บทที่ 1675

เมื่อเสียงของเยเฉินดังขึ้นอย่างกะทันหัน นินจาที่ได้รับการฝึก มาอย่างดีจำนวนมาก ทั้งหมดต่างก็ตกตะลึงกับเสียงของเขา

ใครก็คาดไม่ถึงว่า คนที่แอบสะกดรอยได้ดีที่สุดอย่างพวกเขา

ก็จะถูกอื่นคนตามมาด้วย!

ที่สำคัญ ก่อนหน้าที่คนคนนี้จะพูด ไม่มีใครรับรู้ถึงการมีอยู่ ของเขา!

ท่านนินจาใหญ่อิงะที่เป็นหัวหน้าก็ชักคะนอิออกมาแทบจะใน ทันที มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง และถามอย่างประหม่าว่า “ใครน่ะ?! ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”

ในเวลานี้เย่เฉินกระโดดลงจากกำแพงรั่ว คนก็พังหน้าต่างเข้า

มา ทิ้งเศษแก้วที่แตกเต็มพื้น

ช่วงเวลาที่ซูจือหยูเห็นเเฉิน คนทั้งคนราวกับถูกฟ้าผ่า! เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ในเวลาแบบนี้ยังมีคนมาช่วยตัวเอง ยิ่งอยากไม่เชื่อว่า คนที่มาช่วยตัวเอง จะเป็นผู้ชายจีนที่ตัวเอง เจอที่ถนน ในโตเกียวคนนั้น!

ที่สำคัญ ตอนนั้นตัวเองยังเพราะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น มาก่อน ทำให้เขาขุ่นเคืองใจ

เย่เฉินในเวลานี้ กำลังยืนตัวตรงอยู่ที่หน้าต่างที่แตก ในสายตาของเธอ เย่เฉินที่อยู่ตรงหน้าไม่เพียงแค่หล่อ แต่ราวกับ เป็นพระเจ้าลงมาโปรด!

ลมหนาวที่รุนแรงพัดเข้ามาจากหน้าต่างที่แตก พัดผมและเสื้อ ผ้าของเเฉินจนปลิว ในสายตาของเธอ ก็มีความรู้สึกของการ เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ในภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้

เพียงแต่ว่า ความสนใจของเยเฉินในเวลานี้ ไม่ได้อยู่ที่บนตัว ของซูจือหยู

เขาจ้องมองท่านนินจาใหญ่อิงะด้วยสายตาที่เย็นชา และพูด ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ฉันยังคิดว่านินจาประเทศญี่ปุ่นจะมี เกียรติศักดิ์มากแค่ไหน ที่แท้ก็เป็นกลุ่มพวกเสเพล! พวกแกรังแก ผู้หญิงประเทศญี่ปุ่นยังพอทนไปได้ รังแกผู้หญิงประเทศจีนของ พวกเรา ก็คือรนหาที่ตาย!!

นินจาอีกหลายคนในตระกูลอิงะทยอยถอยหลังไปหลายก้าว แล้วจับจ้องมองเย่เฉินและชักคะนอิออกมา

พวกเขารู้ว่าเย่เฉินสามารถซ่อนตัวอยู่แถวนี้ได้ตลอด โดยไม่ ถูกค้นพบ ต้องมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษอย่างแน่นอน ดังนั้น พวกเขาก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม ต่างก็รอการกระทำของท่านนินจาใหญ่ อิงะ

ในเวลานี้ท่านนินจาใหญ่อิงะหน้าเขียว

เขาถูกคนอื่นเรียกว่านินจาใหญ่ ซึ่งหมายถึงนินจาชั้นสูง ไม่ใช่ ชื่อของเขา
ในระบบการลงทะเบียนนินจาของประเทศญี่ปุ่น แบ่งออกเป็น นินจาชั้นสูงนินจาชั้นกลางและนินจาชั้นล่าง

นินจาชั้นสูงก็คืออยู่ในระดับสูงสุด ในหมู่นินจา และเป็นที่ เคารพนับถืออย่างสูงทั่วประเทศญี่ปุ่น

แต่ทว่า เขาคาดไม่ถึงว่า ผู้ชายจีนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ กลับกล้า ค่าประจานตัวเองอย่างเปิดเผยและค่าประจานนินจา เป็นเรื่องที่ ยกโทษให้ไม่ได้จริงๆ!

ดังนั้น เขาจึงตะคอกว่า “ไอ้เวร! มีคำโบราณจีนว่า สวรรค์มี ทางแกไม่ไป นรกไร้ประตูแกแสเข้ามา! ในเมื่อแกรนหาที่ตาย งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

พูดแล้ว เขาก็กวัดแกว่งคะนอิในทันที และตะโกนบอกทุกคน รอบๆว่า: “ตั้งค่าย! ขังเขาไว้ในค่ายแล้วฆ่าตัดหัว! ฉันจะลงมือ ตัดหัวของเขาด้วยตัวเอง ให้เขาไถ่โทษต่อการกระทำที่ดูถูก นินจา!”

พับเสียงหนึ่ง นินจาอีกหกคนในสถานที่ ก็ทยอยล้อมรอบเย่ เฉิน

สีหน้าของเย่เฉินในเวลานี้ไม่ได้เปลี่ยนไป และพูดอย่างเย็นชา ว่า: “จะตัดหัวของฉัน? อย่าว่าแต่แกมีแค่มือสองข้าง ต่อให้แก มือแปดข้างก็เป็นไปไม่ได้”

ท่านนินจาใหญ่อิงะพูดอย่างประชดประชัน: “ไอ้เวร ดูถูกฉัน ไม่เป็นไร แต่อย่าดูถูกนินจาประเทศญี่ปุ่น ฉันเป็นนินจาอย่างสง่า เปิดเผย ถ้าไม่สามารถตัดหัวของแกได้ ทำผิดต่ออามาเทราสึ โอมิคามิจริงๆ!”

สีหน้าท่าทางของเยเฉินไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ และตวาด อย่างเคร่งขรึม: “นินจาประเทศญี่ปุ่นใช่มั้ย? วันนี้ ฉันอยากเห็น จริงๆ อะไร! เรียกแมร่งว่า! นินจาประเทศญี่ปุ่น!

“รนหาทีตาย!”

ท่านนินจาใหญ่อิงะโกรธจัดจนผมตั้งชัน

เขาตะคอก มือทั้งสองจับคะแน่นในทันที ด้วยพลังมหาศาล พุ่งเข้าไปหาเเฉินอย่างรวดเร็ว!

นินจาคนอื่นก็ทยอยลงดาบ พยายามที่จะสับเย่เฉินให้เป็น ซอสเนื้อ

เย่เฉินเอือมระอาดอกลยุทธ์ของนินจาประเทศญี่ปุ่นจริงๆ

ก็เหมือนกลุ่มสุนัขบ้าที่กัดคน กลยุทธ์หลักคือการโจมตีเป็นก ลุ่ม

ในสายตาของพวกเขา ถึงยังไงบนคะนอิก็ถูกทาด้วยสารพิษ ทุกคนก็พุ่งไปโจมตีอย่างหนัก ตราบใดที่มีดาบเล่มหนึ่งบาดผิว ของคู่ต่อสู้หนึ่งเซนติเมตร การต่อสู้ในครั้งนี้พวกเขาชนะอย่าง แน่นอน

เป็นเวลาหลายพันปี นินจาประเทศญี่ปุ่นได้ใช้เทคนิคดังกล่าว เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน เรียกได้ว่าทดลองหลายครั้ง ยังไงก็ไม่พลาด!