บทที่ 1624

ถึงแม้เขาจะฆ่าเเฉินให้ตายก็ไม่มีประโยชน์ เพราะสภาพอัน น่าเวทนาของเขาที่โดนทำร้าย ประชาชนทุกคนในญี่ปุ่นรับรู้ และ ฝึกลึกเข้าไปในจิตใจของพวกเขา

สีหน้าของทากาฮาชิมาจิน่ารังเกียจมากๆ เขากำลังครุ่นคิดว่า จะปลอบใจลูกชายยังไง ในเวลานี้จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที

ทากาฮาชิมาจิหยิบโทรศัพท์ออกมา และเห็นเบอร์แปลกหน้า

โทรเข้ามา เขาก็กดรับสายทันที

หลังจากนั้น เสียงของอิโตะทาเคชิโกะก็ดังออกมาจากสาย โทรศัพท์

“อ๊ย พี่ทากาฮาชิ วันนี้ฉันได้ข่าวว่าลูกชายของคุณโดนทำร้าย

ที่โตเกียวใช่ไหม?

น้ำเสียงของอิโตะทาเคฮิโกะ ฟังช่วงแรกๆเหมือนเขาเป็นห่วง แต่พอฟังดีๆแล้วมันกลับไม่ใช่ ไม่ว่าใครก็สามารถฟังน้ำเสียง ของเขาออก น้ำเสียงนี้คือการเยาะเย้ย

ทากาฮาชิมาจิโกรธจนหน้าเขียวและพูด: “คุณอิโตะ ฉันจำได้ ว่าเคยบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของคุณไว้ ทำไม? คุณเปลี่ยนเบอร์ แล้วเหรอ?”

“ไม่ได้เปลี่ยน”อิโตะทาเคฮิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม “เบอร์ โทรศัพท์ของฉันยังเป็นเบอร์เดิม โทรศัพท์ที่ฉันโทรมาหาคุณตอนนี้เป็นของเลขา ฉันกลัวว่าถ้าฉันใช้โทรศัพท์ของตัวเอง โทร ไปหาคุณ ถ้าคุณเห็นชื่อของฉันเป็นคนโทรเข้ามา คุณอาจจะไม่ ยอมรับสาย! ฮ่าๆๆ!”

สีหน้าของทากาฮามาจิโกรธจนเขียวมากขึ้น

อิโตะทาเคฮิโกะพูดได้ไม่ผิด ถ้าฉันรู้ว่าเขาเป็นคนโทรมา ฆ่า ให้ตายฉันก็คงไม่ยอมรับสาย

คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะเป็นคนที่เหี้ยจริงๆ ใช้โทรศัพท์เครื่องอื่น โทรมาหาฉัน เพื่อจะโทรมาเยอะเย็นฉันทางโทรศัพท์ด้วยตัว เอง?

เมื่ออิโตะทาเคฮิโกะเห็นว่าทากาฮาชิมาจิไม่พูด เขาก็หัวเราะ และพูดทันที “อุ้ย คุณทากาฮาชิ ทำไมคุณถึงไม่พูดละ? คุณคิดว่า ลูกชายตัวเองโดนทำร้ายที่หน้าประตูบ้าน รู้สึกอับอายขายขี้หน้า ใช่ไหม?”

ทากาฮาชิมาจิทนไม่ไหวและถามออกมาทันที “คุณอิโตะ คุณ มีธุระอะไรหรือเปล่า? ถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันจะวางสายแล้ว!”

“อย่าพึ่งวางสาย!”อิโตะทาเคฮิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณทากา ฮาชิ ฉันโทรมาหาคุณ สาเหตุหลักเพราะฉันรู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับ คุณและลูกชายเลย! คุณดูสิ ลูกของพวกเราได้รับบาดเจ็บเหมือน กัน ตอนที่ลูกสาวของฉันได้รับบาดเจ็บ ทุกคนในญี่ปุ่นต่างปลอบ ใจเธอ ให้กำลังใจเธอ แต่หลังจากที่ลูกชายของคุณได้รับบาด เจ็บ ทุกคนในญี่ปุ่นต่างหัวเราะเยาะเย้ยเขา ชาวเน็ตแย่จริงๆ ทำไมต้องมีสองมาตรฐานด้วย คุณคิดว่าฉันพูดถูกไหม?”
ทากาฮาชิมาจิโกรธจัดและกัดฟันตัวเอง พูดอย่างเย็นชา:”อิ โตะทาเคชิโกะ แม่งเอ๊ย คุณไสหัวออกไปไกลๆจากฉัน! อย่าให้ ฉันเจอหน้าคุณอีก!”

อิโตะทาเคฮิโกะได้ยินคำด่าของทากาฮาชิมา เขาก็ยิ้มและ พูดอย่างมีความสุข “คุณทากาฮาชิ ภาษาจีนมีสุภาษิตค่าหนึ่ง เอามาอธิบายความรู้สึกตอนนี้ของคุณได้เหมาะสมมากๆ คุณรู้ ไหมว่ามันคือสุภาษิตคำไหน?”

ทากาฮาชิมาจิพูดด้วยความโกรธ “ฉันไม่อยากรู้ คุณรีบไสหัว ออกไปเลย!”

เมื่อพูดจบ ทากาฮาชิมาจิก็วางสายโทรศัพท์ทันที!

แต่วางสายโทรศัพท์ได้ไม่นาน เขาก็ได้รับข้อความหนึ่งฉบับ ทางโทรศัพท์

เนื้อหาในข้อความคือ “พี่ทากาฮาชิ อย่าโทษว่าฉันไม่เคย เตือนคูณ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณต้องเปลี่ยนนิสัยแย่ๆของตัว เองบ้าง มิฉะนั้น คุณอาจจะเจอเหตุการณ์เดียวกันกับลูกชายของ คุณก็ได้! เอคิจิยังหนุ่ม อายุยังน้อย เขาแขนหักสองข้างก็ไม่เป็น อะไร แต่คุณอายุมากแล้ว ถ้าเกิดแขนทั้งสองข้างหักขึ้นมา คุณ อาจจะกลายเป็นคนพิการก็ได้!”

เมื่ออ่านข้อความจบ ทากาฮาชิมาจิก็โกรธจัด

ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ได้รับข้อความอีกหนึ่งฉบับ อิโตะทาเคฮิโกะเป็นคนส่งข้อความมาอีกครั้ง “อ้อ มีสุภาษิตจีนค่หนึ่งที่เหมาะกับการเอาอธิบายความรู้สึกตอนนี้ของคุณ คือ:สุนัขจนตรอก!”

ทากาฮาชิมาจิโกรธจัดและไม่มีที่ระบาย ทันใดนั้นเขาก็โยน โทรศัพท์ลงไปที่พื้นทันทีและโทรศัพท์แตกเป็นชิ้นๆ เขาด่าอย่าง บ้าคลั่ง “อิโตะทาเคชิโกะ คุณมันสมควรตายจริงๆ ถ้าฉันไม่ล้าง แค้นเรื่องนี้ ฉันจะไม่ขอเป็นคน!”

ตอนนี้ ในจิตใจของทากาฮามาจิ มีความคิดที่อยากจะฆ่าอิ โตะทาเคฮิโกะเป็นครั้งแรก!