บทที่ 1673

วินาทีที่ซูจื่อหยูถูกเปิดหัวออกมานั้น เยเฉินก็จำเธอได้ในทันที

เขาอดไม่ได้จะพูดในก้นบึงหัวใจอย่างไม่ชอบ “ผู้หญิงคนนี้ คือผู้หญิงคนนั้นที่นั่งอยู่ในรถโรลส์รอยซ์ของทากาฮาชิ เอคิจิ ไม่ใช่เหรอ? ตอนนั้นตอนที่ฉันสั่งสอนทากาฮาชิ เอคิจิ เธอยังถูก เถียงกับฉัน คาดไม่ถึงว่าจะถูกคนลักพาตัวมาที่นี่ ที่สำคัญ เหมือนว่ายังจะฆ่าเธอ ต่อนั้นโยนความผิดให้นางาฮิโกะ อิโตะ ด้วย ดูเหมือนว่าภูมิหลังของผู้หญิงคนนี้จะใหญ่ทีเดียว!

ซูจือหยูในเวลานี้ ในปากยังถูกยัดด้วยผ้าขนหนูผืนหนึ่ง ดัง นั้นเธอครวญครางอยู่นาน ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้สักคำ อย่างแท้จริง

ดังนั้น หัวหน้านินจาอิงะคนนั้นก็ยื่นมือออกมาดึงผ้าขนหนูออก จากปากของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นซา “ฉันให้โอกาสเธอ ครั้งหนึ่ง มีอะไรอยากจะพูดก็พูด”

ดวงตาของซูจือหยูเต็มไปด้วยความสยดสยอง แต่กลับฟื้น บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลงมา และพูดอย่างสั่นเทา “ปล่อยฉันและพี่ชายของฉัน ต้องการเงินเท่าไหร่นายมาตัวเลข มา คนอื่นให้นายเท่าไหร่ ฉันให้สิบเท่า!!

หัวหน้าคนนั้นแสยะยิ้ม: “พูดเรื่องนี้ไปก็ไม่เข้าท่า กฎของ ตระกูลนินจาประเทศญี่ปุ่น ก็คือต้องจงรักภักดีต่อนายจ้าง มี เพียงแต่จงภักดีต่อนายจ้างเท่านั้น ตระกูลนินจาถึงจะเป็นที่โปรดปรานของตระกูลใหญ่ ไม่อย่างนั้น เกิดตระกูลใหญ่มีความ สงสัยต่อความจงรักภักดีของนินจา นินจาทั้งหมดในประเทศ ญี่ปุ่นก็จะตกงาน ถึงเวลานั้น พวกเราก็จะกลายเป็นศัตรู สาธารณะของนินจาในประญี่ปุ่นทั้งหมด ต่อให้เธอจะให้เงินฉัน มากแค่ไหน ฉันก็ไม่มีชีวิตได้ใช้จ่าย!

จื่อหยูแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “งั้นพวกนายก็สามารถไปที่ ประเทศจีนได้! ฉันให้พวกนายหนึ่งพันล้านดอลลาร์สหรัฐ เพียง พอสําหรับพวกนายจะใช้ชีวิตตลอดชาติอย่างสะดวกสบายใน ประเทศจีนแล้ว ไม่ต้องฆ่าแกงเพื่อคนอื่นอีก!”

หัวหน้าคนนั้นตกตะลึง และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “สาว น้อย คาดไม่ถึงว่าเธอจะมีเงินมากจริงๆ หนึ่งพันล้านดอลลาร์ สหรัฐ เป็นเงินก้อนใหญ่จริงๆ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเธอสามารถเอา เงินมากมายขนาดนี้ออกมาได้มั้ย ต่อให้เธอเอาออกมาได้ เมื่อกี้ นี้ฉันก็บอกแล้วว่า ฉันไม่มีชีวิตได้ใช่จ่าย ต่อให้เธอให้ฉันหนึ่ง หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ ฉันก็ยังจะถูกนินจาประเทศญี่ปุ่นไล่ฆ่าไป ชั่วชีวิต ข้อตกลงนี้ไม่คุ้มค่า

ซูจือหยอ้าปากพูดว่า “งั้นนายคิดว่า นายฆ่าฉันแล้วก็ไม่มีคน ไล่ฆ่านายเหรอ? ฉันจะบอกนายให้ ถ้านายฆ่าฉันแล้ว ตระกูล ของฉันจะไล่ฆ่านายทุกวิถีทางอย่างแน่นอน! ถึงเวลานั้น ไม่ว่า นายจะมีเงินเท่าไหร่ นายก็ไม่มีชีวิตได้ใช้!”

