บทที่ 1732

ซูโสบู่เต้าพยักหน้าและพูดด้วยท่าทีเย่อหยิ่งเล็กน้อย “ฉันหวัง ว่ากรมตำรวจนครบาลโตเกียวและคณะกรรมการความ ปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติจะเข้าใจความจริง บางครั้งการ ผ่าตัดที่จำเป็นยังคงจำเป็น เก็บเนื้อเยื่อมะเร็งไว้ในร่างกาย มัน จะทำได้เพียงเป็นภาระทั้งเมือง และฉัน ก็แค่บินไปทำการผ่าตัด ที่โตเกียวอย่างแม่นยำเท่านั้นเอง!”

ภายนอกนางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าเห็นด้วย แต่กลับกรีดร้อง ในใจ: “แม่งเอ้ย ซูโสว่เจ้าหมาจริงๆ ยิ่งพูดยิ่งหน้าไม่อาย!

ซูโสว่เต้าดูเวลาแล้วยิ้ม: “คุณอิโตะ ร่างกายของคุณบาดเจ็บ อยู่ ฉันจะไม่รบกวนคุณต่อ อาหารเสริมที่ฉันเอามาให้คุณ เป็น วัตถุดิบและส่วนผสมทางยาจากธรรมชาติที่ดีมาก เดี๋ยวคุณให้ คนใช้ทำให้คุณ จะสามารถเร่งการฟื้นตัวได้ ”

พูดไป ซูโสว่เต้าปัดมือ” ในเมื่อเราทั้งคู่มีความตั้งใจที่จะร่วม มือกันอย่างลึกซึ้ง งั้นฉันจะรอให้ร่างกายของคุณฟื้นตัว และเรา จะเดินหน้าไปด้วยกัน!!

นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างจริงจัง “ไม่มีปัญหา! คุณและฉันยัง คงติดต่อกันได้ตลอดเวลา!”

“โอเค!”ซูโสว่เต้าหัวเราะ และพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นฉันไป

ก่อนนะ!”
นางาฮิโกะ อิโตะ พยักหน้า “คุณเดินทางดีๆครับ ฉันไม่ไป ส่งคุณนะครับ!”

ซูโสว่เต้ารีบตบไหล่เขา “คุณอิโตะไม่ต้องเกรงใจ พักผ่อนให้

เต็มที่ รักษาอาการบาดเจ็บของคุณก่อน!” นางาฮิโกะ อิโตะพูดกับเอมิ นานาโกะว่า: “เอมิ ช่วยฉันไปส่ง

คุณ หน่อย!”

“ได้เลยพี่ชาย!

ซูโสบู่เต้าลุกขึ้นและจับมือกับนางาฮิโกะ อิโตะ และก้าวออก จากวอร์ดพร้อมกับเอมิ นานาโกะ

ในเวลานี้เย่เฉินและอิโตะ นานาโกะ อิโตะเพิ่งมาถึงโรงพยา บา ยืนรอลิฟต์อยู่ที่ทางเข้า

เอมิ นานาโกะส่งซูโสบู่เต้าและจ้าวอีหมิงไปที่ทางเข้าลิฟต์และ กล่าวคำขอโทษ: “คุณซู ฉันต้องไปดูแลพี่ชายของฉัน ดังนั้นฉันจะ ไม่ส่งคุณลงไปนะคะ”

ซูโสว่เต้ายิ้มพูดว่า “คุณหญิงอิโตะไม่ต้องไปส่งหรอกครับ กลับไปดูแลคุณอิโตะเถอะ!”

เอมิ นานาโกะ พยักหน้าและโค้งคำนับเก้าสิบองศา:”คุณซู

เดินทางดีๆนะคะ!”

ซูโสว่เต้าโบกมือและก้าวเข้าไปในลิฟต์ หลังจากที่ประตูลิฟต์ปิดลง ซูโสบู่เต้าถามจ้าอี้หมิง ซึ่งเงียบมาเป็นเวลานาน “นายคิดว่า นางาฮิโกะ อิโตะคิดยังไงกันแน่?

จ้าวอีหมิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง และพูดอย่างจริงจัง “คุณท่าน ฉัน คิดว่า ถึงแม้นางาฮิโกะ อิโตะจะปลอมตัวได้ดี แต่เขาก็ยังรู้สึก กลัวคุณอยู่เล็กน้อย…….

“ใช่”ซูโสว่เต้าพยักหน้า “น่าจะเพราะว่าเรื่องฆ่าทั้งบ้านมัตสึ โมโตะ เมื่อคิดดู รู้สึกทำเกินไปนิดหน่อย

พูดจบ เขาก็โบกมืออีกครั้ง และพูดอย่างเฉยเมย “ไม่ต้อง สนใจเขาหรอก ที่ฉันฆ่าทั้งบ้านมัตสึโมโตะ ก็เพราะเขาต้องการ ทําร้ายลูกชายและลูกสาวของฉัน และต้องการให้ฉันหาย สาบสูญ ถ้าฉันไม่ทำให้เขาหายสาบสูญ คนอื่นจะคิดว่าฉันซูโสว่ เต้าเป็นไก่อ่อน ใครๆก็บีบได้!”

จ้าวอีหมิงถามว่า: “แล้วนางาฮิโกะ อิโตะจะไม่กล้าร่วมมือกับ เราเพราะเรื่องนี้รึเปล่า?”

ซูโสว่เต้าร้องหี และพูดว่า “ให้เวลาเขารักษาอาการบาดเจ็บ ก่อน แล้วค่อยไปหาเขา เวลานั้น ความร่วมมือจะดำเนินการใน ลักษณะความร่วมมือ ไม่ร่วมมือก็จะมีวิธีแก้ปัญหาสำหรับการไม่ ร่วมมือ!”

ในเวลานี้ ลิฟต์ส่งเสียงดังและหยุดที่ชั้นหนึ่ง

จ้าว หมิงรีบก้าวไปข้างหน้า และพูดด้วยความเคารพ : “คุณ ท่าน เชิญครับ!”