บทที่ 1611

“เรื่องนี้…”

ทานากะซังเผชิญหน้ากับคำถามของนางาฮิโกะ อิโตะ ก็กลืน ไม่เข้าคายไม่ออกในทันที

ตัวเองควรตอบอย่างไร?

ตอบว่าสามารถเอากลับมาได้?

ถ้าเกิดเอากลับมาไม่ได้ ตัวเองก็ต้องเป็นแพะรับบาปไม่มากก็ น้อยหรือเปล่า?

ตอบว่าเอากลับมาไม่ได้?

แม้แต่นางาฮิโกะ อิโตะตอนนี้ก็จะคลุ้งคลั่งในทันที

ดูเหมือนว่าตอนนี้ คำถามนี้ยังคงตอบยากมากจริงๆ

เมื่อนางาฮิโกะ อิโตะเห็นเขาๆอึ้งๆไม่พูดออกมา ในใจก็ กระตุกทีหนึ่ง และอ้าปากถามว่า “แกคงจะไม่ได้คิดว่า เงินนี้แปด สิบเปอร์เซ็นต์เอากลับคืนมาไม่ได้นะ?”

ทานากะซังรีบอธิบายว่า: “ก็ไม่ใช่นะท่านประธาน ผมคิดว่าก็ ไม่ต้องถึงกับมองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้น เรื่องนี้จากที่ผมดูตอนนี้ จะเอากลับมาได้หรือไม่ น่าจะเป็นห้าสิบห้าสิบนะ!!

“ห้าสิบห้าสิบ?”นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างรำคาญ: “นี่แมร่ง ต่างอะไรกับไม่พูด?”
ทานากะชังรีบพูด “ท่านประธาน เรื่องนี้มีปัจจัยที่ไม่แน่นอน มากมายจริงๆ ตอนนี้ผมก็ยังสรุปอย่างแน่นอนไม่ได้ แต่ว่าท่าน อย่าลืม ต่อให้สถานการณ์แย่มาก พวกเรายังสามารถแก้ปัญหา ผ่านการดาเนินคดีได้”

“ดาเนินคดีเหรอ?”นางาฮิโกะ อิโตะไปที่ทานากะซังแล้วด่า ว่า: “สมองแกถูกสุนัขกินไปหรือไง? ทากาฮาชิ เอคิจิถูกเยเฉิน หักแขน ถนน กลายเป็นตัวตลกของทั้งประเทศญี่ปุ่น ถ้าฉันแมร่ งไปฟ้องว่าเขายึดครองสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐของฉันไป ไม่คืน ก็ยิ่งจะถูกทั้งประเทศญี่ปุ่นหัวเราะเยาะไม่ใช่เหรอ?!

ทานากะซังพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ท่านประธาน นี่เป็น เงินสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ พวกเราคงจะไม่สามารถ เพราะกลัวว่าถูกหัวเราะเยาะ ก็จะยอมรับว่าซวยนะ? กำไรสุทธิ ประจำปีของทั้งตระกูลก็ไม่สามารถทำได้ถึงจำนวนนี้

“นั่นนะสิ…” นางาฮิโกะ อิโตะ พูดอย่างเจ็บปวดมาก: “ช่วงนี้ สถานการณ์ของเศรษฐกิจตกต่ำ กำไรสุทธิโดยรวมของพวกเรา ในปีที่แล้ว มีเพียงสามร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐเท่านั้น ปีนี้ถ้ายัง ไม่มีอะไรพัฒนาดีขึ้น ไม่แน่อาจจะขาดทุน

สำหรับตระกูลหรือว่าบริษัทขนาดใหญ่ ขาดทุนก็มากเรื่อง จริงๆ

ตัวอย่างเช่นรถZotye Auto ในประเทศ พวกเขารายงาน ทางการเงินแสดงออกมาให้เห็น พวกเขาอยู่ในปี2019ระยะ เวลาหนึ่งปี ก็ขาดทุนไปกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวน
อเมริกัน เจนเนอรัล มอเตอร์สเป็นอุตสาหกรรมยานยนต์เช่น กัน เพราะจัดการบริหารไม่ดีมาหลายปี ขาดทุนจนเป็นเรื่องปกติ ธรรมดาแล้ว ในประวัติศาสตร์ที่มีอายุหนึ่งร้อยปีของเจนเนอรัล มอเตอร์ส ในปีที่เลวร้ายที่สุดคือการขาดทุนโดยตรงสามหมื่น แปดพันเจ็ดร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ!

ในช่วงสองปีที่เศรษฐกิจระหว่างประเทศแย่ลง ความกดดัน ของนางาฮิโกะ อิโตะก็ยิ่งมากขึ้นไปอีก

อยู่ภายใต้สถานการณ์การตลาดแบบนี้ กิจการของยาและ สุภาพ แนวโน้มการพัฒนากว้างที่สุดจริงๆ เพราะทุกคนสามารถ ที่จะไม่ซื้อรถยนต์ไม่ซื้อบ้านได้ แต่ไม่อยาไม่ได้

ด้วยเหตุผลนี้ เขาถึงได้ตัดสินใจทำทุกวิถีทางเพื่อซื้อหุ้นใน บริษัทผลิตยาโคบายา

คาดไม่ถึงว่า ก้าวเดียวกลับก้าวเข้าไปในหลุมลึกหนึ่งหลุม ตอนนี้สี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐตกลงไปในหลุมเอาคืน ไม่ได้ เขาจําได้จนเป็นทุกข์

เมื่อเห็นนางาฮิโกะ อิโตะรู้สึกหดหู่ใจมาก ทานากะซังรีบพูด โน้มน้าวอย่างรวดเร็วว่า “ท่านประธาน อันที่จริงตอนนี้ท่านไม่ จําเป็นต้องกังวลมาก พวกเรากับตระกูลทากาฮาชิไม่เหมือนกัน ตระกูลทากาฮาชิถึงขนาดไม่รู้ว่าเย่เฉินเป็นใคร แต่อย่างน้อย พวกเราก็รู้เบื้องลึกของเย่เฉิน รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทผลิตยา โคบายาในตอนนี้และคนอยู่ที่เมืองจินหลิงในประเทศจีน ถอย หลังหนึ่งหมื่นก้าวพูด แม้ว่าสุดท้ายจะต้องใช้กำลังตัดสินปัญหาพวกเราก็สามารถหาตัวเขาเจอ ตระกูลทากาฮาชิก็ไม่เหมือนกัน พวกเขาก็อาจจะหาไม่เจอด้วยซ้ำ”

“ใช่!”นางาฮิโกะ อิโตะรู้สึกดวงตาเปล่งประกายในทันที และ อ้าปากพูดว่า: “ก็ต้องการให้พวกเขาหาไม่เจอ! ตราบใดที่พวก เขาหายเงินไม่เจอ พวกเขาก็จะเป็นตัวตลกของทั้งประเทศญี่ปุ่น ไปตลอด! ฮ่าๆๆๆ เป็นที่ชอบอกชอบใจของคนทั่วไปจริงๆ!!

พูดไปแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะก็ลุกขึ้นมาในทันที และจุดซิการ์ ม้วนหนึ่งอย่างตื่นเต้น ดูดอย่างความสุข ถึงได้สั่งการด้วยรอย ยิ้มว่า: “ทานากะซัง ส่งช่อดอกไม้และกระเช้าผลไม้ให้ตระกูลทา กาฮาชิ ด้วยในนามของฉัน บอกว่าแสดงถึงความปลอบขวัญ สะอิดสะเอียนพวกเขาให้ตาย! ฮ่าๆๆๆ