บทที่ 1635

ความหวังสุดท้ายของฟูจิบายาชิมาสะคือการอธิษฐานว่า สาเหตุที่ฟูจิบายาชิโอตะไม่ยอมตอบกลับข้อความ เพราะเขา กําลังตามสะกดรอยเยเงินอยู่ หรืออาจจะกำลังต่อสู้กับเยเงินอยู่

ขอแค่เขายังมีชีวิตอยู่ก็พอ

น้องรองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาฟูจิบายาชิโอตะทันที

ผลลัพธ์คือ ในสายโทรศัพท์มีการแจ้งเตือนว่า โทรศัพท์ของ อีกฝ่ายติดต่อไม่ได้ เนื่องจากไม่มีสัญญาณ

เหงื่อเย็นของน้องรองไหลออกมาทันที

เขารีบพูดกับฟูจิบายาชิมาสะว่า “ศิษย์พี่ โทรศัพท์ของโอตะ ติดต่อไม่ได้…”

“เป็นไปได้ยังไง…”ฟูจิบายาชิมาสะลุกขึ้นทันทีและ พูด:”โทรศัพท์ของโอตะเปิดสแตนด์บายไว้ตลอด ทำไมจู่ๆถึง ติดต่อไม่ได้…

สีหน้าของน้องสามตกใจและพูด:”พี่ใหญ่ เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับ โอตะแล้วใช่ไหม?”

น้องรองที่อยู่ข้างๆพูดอย่างหนักแน่น “ต้องเกิดปัญหาใหญ่ขึ้น แน่ๆ! ไม่งั้นโอตะก็คงไม่มีปฏิกิริยาที่ผิดปกติแบบนี้!!

เมื่อพูดจบ เขาก็มองไปที่ฟูจิบายาชิมาสะ “ศิษย์พี่ พวกเราต้องไปตามหาเขาให้เจอ!”

“ตามหา?”สีหน้าของฟูจิบายาชิมาสะตูแย่มากๆและพูด “พวก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปตามหาเขาได้ที่ไหน ถ้าโอตะเกิดเรื่องไม่ดี ขึ้น ถึงแม้พวกเราจะตามหาเขาจนเจอ เขาก็อาจจะกลายเป็นศพ แล้วก็ได้ ถ้าพวกเราออกไปหาเขา โดยพลการ พวกเรามีความ เสียงมากที่จะถูกเปิดเผยตัวตน…”

“พวกเราควรทํายังไงดี?!” น้องสามถามอีกครั้ง:”ศิษย์พี่ พวก เราจะนั่งรอความตายอยู่ที่นี่เหรอ?”

ฟูจิบายาชิมาสะกัดฟันและพูด “พวกเราไม่ควรนั่งรอความ ตายอยู่ที่นี่! เอาอย่างนี้ละกัน พวกคุณสองคนลงไปเฝ้าดู เหตุการณ์ที่ชั้นล่าง ฉันจะไปใส่เครื่องดักฟังที่ห้องของคนจีนคน นั้น ถ้าเขากลับมาที่โรงแรม รีบแจ้งฉันทันที

น้องรองถามอย่างกระตือรือร้น:”ศิษย์พี่ ตอนนี้ไปใส่เครื่อง ดักฟังยังมีประโยชน์อีกเหรอ? สิ่งที่พวกเราควรทำในตอนนี้คือ ออกไปตามหาโอตะ!”

ฟูจิบายาชิมาสะพูดอย่างเย็นชา “ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับโอตะ จริงๆ มีเพียงคนจีนคนนั้นที่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน พวกเราควรจับตาดู เขาอย่างใกล้ชิด พวกเราถึงจะมีโอกาสรู้ว่าโอตะอยู่ไหน!!

ขณะพูด ฟูจิบายาชิมาสะก็ถอนหายใจและถาม : “น้องรอง น้องสาม พวกคุณสองคนต้องเตรียมใจไว้ก่อน เพราะโอตะอาจ จะลาจากโลกนี้ไปแล้ว…”

สีหน้าของทั้งสองคนแสดงออกถึงความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้ออกมาทันที

พวกเขาเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน ถึงแม้จะไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆ แต่พวกเขาก็เป็นคนของตระกูลฟูจิบายาชิเหมือนกัน และพวก เขาก็เป็นญาติห่างๆกัน พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ฝึกวิชานินจา มาด้วยกัน มีความสนิทสนมเหมือนพี่น้องแท้ๆ จู่ๆก็ให้พวกเขา เตรียมใจกับเรื่องนี้ ทำให้พวกเขาสองคนรู้สึกโศกเศร้ามากๆ

แต่คำพูดของฟูจิบายาชิมาสะ มันเป็นความจริง

นาโงยะไม่ได้เป็นเมืองใหญ่มากนัก แต่ก็ไม่ใช่เมืองขนาดเล็ก ด้วยความสามารถของพวกเขาสามคน จะตามหาคนที่หายตัวไป ในเมืองแห่งนี้ให้เจอ มันเป็นเรื่องยากมากๆและเป็นไปไม่ได้

เบาะแสเดียวของพวกเขาก็คือชาวจีนคนนั้น ดังนั้นเบาะแส และความจริงทั้งหมดจะปรากฏเมื่อชาวจีนคนนั้นกลับมา

ดังนั้นพวกเขาสามคนจึงแบ่งหน้าที่กัน สองคนลงไปชั้นล่าง และจับตาดูสถานการณ์ที่ห้องโถงของโรงแรม ฟูจิบายาชิมาสะ แอบเข้าไปในห้องของเย่เฉิน และใส่เครื่องดักฟังหลายๆตัวไว้ ในตำแหน่งที่หาเจอยาก

ผ่านไปสิบนาที เฉินซื้อขายกับลูกน้องของเขาคนหนึ่งรวมทั้ง หงห้าทั้งหมดสามคน ได้ขับรถแช่แข็งคันหนึ่งมาที่สวนสาธารณะ ที่เขาอยู่

หลังจากจอดรถที่ด้านนอกของสวนสาธารณะแล้ว เฉินจือข่ายกับหงห้าวิ่งเข้าไปด้านใน เห็นศพที่มีหน้าเขียวจนม่วงยืนอยู่ด้าน หน้าของเย่เฉิน และศพนี้ก็อ้าปากใหญ่ๆและกลืนนิ้วเท้าของตัว เองอยู่ ทำให้พวกเขาตกใจจนอ้าปากค้าง!

หงห้าอดไม่ไหวก็เลยถาม:”อาจารย์เย่ เขา…เขาเป็นใครเห รอ?!”

เย่เฉินพูดเบาๆ “เขาเป็นนินจาของตระกูลทากาฮาชิ