บทที่ 1771

ถ้าไม่ได้ยินบทสนทนาของคุณอากับเฉินจือข่ายระหว่างทาง กลับบ้าน ป่านนี้เยเงินคงเชื่อไปแล้วว่าน้ำเสียงเป็นมิตรของผู้ หญิงในสาย ส่งออกมาจากใจจริง

ดังนั้น เขาเองจึงแสร้งทำเป็นตกใจระคนดีใจ แล้วพูดยิ้มๆว่า “คุณอา คุณอาจริงๆเหรอครับ? ทำไมจู่ๆถึงโทรมาหาผมได้ล่ะ ครับ?”

ความจริงแล้วเยฉางหมิ่นไม่ได้อยากโทรหาเย่เฉินหรอก

เดิมทีเธอฝากคำสั่งไว้ที่เฉินจือข่ายแล้ว ว่า ให้แจ้งเเฉินว่าเธอ นัดทานข้าวพรุ่งนี้ที่โรงแรมป้ายจินฮานกง

แต่ว่า เมื่อสักครู่คุณท่านเย่เพิ่งโทรมาหาเธอโดยเฉพาะ ว่า

ให้เธอเป็นคนโทรไปหาเยเฉันเอง

แบบนี้จะแสดงให้เห็นว่าเธอจริงใจมากกว่า อีกอย่าง เธอก็ไม่ ได้เจอกับเย่เฉินมาหลายปีแล้ว โทรมาทำความคุ้นเคยล่วงหน้า ก็ถือว่าเป็นการอุ่นเครื่องรอ คงจะมีส่วนช่วยในแผนโน้มน้าวเ เฉินที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่มากก็น้อย

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพูดยิ้มๆว่า “เฉินเอ๋อ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี อาคิดถึงแกมาตลอดเลย ฉันอยากไปเจอแกที่เมืองจินหลิงตั้ง นานแล้ว ฉันได้ยินถึงชื่อให้บอกมาว่าเหมือนแกจะไม่ยอมกลับ บ้าน เพราะฉะนั้นฉันเลยไม่ได้ไปรบกวนแก…..
ในขณะที่พูด เธอก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยว่า “เฉินเอ๋อ หลายปีมานี้แกเป็นยังไงบ้าง?

เยเฉันรู้สึกขนลุก แต่กระนั้นก็ยังรักษาท่าทีมีมารยาทไว้ “ผม สบายดีครับ ขอบคุณคุณอาที่เป็นห่วง”

เย่ างหมิ่นถอนหายใจออกมา แล้วพูดยิ้มๆว่า “แกสบายดี อาก็สบายใจแล้ว

เธอเอ่ยพูดขึ้นอีกกว่า “ใช่เฉินเอ๋อ ที่อาโทรมาหาแกวันนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้อาจะไปหาแกที่เมืองจินหลิง ว่าจะนัดแกออกมา กินข้าวด้วยกันสักหน่อย ไม่รู้ว่าแกพอมีเวลาไหม?”

เย่เฉินเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า “พรุ่งนี้คุณอาจะมาที่เมือง จินหลิงเหรอ?”

“ใช่! “เยฉางหมิ่นเอ่ยพูด “จริงๆแล้ว อาว่าจะให้เงินซื้อขาย

แจ้งแกนั่นแหละ แต่ว่าพอมาคิดดูแล้ว เราสองอาหลานไม่ได้

เจอกันมาตั้งหลายปี ดังนั้นอาเลยโทรมาหาแกเอง”

เยเฉันพูดยิ้มๆ “ได้สิ พรุ่งนี้คุณอาจะมาถึงเมื่อไหร่ครับ เดี๋ยว ผมเลี้ยงเอง”

เยฉางหมิ่นพูดกลั้วยิ้มว่า “งั้นพรุ่งนี้เป็นเราไปทานข้าวกันที่ โรงแรมป่ายจินฮานกง ฉันให้เฉินจือข่ายจัดการไว้ให้แล้วล่ะ

“ครับ” เย่เฉินตอบตกลงอย่างไม่ลังเลและไม่หยุดคิด “งั้นเจอ กันที่โรงแรมป่ายจินฮานกงพรุ่งนี้ตอนเย็นนะครับ”

เย่ฉางหมิ่นพูดยิ้มๆว่า “ได้ๆๆ เจอกันพรุ่งนี้นะ! ”
เมื่อเย่เฉินวางสายจากเย่ างหมิ่น รอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อยๆ หดหายไป

เขาไม่เคยมีความรู้สึกดีๆ ให้กับคนนามสกุลเยทั้งนั้น ไม่ว่าจะ เป็นคุณปู่ คุณลุง หรือคุณอา ในระหว่างที่ยังสืบหาสาเหตุการตายของพ่อกับแม่ไม่ได้ คน

ตระกูลเคือบุคคลต้องสงสัยในสายตาของเขาทั้งหมด

เมื่อกลับเข้ามาในห้อง เซียวซูหนก็เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เขา แล้วเรียบร้อย

หลังจากที่เย่เฉินแช่น้ำเสร็จ ก็กลับมานอนบนเตียงเคียงข้าง เซียวซูหนเหมือนเคย

เซียวซูหนเอ่ยถามเขาถึงเรื่องสนุกๆที่ญี่ปุ่น เหมือนเด็กที่ กําลังรอฟังนิทาน

เย่เฉินจึงนำเรื่องราวของสามตระกูลที่เกิดขึ้นในโตเกียว มา

เล่าใส่สีตีไข่ให้เซียวซูรันฟัง

ทว่า เขากลับจงใจตัดเรื่องของตัวเองออก ไม่กล้าบอกให้ เซียวซูหนรู้ ว่าเขาเองก็มีส่วนเกี่ยวข้อง

เขาเพียงแค่บอกเซียวหวั่นว่า ลูกค้าที่ญี่ปุ่นของตัวเองมีส่วน เกี่ยวข้องกับตระกูลเหล่านี้ ดังนั้นเลยพอรู้ข่าวจากวงในมาบ้าง

เมื่อเซียวซูหนได้ฟังเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเหล่านี้ ก็อ้าปากเหวอ องค์ประกอบต่างๆทั้งตระกูลใหญ่ นินจา การลอบสังหารฟังๆดูแล้วไม่เพียงแค่น่าเหลือเชื่อ แต่ยังดูแปลกใหม่อีกด้วย ดังนั้น เซียวซูหนจึงติดใจมาก วอแวให้เยเฉันเล่าให้ฟังทั้ง