีหญิง สาวแต่งกายหรูหราคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาในห้อง จึงเอ่ยปาก ถามพนักงานคนนั้นอย่างไม่ค่อยจะพอใจว่า “นี่ก็คือช่างเทคนิค ของทางร้านพวกคุณหรือ? แต่งตัวหรูหราเว่อวังเช่นนี้ โอ้อวดเกิน ไปหรือเปล่า? บนตัวยังสวมเครื่องประดับเยอะแยะอีก ทำอย่าง กับเป็นนางแบบร้านเครื่องเพชรอย่างไรอย่างนั้น นี่หากไม่ระวัง ทําฉันบาดเจ็บเข้าจะทำยังไง?”
เยฉางหมิ่นพลันถูกคำพูดนี้ทำให้โกรธขึ้นมาทันที ลอบค่าในใจว่า “นั่งคนบ้านนอก ถึงกับบอกว่าฉันสวมเสื้อผ้า หรูหราเว่อวัง บอกว่าฉันโอ้อวด?!”