บทที่ 1615

ภายใต้การวางแผนจัดการบริหารของเว่ยเลี้ยง สายการผลิต ของบริษัทผลิตยาโคบายา ได้ผลิตผลิตภัณฑ์ยากระเพาะเก้า เสวียนสําเร็จรูปออกมา

เย่เฉินมาถึงที่ฐานที่ผลิตของโตเกียวในเขตชานเมืองของ โตเกียว ทําการตรวจสอบคุณภาพเป็นด้วยตัวเอง หลังจากที่ แน่ใจยากระเพาะเก้าเสวียนที่ผลิตใหม่ ไม่ได้แตกต่างกับอะไร กับที่ผลิตในจินหลิง ก็สั่งการเว่ยเลี่ยง: “เว่ยเลี่ยง นายต้องมั่นใจ รักษาความเร็วของสายการผลิตในโตเกียวตอนนี้ ทำงานล่วง เวลาและผลิตล่วงเวลา คนหยุดเครื่องจักรไม่หยุด ต้องผลิต ผลิตภัณฑ์สําเร็จรูปจำนวนมากออกมาอย่างรวดเร็วในปริมาณที่ มาก”

“ได้ครับอาจารย์เย่! “เว่ยเลี่ยงพยักหน้าทันที และถามว่า “ใช่ แล้วอาจารย์เย่ งั้นยากระเพาะเก้าเสวียนของพวกเรา จะออกสู่ ตลาดในญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่?

เย่เฉินพูดว่า: “ไม่รีบร้อนออกสู่ตลาดอย่างเป็นทางการ พวก เรายังจะต้องแก้จุดบกพร่องสายการผลิตในโยโกฮามากับนาโง ยะและโอซาก้าออกมา ต่อจากนั้นสะสมผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป จํานวนหนึ่ง ในเวลาเดียวกันยังต้องเตรียมโฆษณาในประเทศ ญี่ปุ่นด้วย ให้ทั่วทั้งประเทศญี่ปุ่น ถึงขนาดผู้บริโภคทั่วทั้งเอเชีย รู้ว่ายากระเพาะเสี่ยวหลินได้รับการอัปเกรดอย่างสมบูรณ์แล้วเปลี่ยนชื่อเป็นยากระเพาะเก้าเสวียนและใบสั่งยาก็ได้รับการ ปรับปรุง มีผลอย่างน้อยสิบเท่าของก่อนหน้านี้ รอหลังจากที่ แคมเปญเสร็จสิ้นค่อยเริ่มขาย

เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า: “ได้ครับอาจารย์เย่ รอหลังจากที่สะสาง สายการผลิตเสร็จ ผมก็จะเริ่มโปรโมตสิ่งต่างๆ ในทันที

เย่เฉินตอบคือคำหนึ่ง และพูดว่า “ในเมื่อทางนี้ทดลองผลิต ประสบความสำเร็จแล้ว งั้นพรุ่งนี้พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่โยโกฮา มาได้แล้ว”

เว่ยเลี่ยงหยักหน้า พูดว่า “อาจารย์เย่ ผมจะปล่อยให้วิศวกร รับหน้าที่ดูแลอยู่ที่นี่หนึ่งคน พรุ่งนี้พวกเราออกเดินทางแต่เช้า ตรู!”

เย่เฉินหันไปพูดกับโคบายา ชิอิจิโร่ว่า: “ให้โอกาสนายกลับ มา นายก็ต้องดูแลมันให้ดี ต่อไปชีวิตของนายจะมีเรื่องให้กังวล ใจหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่ว่านายทำตัวยังไงในประเทศญี่ปุ่น สายการ ผลิตเหล่านี้ ต้องจัดการดูแลดีๆ ให้ฉันด้วย ไม่อย่างนั้น ฉันก็จะ หยุดการจ่ายเงินปันผลของนาย ให้นายอดตาย

ตอนนี้ โคบายา ชิอิจิโร่ได้มอบหุ้นเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัท ผลิตยาโคบายาให้กับเย่เฉิน สิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือของเขาไม่มี บทบาทสำคัญในบริษัทผลิตยาโคบายา

เย่เฉิน ในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่ มีอำนาจในการตัดสินใจทุก อย่างในบริษัท

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ถ้าหากบริษัทผลิตยาโคบายาทำเงินได้หนึ่งหมื่นล้าน เย่เฉินต้องการถอนผลกำไรทั้งหมดของบริษัทผลิต ยาโคบายาและโอนส่งไปที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน โคบายาชิ จิโรก็ทำอะไรไม่ได้

ถึงเวลานั้น ผลกำไรทั้งหมดจะถูกถอนไป ก็ย่อมไม่สามารถ จ่ายเงินปันผลให้เขาได้แม้แต่แดงเดียว ถึงเวลานั้นเขาก็ทำอะไร ไม่ได้เลยสักอย่าง

ดังนั้น ทางเลือกที่ดีที่สุดของเขา ในตอนนี้ ก็คือทำงาน ให้เยเฉิ นอย่างซื่อสัตย์ แบบนี้ หลังจากที่เเฉินทำให้บริษัทผลิตยาโคบา ยาสร้างรายได้จากการผลิตยากระเพาะเก้าเสวียน ก็จะปล่อย เงินปันผลส่วนหนึ่งให้เขาอย่างใจกว้าง มั่นใจได้ว่าเขาสามารถ ใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นได้อย่างเพลิดเพลินไปกับความมั่งคั่ง โดยไม่ต้องกังวลเรื่องเงินไปตลอดชีวิต

โคบายา ชิอิจิโร่ถูกขังอยู่ในคอกสุนัขในความมืดมิดเป็นเวลา นาน ดังนั้นเขาจึงเรียกได้ว่ารักและทะนุถนอมชีวิตของเขาใน ตอนนี้เป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเเฉินพูดแบบนี้ รีบแสดงท่าที่พูด ว่า “คุณเย่วางใจได้ครับ จากนี้ไปอิจิโร่ก็คือสุนัขของคุณ คุณ ให้ผมไปที่ไหน ผมก็จะไปที่นั่น คุณให้ผมทำอะไร ผมก็ทำอย่าง นั้น!”

เย่เฉินถึงได้พยักหน้าด้วยความพอใจ

เมื่อเห็นการผลิตในโรงงานเป็นไปตามระเบียบ คุณภาพการ ผลิตก็ได้มาตรฐาน เย่เฉินก็ไม่ได้อยู่นานมากนัก และพูดกับ เฉินจื้อข่ายและเว่ยเลี่ยงว่า “เอาล่ะ พวกเรากลับไปพักผ่อนเถอะพรุ่งนี้ยังต้องโยโกฮามา

ตอนออกจากซื้อขายเดิน หน้าไปอย่างรวดเร็ว ช่วยเฉินเปิดประตูรถ

ตอนเยเฉันข้างใน ร่างชะงักไปครู่หนึ่ง

เฉินจือข่ายถามว่านายน้อย คุณเป็นอะไรครับ?เยเฉินขมคิ้วเล็กน้อย และอย่างแยแสในทันทีว่า “เป็นไร ไปกันเถอะ

หลังจากพูดจบ มุดเข้าไปรถ

จากขบวนรถออกจากที่งานอย่างเรียบร้อย

ในเวลานี้ บนของอาคารตรงข้ามของบริษัทผลิตยาโคบา ยา ชายนินจาสี่คนนอนหงายเข้าแถวกัน