บทที่ 1634

เย่เฉินคาดเดา ตัวเลขเหล่านี้น่าจะเป็นรหัสลับของพวกเขา มี เพียงพวกเขาเท่านั้นที่จะรู้ความหมายต่างๆของตัวเลขเหล่านี้ มันเป็นการสื่อสารที่มีการสร้างรหัสลับ ถึงแม้ว่าตัวเองจะได้ โทรศัพท์ของฟูจิบายาชิโอตะมาไว้ในมือ แต่ก็ไม่รู้ว่าความหมาย ที่พวกเขาสื่อสารกัน

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินรู้สึกว่า ตัวเลข 07 ที่ฟูจิบายาชิมาสะส่ง มา น่าจะถามฟูจิบายาชิโอตะที่สะกดรอยตามตัวเองอยู่ สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ค่อยๆงอโทรศัพท์ด้วยมือทั้งสองข้าง ในขณะที่มือถือกำลังจะดับเครื่อง เขาก็รีบใส่โทรศัพท์กลับไปใน กระเป๋าของฟูจิบายาชิโอตะทันที

หลังจากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา และโทรหา เฉินจือข่าย

ทันทีที่เขารับสาย เย่เฉินก็สั่งทันที เหล่าเฉิน ให้ลูกน้องของ คุณไปเตรียมรถแช่แข็งคันหนึ่ง หลังจากนั้นก็ขับรถไปที่สวน สาธารณะริมแม่น้ำที่อยู่ชานเมือง”

เฉินจือข่ายถามด้วยความประหลาดใจ “คุณชาย คุณจะใช้รถ แช่แข็งทําอะไร?”

เย่เฉินพูดเบาๆ “เอามาแช่แข็งศพ”
เมื่อเงินอข่ายได้ยินคำพูดนี้ เขาก็รู้สึกประหม่าและถาม ทันที “คุณชาย คุณโดนลอบทำร้ายใช่ไหม?! คุณเป็นอะไร ไหม?”

“ฉันไม่เป็นอะไร”เย่เฉินพูด “คุณรีบไปทำตามที่ฉันบอก รีบไป หารถแช่แข็งก่อน เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ไปให้คุณ”

“ได้!”

ในเวลาเดียวกัน ภายในโรงแรม ในตัวเมืองนาโงยะ

ฟูจิบายาชิมาสะกำลังจะไปติดตั้งเครื่องดักฟังที่ห้องของเยเฉิน เพื่อความปลอดภัย เขาได้ส่งข้อความหนึ่งฉบับไปให้ฟูจิบายาชิ โอตะ อยากทราบสถานการณ์ของเขาในขณะนี้ เช่น ตอนนี้เเ นอยู่ที่ไหน ใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่กว่าเขาจะกลับ

ถ้าเย่เฉินไม่กลับมาเร็วๆนี้ พวกเขาก็จะวางใจและแอบเข้าไป

ในห้องของเยเฉิน

หลังจากส่งข้อความออกไป แต่ฟูจิบายาชิโอตะไม่ได้ส่ง ข้อความกลับมา ทำให้พวกเรารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที

ศิษย์น้องสองคนก็อยู่ในห้องของเขาก็เช่นกัน เมื่อเห็นว่าฟูจิ บายาชิโอตะไม่ส่งข้อความกลับมา ทุกคนก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย

พวกเขา คนทํางานด้วยกันอย่างใกล้ชิดมาหลายปี และทุก คนก็รู้จักนิสัยของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี การสื่อสารของพวกเขาจะ ไม่มีการตอบกลับมาอย่างช้าๆไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนก็ตาม โดยทั่วไปจะต้องส่งข้อความกลับไปภายในไม่กี่วินาที ผ่านไปหลายนาทีแล้วแต่เขาก็ยังไม่ตอบกลับ สถานการณ์แบบนี้ พวกเขาไม่เคยเจอมาก่อน

ฟูจิบายาชิมาสะอดไม่ไหวก็เลยพูดพึมพำ “เป็นไปได้ไหมที่โอ ตะจะถูกอีกฝ่ายหาเจอแล้ว?”

ศิษย์น้องรองเอ่ยปากพูด “ศิษย์พี่ ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ น้องชานาญการพรางตัวมากๆ ถ้าเขาตั้งใจอำพรางตัว พวก เราสามคนรวมกันก็หาเขาไม่เจอ คนจีนคนนั้นจะหาร่องรอยของ เขาเจอได้ยังไง?”

ฟูจิบายาชิมาสะโบกมือและพูดอย่างเคร่งขรึม เวลาผ่านมา นานแล้ว แต่โอตะยังไม่ส่งข้อความกลับมา เห็นได้ชัดว่ามันผิด ปกติ ดังนั้น ตอนนี้มาพูดเรื่องความสามารถของเขาก็ไม่มี ประโยชน์อะไรอีก สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือหาเขาให้เจอ!!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ส่งข้อความอีกหนึ่งฉบับให้ฟูจิบายาชิ โอตะทันที เนื้อหาในข้อความคือตัวเลข 10 ซึ่งมีความหมายว่ามี เรื่องด่วนและรีบตอบข้อความกลับมาเร็วๆ

หลังจากส่งข้อความออกไป ก็ไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมา เขารออย่างใจจดใจจ่ออีกหนึ่งนาที แต่ก็ไม่มีข้อความส่งกลับ

สีหน้าของทั้งสามคนดูแย่มากๆ

ศิษย์น้องสามนั่งรอไม่ไหว ลุกขึ้นและพูด:”ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเราออกไปตามหาเขาเถอะ!”

“ตามหา?”ฟูจิบายาชิมาสะพูดด้วยความประหลาดใจไป ตามหาเขาที่ไหน? ตั้งแต่โอตะแยกตัวจากพวกเราจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้สื่อสารอะไรกับพวกเราเลย พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำ ถ้าออก จากโรงแรมจะเลือกทิศทางไหนไปตามหาเขา!!

ศิษย์น้องรองพูดทันที “ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับโอตะ พวกเราจะ ทํายังไง?”

ฟูจิบายาชิมาสะโกรธจนหน้าและพูด “ฉันคิดว่าด้วยความ สามารถของ โอตะ ถึงแม้เขาจะถูกอีกฝ่ายหาเจอ เขาก็มีความ สามารถพอที่จะสู้กับอีกฝ่ายได้ เขาอาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้ บางที ตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับอีกฝ่ายอยู่

เมื่อพูดจบ เขาก็เอ่ยปากทันที “น้องรอง โทรศัพท์ไปหาโอตะ เดี๋ยวนี้!”