บทที่ 1689

ฤทธิ์ของยาอายุวัฒนะนั้นวิเศษมากๆ แต่ภายนอกของยานั้นดู เรียบง่ายมากๆ เป็นเพียงยาเม็ดสีดำและกลมๆเท่านั้น และมอง ไม่ออกว่ามันพิเศษตรงไหน

อิโตะนานาโกะมองมาที่ยาเม็ดนี้ เธอไม่ได้ปิดบังความ ประหลาดใจของตัวเอง ถามเย่เฉินว่า “เย่เฉินซัง ยาเม็ด นี้…รักษาอาการบาดเจ็บของฉันได้จริงๆเหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม”ถ้าอาจารย์เย่ยอมรักษา รับรองว่ารักษาได้ทุกโรคอยู่แล้ว ถ้ารักษาไม่ได้ยินดีคืนเงิน

“อาจารย์เย่? “อิโตะนานาโกะถามด้วยความประหลาดใจ “อา จารย์เย่คือชื่อเล่นของเย่เฉินซังใช่ไหม?”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ใช่ชื่อเล่น แต่เป็นชื่อที่เพื่อนๆ ในจิน

หลิง ให้เกียรติและเรียกฉันแบบนี้”

อิโตะนานาโกะหัวเราะออกมาและพูดด้วยความดีใจ “ตั้งแต่นี้ เป็นต้นไป ถ้าฉันเรียกเย่เฉินซึ่งเป็นอาจารย์เย่ได้ไหม?”

เย่เฉินพูดเล่น:”ได้สิ คุณจะเรียกฉันยังไงก็ได้”

อิโตะนานาโกะเอียงศีรษะครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดอย่าง จริงจัง:”เรียกเย่เฉินซังฟังดูแล้วสนิทสนมมากกว่า คงมีเพียงฉัน คนเดียวที่เรียกคุณว่าเย่เฉินซัง ใช่ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า “สำหรับคนจีน ไม่ค่อยเรียกกันแบบนี้” อิโตะนานาโกะยิ้มอย่างมีความสุขและพูดอย่างจริงจัง หวัง

ว่าในอนาคตก็มีเพียงฉันคนเดียวที่เรียกคุณว่าเย่เฉินซัง!”

“ได้” เยเฉินก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เพราะเขาไม่สามารถต่อ ต้านรอยยิ้มของอิโตะนานาโกะได้เลย

เมื่อเห็นรอยยิ้มอันหอมหวานของเธอเหมือนกับเมเปิ้ลไซรัป

เย่เฉินในขณะนี้ รู้สึกถึงความหอมหวานอย่างอธิบายไม่ถูก

เย่เฉินไม่กล้าครุ่นคิดความหอมหวานนั้นอย่างละเอียด ดังนั้น เขารีบเปลี่ยนเรื่องพูดและเร่งเร้าเธอทันที “รีบกินยาเม็ดนั้นเร็วๆ คุณเคยบอกเองว่าอยากจะออกไปดูหิมะไม่ใช่เหรอ? อย่ารอจน หิมะหยุดตกแต่คุณก็ยังไม่ทานยาเม็ดนั้น”

อิโตะนานาโกะพูดด้วยรอยยิ้ม:”พยากรณ์อากาศบอกว่า หิมะ นี้จะตกจนถึงพรุ่งนี้”

ขณะพูด เธอก็หยิบยาอายุวัฒนะ และมองไปที่เย่เฉิน:”เยเฉิน ซัง ยาเม็ด ทานเข้าไปอย่างนี้เลยเหรอ?”

“ใช่”เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “หลังจากที่คุณทานยาเสร็จ ฉันจะ ช่วยร่างกายของคุณให้ดูดซึมยาให้เร็วขึ้น

อิโตะนานาโกะพยักหน้าเบาๆ เธอไม่ลังเลเลยและทานยาเม็ด

นั้นลงไป

หลังจากยาตัวนั้นเข้าไปในปาก เม็ดยากเปลี่ยนเป็นน้ำอุ่น

จากนําคอของเธอลงไปในกระเพาะ แล้วจากกระเพาะค่อยๆแพร่ไปทั่วร่าง

อิโตะนานาโกะรู้สึกได้อย่างชัดเจน ร่างกายของเธอกำลัง เปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด

เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายการเปลี่ยนแปลงนี้ยังไง ถ้าก่อนหน้านี้ที่ ตัวเองจะได้รับบาดเจ็บ เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนขวดเซรามิกที่ ถูกโยนลงพื้นและแตกกระจายไปทั่ว แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเอง เป็นเซรามิกที่แตกอยู่บนพื้นและมันเหมือนวิดีโอที่โดนย้อนกลับ ไปอย่างรวดเร็ว เศษเซรามิกที่อยู่บนพื้นปะติดปะต่อกันอย่าง สมบูรณ์ เหมือนมันไม่เคยได้รับอันตรายมาก่อน และมันก็มีไม่ เคยมีรอยแตกร้าวด้วย

เหมือนย้อนเวลากลับไป มันเป็นความรู้สึกที่ไม่จริงเลย

ในขณะนี้ เย่เฉินจับมือที่เรียวยาวและขาวมากๆของอิโตะนา นาโกะ มีพลังเรกเข้าไปในร่างกายของเธอ ช่วยให้ร่างกายของ เธอดูดซึมฤทธิ์ยาอายุวัฒนะ

เดิมทีอิโตะนานาโกะคิดว่า ความรู้สึกของการย้อนเวลากลับ ไปมันน่าอัศจรรย์มากๆแล้ว แต่เธอไม่คาดคิด ยาอายุวัฒนะยังมี ฤทธิ์ยาอีกครึ่งหนึ่งที่ยังไม่ได้ใช้

ด้วยความช่วยเหลือของเยเฉิน เธอรู้สึกว่าทุกอนุเซลล์ใน ร่างกายของตัวเอง กำลังดูดซึมฤทธิ์ยาอายุวัฒนะอยู่ เธอรู้สึกได้ อย่างชัดเจน ร่างกายของตัวเอง ฟื้นฟูกลับไปแข็งแกร่งเหมือน เดิมแล้ว ยังเพิ่มความแข็งแกร่งกว่าเดิมอีกด้วย!

หลังจากผ่านไปหลายนาที เธอก็ลืมตาขึ้นมาโดยไม่สนใจเหงื่อที่อยู่บนใบหน้า มองเเฉินด้วยความตกใจและถาม ทันที “เย่เฉินซัง นี่ นี่มัน…นี่มันคือยาวิเศษอะไรกันแน่…ทำไม ฤทธิ์ยาถึงมีผลลัพธ์ที่ดีขนาดนี้”