บทที่ 1667

นินจาทั้งสี่คนของตระกูลฟูจิบายาชิ ต่างก็รู้สึกว่าคราวนี้สามา รถฆ่าเย่เฉินได้ด้วยการโจมตีครั้งเดียวอย่างแน่นอน

และอิโตะ นานาโกะ ก็อกสั่นขวัญแขวน กลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่

คาดคิดขึ้นกับเย่เฉิน

สําหรับเธอแล้ว ต่อให้ตัวเองตายแล้ว ก็ไม่ยอมให้เยเฉันได้รับ บาดเจ็บเพื่อตัวเอง

ในขณะนี้ เย่เฉินถอยห่างจากที่เดิมออกไปหลายเมตรอย่าง รวดเร็วในทันที ด้วยความเร็วที่เร็ว ทำให้นินจาทั้งสี่คนตกตะลึง จนตาค้าง!

ตัวของพวกเขาเองก็คือลงมือก่อนได้เปรียบก่อน จากเวลาที่

เริ่มต้นเร็วกว่าเย่เฉิน

ที่สำคัญ ในมือพวกเขาทั้งหมดมีคะนอิที่มีความยาวเกือบหนึ่ง เมตร สิ่งที่ทำให้ระยะการโจมตีของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างไม่ ต้องสงสัย บนพื้นฐานทำให้พวกเขาสามารถพอที่จะได้เปรียบที่ ลงมือก่อน และก็เร็วไปหนึ่งก้าว

ตามความเข้าใจของพวกเขา แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ใคร ครจะ หนีไปได้ในชั่วพริบตาเดี๋ยวนี้

นี่ก็เหมือนกับว่า คนปกติไม่สามารถที่จะหลบกระสุนที่เขายิงมาได้!
แต่ทว่า เย่เฉินตันทําได้

ในเวลาเดียวกันกับที่เย่เฉินถอยหลังอย่างรวดเร็ว ยันต์ฟ้าร้อง ก็เก็บอยู่ในกระเป๋าแล้ว ต่อจากนั้น ทั้งมือซ้ายและมือขวาก็มีมีด คุไนโผล่ออกมาสองเล่ม และพุ่งไปในทั้งสี่คนที่อยู่ตรงหน้าอย่าง รวดเร็ว บนท้องฟ้าคนนั้น และคนที่อยู่ข้างหน้าคนนั้น

เมื่อทั้งสองได้ยินเสียงมืดคในพุ่งทะลุทะลวงอากาศ เห็นแสง แวบที่โบยบินด้วยความเร็วสูงอย่างฉับพลัน ต่างก็เตือนซึ่งกัน และกันว่า: “ระวัง!

ต่อจากนั้น ทั้งสองกำลังจะหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว ต่าง คนต่างก็รู้สึกว่าเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจอย่างฉับพลัน

คนที่ลอยขึ้นไปในอากาศคนนั้น ตกลงลงมาอย่างรวดเร็วใน

ทันที และคนที่พุ่งเข้าหาเเงินก่อนคนนั้น ก็คุกเข่าลงกับพื้นใน

ทันที!

สองที่อยู่ด้านบนทั้งซ้ายและขวานั้น ตกใจกลัวกับสถานการณ์ ที่อยู่ข้างหน้า!

ใครจะคิดว่า การเคลื่อนไหวของคนคนนี้จะรวดเร็วขนาดนี้ เหนือพวกเขาไปขั้นหนึ่งโดยสิ้นเชิง

เดิมทีเป็นแนวป้องกันที่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยมทั้งสี่คน คาดไม่ ถึงว่า แม้แต่ปลายผมของอีกฝ่ายก็ยังไม่ได้แตะ ทางด้านของตัว เองก็สูญเสียไปอีกสองคน

ภายใต้สถานการณ์นี้ ทั้งสองต่างก็รู้ว่า ล้วนไม่มีโอกาสที่จะชนะแล้ว โจมตีต่อไปอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า นอกจากตายแล้ว ก็ไม่มี ทางเลือกอื่น

ดังนั้น ทั้งสองต่างก็สบตากันซึ่งกันและกัน ต่อจากนั้นร่างก็ หยุดกะทันหัน ในเวลาเดียวกันก็หยิบลูกบอลขนาดเท่าลูก ปิงปองออกจากกระเป๋า และกระแทกลงกับพื้นอย่างกะทันหัน

ต่อจากนั้น ลูกบอลก็ระเบิดออกมาด้วยแสงที่ส่องประกาย อย่างฉับพลัน ก็จุดทั้งควันสีดำทั้งควันหนาขึ้นมาอย่างฉับพลัน ทั้งสองคน ใช้ประโยชน์ที่กำลังจากควันทั้งสองนี้ และหันหลังก็ หนีไป

เย่เฉินแสยะยิ้ม หยิบมีดคในสองเล่มสุดท้ายออกจากซองหนัง ตัวอย่างใจเย็น และเหวี่ยงไปที่หมอกสีดำทั้งสองอย่างกะทันหัน

อันที่จริงทั้งสองคนในเวลานี้หนีไปไกลแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่า หลังหัวยังมีเสียงทะลุทะลวงอากาศดังมา ที่สำคัญความเร็วของ การทะลุทะลวงอากาศนั้นเร็วมาก แทบจะเหลือช่วงเวลาพริบตา เดียวให้พวกเขาเท่านั้น!

ชั่วพริบตาเดี๋ยวนี้ มีเพียงความคิดเดียวในหัวของทั้งสอง: ตัว เองตายแน่!

ตามที่คาดการณ์ไว้

มีดคุไนทั้งสอง แทงเข้าที่หลังของทั้งสองตามลำดับ พิษที่เคลือบอยู่บนใบมีดแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และทั้ง สองคนเสียชีวิตในทันที!
ในเวลานี้ ฟ้าร้องคลุมเครือบนท้องฟ้ายังคงดำเนินต่อไป ดังนั้น เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับอิโตะ นานาโกะในลานบ้านแห่งนี้ จึงไม่ได้รบกวนคนอื่น ในคฤหาสน์

เมื่อเห็นว่าคนทั้งหกคนนี้เสียชีวิตอย่างสมบูรณ์ เยเฉันก็ถอน หายใจด้วยความโล่งอก และในขณะนี้ อิโตะ นานาโกะที่อยู่ไม่

ไกลจากเขา ก็มองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา