บทที่ 1718

ดังนั้น เย่เฉินรู้ดีอย่างยิ่งว่า หากตนต้องการที่จะแข่งขันเผชิญ หน้ากับตระกูลอย่างตระกูลซูจริงๆ ในอนาคต เขาจะต้องมีความ แข็งแกร่งที่ครอบคลุม อาศัยแค่ความกล้าอย่างเดียวไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ตนเองจนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่แน่ใจว่า ตระกูลเย่ ควรแบกรับความรับผิดชอบต่อการตายของพ่อแม่มากน้อย เพียงใด

หากตระกูลเย่ไม่อาจปฏิเสธความรับผิดชอบอันหนักหน่วงต่อ ความตายของพ่อแม่ได้ อย่างนั้นในอนาคตที่ตนต้องเผชิญ อาจ จะเป็นทั้งตระกูล และตระกูลเยทั้งสองตระกูลชั้นนำ

ดังนั้น เย่เฉินจึงตัดสินใจแล้วว่า เมื่อกลับไปที่จินหลิง เขาจะ เก็บตัวซ่อนเร้นความสามารถ และพัฒนาบริษัทผลิตยาเก้า เสวียนให้ดีๆ

เริ่มต้นจากบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน จากนั้นก็ค่อยๆก่อตั้ง อาณาจักรธุรกิจของตัวเองขึ้นทีละขั้น

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถงัดข้อกับตระกูลซูและตระกูล เย่ได้ รวมถึงแม้แต่การเหยียบย่ำพวกเขา

นางาฮิโกะ อิโตะไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเยเฉิน ดังนั้นจึง ไม่รู้ถึงความคิดในใจของเขา เมื่อเห็นว่าเขาคล้ายไร้ความทะ เยอทะยานจริงๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแนะนำ
“คุณเย่ คุณมีบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเป็นรากฐาน ในมือก็มี เงินสดอยู่ ทำไมคุณถึงไม่ขยายธุรกิจของคุณล่ะ?”

“ยกตัวอย่างการขนส่งทางทะเลในปัจจุบัน การค้าน้ำมันส่วน มากและการค้าขนาดใหญ่ระหว่างประเทศนั้นล้วนต้องพึ่งพาการ ขนส่งทั้งสิ้น ตอนนี้สถานการณ์เศรษฐกิจระหว่างประเทศตกต่ำ ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีที่จะเข้าไปช้อนมันเอาไว้

“ยิ่งไปกว่านั้น ประเทศจีนของคุณก็ยังเป็นประเทศที่มีแรงผลัก ดันในการพัฒนาเศรษฐกิจที่ดีที่สุดในปัจจุบัน อีกทั้งยังครอบ ครองระบบอุตสาหกรรมที่แข็งแกร่งที่สุด ด้วยการค้าส่งออกที่ เพิ่มขึ้นทุกปี ความต้องการของจีนในการขนส่งทางทะเลไปยังทั่ว โลกก็จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โอกาสของการขนส่งทางทะเลก็จะยิ่ง กว้างขึ้น!”

“ถ้าหากคุณเย่ยินดีที่จะทำ ก็สามารถเริ่มต้นจากในประเทศ จีนได้ ถ้าหากต้องการขยายไปยังท่าเรือและธุรกิจขนส่งทางเรือ ของญี่ปุ่น ตระกูลอิโตะจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ แต่อให้ เป็นแค่เพียงตัวประกอบของคุณ ผมก็ยินดีที่จะทำ

ในเวลานี้ นางาฮิโกะ อิโตะมีความคิดที่เรียบง่ายอย่างมาก

เงิน4.5พันล้านดอลลาร์นั้นไม่มีทางได้กลับคืนมาอีกแล้ว บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเองก็ไม่สามารถเข้าไปถือหุ้นได้แน่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ จะดีกว่าที่จะหาวิธีดึงดูดเยเฉินให้เข้ามาที ละขั้นๆ
ถ้าสามารถทำให้เยเฉินมาเป็นลูกเขยของตระกูลอิโตะได้ อย่างนั้นตนเองยังต้องกังวลอะไรอีกในอนาคต?

เย่เฉินมีความแข็งแกร่ง มีความสามารถ และยังเคยช่วยชีวิต ลูกสาวของตนไว้ ที่สำคัญกว่านั้นลูกสาวของตนมีใจทุ่มเทให้กับ เขา

ก่อนหน้านี้ ตนต้องการให้ลูกสาวแต่งงานกับโคบายา ชิอิจิโร่ ไม่ใช่เพราะว่าตนต้องการบังคับลูกสาวให้แต่งงานกับตระกูลโค บายาชิ แต่เป็นเพราะลูกสาวของตน ในตอนนั้น แทบจะเป็นเด็ก สาวที่โง่งมและอ่อนแอในเรื่องความรัก

ไม่มีใครที่เธอชอบเลยสักคน อีกทั้งยังไม่รู้ว่าจะมีวันที่เธอชอบ ใครขึ้นมาหรือไม่

ด้วยเหตุนี้ ตนเองจึงช่วยเลือกคนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเธอ

แทนเสียดีกว่า

แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว เขาใน ฐานะพ่อ แน่นอนว่าย่อมหวังว่าลูกสาวของตนจะได้ในสิ่งที่เธอ

ปรารถนา

นอกจากนี้ เขาเองก็รู้สึกว่าผู้ชายอย่างเย่เฉิน ถือเป็นตัวเลือกที่ ดีสําหรับการเป็นลูกเขย

เพื่อความสุขของลูกสาว เขาถึงกับยอมให้ทั้งตระกูลอิโตะ กลายมาเป็นสินสอดทองหมั้นของลูกสาว

ยังไงเสียเขาก็มีลูกสาวเพียงคนเดียว ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนเพื่อให้ลูกสาวของเขามีความสุขตลอดชีวิตของเธอ

สําหรับทรัพย์สินของตระกูลอิโตะ ไม่ว่าในอนาคตมันจะเป็น นามสกุลอิโตะ ยามาดะ วาตานาเบะ หรือสกุลเกล้วนไม่สำคัญ

นั่นเพราะทรัพย์สินเหล่านี้จะยังคงอยู่ในมือของลูกสาว ลูกเขย และลูกหลานที่เกิดจากลูกสาวของ

ในมุมมองของนางาฮิโกะ อิโตะ การสืบทอดมรดกที่แท้จริง คือสายเลือด ไม่ใช่สัญชาติ หรือนามสกุล

เยเฉินเพียงยิ้มน้อยๆ ให้กับคำแนะนำของนางาฮิโกะ อิโตะ และพูดอย่างจริงจังว่า “เรียนตามตรง ตอนนี้จุดสำคัญในการ พัฒนาของผมก็คือการทำบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนให้ดี หาก บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนสามารถพัฒนาขึ้นมาได้ ผมก็จะค่อย พิจารณาธุรกิจอื่น