“ไม่ๆๆๆ”คนคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันเตรียมตัวจะฆ่าเธอ จริงๆ แต่ว่า หลังจากที่ฉันเตรียมตัวฆ่าเธอแล้ว โยนความผิดให้ ตระกูลอิโตะ ถึงยังไงระหว่างพวกเธอก็มีเรื่องการร่วมลงทุนที่ไม่ลงรอยกันอยู่บ้างแล้ว ถึงเวลาไม่ว่าจะเป็นกรมตำรวจนครบาล หรือว่าตระกูลที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ก็จะถือว่านางาฮิโกะ อิโตะ เป็นคนบงการที่อยู่เบื้องหลังการฆ่าพวกเธอสองคน

ซูจือหยูกัดฟันและพูดว่า “ทั้งหมดนี้มัตสึโมโตะ โยชิโตะเป็น คนบงการใช่มั้ย?”

ในเวลานี้ หัวหน้าของนินจาอิงะมองไปที่ซูจือหยู และแสยะ ยิ้ม: “เดิมทีคุณมัตสึโมโตะต้องการร่วมลงทุนกับพวกเธออย่าง จริงใจ แต่คาดไม่ถึงว่าพวกเธอจะหยิ่งยโสมากจริงๆ ที่สำคัญ จองหองเป็นอย่างมาก! คุณมัตสึโมโตะมาขอพบหน้าถึงที่ด้วย ตัวเอง พวกเธอกลับไม่สนใจสักนิด ในเมื่อพวกเธอหยาบคายกับ คุณมัตสึโมโตะขนาดนี้ ก็อย่าโทษที่คุณมัตสึโมโตะโหดเหี้ยม อำมหิตกับพวกเธอ!”

เมื่อกี้นี้ ตอนที่หัวหน้าคนนั้นพูดกับลูกน้อง พูดถึงคุณมัตสึโม โตะ ซูจือหยูก็รับรู้ได้ในตอนนั้น คนบงการทั้งหมดนี้ ก็คือมัตสึโม โตะ โยชิโตะ

เธอคาดไม่ถึงจริงๆ มัตสึโมโตะ โยชิโตะผู้ที่มีความแข็งแกร่ง เพียงอันดับสามในโตเกียวเท่านั้น วิธีการจะชั่วร้ายขนาดนี้

เขาลงมือกับตัวเองและพี่ชาย และโยนความผิดให้นางาฮิโกะ อิโตะ คงจะอยากจะฉวยโอกาสลดความแข็งแกร่งของตระกูลอิ โตะ ถึงขนาดอาจจะใช้วิธีการอื่นกับตระกูลทากาฮาชิด้วยซ้ำ

ถ้าหากถึงเวลาเป็นไปตามแผนการของเขาแบบนั้น ตระกูล ของตัวเองไปหานางาฮิโกะ อิโตะเพื่อแก้แค้น ถ้าอย่างนั้นมัตสึโมโตะ โยชิโตะก็จะเป็นคนที่ได้ผลประโยชน์ไม่ใช่เหรอ?! เมื่อ คิดได้เช่นนี้ ในใจของเธอรู้สึกเสียใจมาก

ถ้ารู้ก่อน ตอนนั้นที่มัตสึโมโตะ โยชิโตะมาขอพบหน้าถึงที่ ตัว เองและพี่ชายควรจะพบเขา ไม่ว่าเขาพูดอะไร อย่างน้อยความ ให้เกียรติก็ไม่ทำให้คนคนนี้ขุ่นเคืองใจ

เพียงแต่น่าเสียดาย ตอนนี้พูดสิ่งเหล่านี้ก็เป็นการกระทำที่ ไม่ทันกาล ความผิดพลาดครั้งใหญ่ได้เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้ไม่มีที่ ว่างเหลือให้ย้อนกลับไปแล้ว

ซูจือเฟยที่อยู่ข้างๆก็เกิดความเสียใจภายหลังเป็นอย่างมาก เพียงแต่เขาถูกคนคลุมหัวปิดปาก พูดไม่ออกมาสักคำเดียว

หัวหน้านินจาอิงะหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหามัตสึโมโตะ โย ชิโตะ และพูดด้วยความเคารพว่า “คุณมัตสึโมโตะ สำรวจทาง ด้านคฤหาสน์ของตระกูลอิโตะเสร็จแล้ว มีสถานที่เหมาะสมมาก ที่จะซ่อนศพ การป้องกันของอีกฝ่ายอ่อนแอเป็นอย่างมาก พวก เรามั่นใจว่าจะไม่มีใครพบเข้าในระหว่างการซ่อนศพ ไม่ทราบว่า คุณมัตสึโมโตะต้องการให้พวกเราลงมือเมื่อไหร่?

มัตสึโมโตะ โยชิโตะพูดด้วยรอยยิ้ม: “ตอนนี้ที่โตเกียววุ่นวาย มาก ไม่ได้วุ่นวายมากมายขนาดนี้มาหลายสิบปีแล้ว ดังนั้นฉัน ยังอยากจะรออีกสักหน่อย ให้ฉันดูละครใหญ่ในโตเกียวเรื่องนี้ ให้จบก่อน!”