บทที่ 1600

ซูจือหยูถามกลับ “นายเพิ่งรู้จักฉันวันแรกหรือไง?”

ในขณะนี้ ทากาฮาชิ เอคิจิ มองเยเงินอย่างเย็นชา เขาอยากจะออกคำสั่ง ให้คนเข้าไปทุบตีเเฉินให้ตายอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม ที่นี่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยโตเกียวและเป็นใน ตัวเมือง มีหลายคนมองอยู่ หากเขาลงมืออย่างเปิดเผย หลังจาก นี้จะต้องมีข่าวต่างๆตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่

บวกกับตอนนี้ในรถยังมีแขกผู้มีเกียรติอยู่สองคน โดยเฉพาะ จือหยู ซึ่งถือว่าเป็นเสป็คของเขา ตนเองควรจะต้องรักษาท่าที การวางตัวต่อหน้าเธอให้ดี หากเขาเปิดเผยนิสัยวางอำนาจ บาตรใหญ่ชอบใช้ความรุนแรงออกไป จะต้องส่งผลต่อความ ประทับใจของซูจือหยูที่มีต่อตนอย่างแน่นอน

ดังนั้น เขาจึงมองไปที่เย่เฉินและแค่นเสียงอย่างเย็นชา จาก นั้นจึงพูดอย่างยโส “ไอ้หนุ่ม วันนี้ถือว่านายโชคดี ฉันไม่อยากจะ ลดตัวไปหานาย ถ้านายคุกเข่าลงและคำนับฉันสามครั้ง เรื่องนี้ก็ จะถือว่าจบลง!”

เยเฉินคล้ายกับกำลังได้ยินเรื่องตลกครั้งใหญ่ “นี่นาย ดู เหมือนว่าจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์อยู่เล็กน้อย ปัญหาข้อสำคัญในตอนนี้ก็คือ นายติดหนี้แขนสองข้างกับฉัน!”

“นาย…” ทากาฮาชิ เอคิจินับถือเขาแล้วจริงๆ เขาแอบคิดกับ ตัวเองลับๆ “อุตส่าห์ใจดีหาทางรอดให้เจ้านี่ แต่เขากลับเลือก ทางตาย แบบนี้ถ้าฉันอาศัยสถานการณ์นี้ทุบตีเขา ใครก็โทษฉัน ไม่ได้แล้วสินะ?”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็กัดฟันพูดว่า “ไอ้เด็กเวร! ฉันอุตส่าห์ไว้ หน้าแก แต่ไม่ใช่ให้แกขึ้นมาเหยียบจมูกฉัน! ในเมื่อโอกาสนี้ นายไม่อยากได้ อย่างนั้นก็อย่าโทษว่าฉันหยาบคาย!”

พูดจบ เขาก็ตะโกนบอกบอดี้การ์ดทันที “จัดการให้ฉัน!”

ทันทีทีเสียงสิ้นสุดลง หญิงสาวร่างผอมบางก็พุ่งเข้าใส่ฝูงชน ทันที เธอก็คือสาวชาวจีนที่ดีดกีตาร์ร้องเพลงอยู่บนท้องถนนคน นั้น

หญิงสาวรีบพุ่งเข้ามายืนต่อหน้าเเฉิน เธอโพล่งออกมา “ขอโทษด้วยค่ะ คุณคนนี้ปะทะกับสมาคมไฮถึงบังเกียวก็เพื่อ ปกป้องฉัน ได้โปรดพวกคุณอย่าได้ทำให้เขาต้องลำบาก!”

พูดจบ เธอก็คำนับไปยังฝูงชน

ในเวลานี้ เย่เฉินกลับหยุดหญิงสาวเอาไว้ทันที เขาเอ่ยอย่าง แผ่วเบา “คนพวกนี้ไม่คุ้มค่าที่เธอจะโค้งคำนับให้ไปรอข้างๆ

“แต่เขาคือทากาฮาชิ เอคิจิ…” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่าง กังวล “เขาเป็นลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในโตเกียว ถ้าคุณไป ทำให้เขาไม่พอใจ คุณก็จะเดือดร้อนมาก!!
เยเงินเอยอย่างแผ่วเบา “ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นทากาฮาชิ ทา กาฮาช หรือว่าทากาฮาซะ วันนี้แขนทั้งสองข้างที่ติดค้างฉันอยู่ เขาจะต้องคืนมันมา

หลังจากพูดจบ เยเฉินก็ผลักเธอเบา ๆ และกำชับกับเธอว่า “รีบหนีไปทางอื่นซะ ไม่อย่างนั้นหากฉันต้องแบ่งสมาธิมาปกป้อง เธอแล้วบาดเจ็บ ในใจของเธอจะต้องรู้สึกไม่ดีแน่?”

หญิงสาวถูกเเฉินผลักออกมา จิตใต้สำนึกก็คิดจะบุกเข้าไป อีกครั้ง โดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเยเฉิน เธอก็ลังเลขึ้น มา

เมื่อกี้นี้เธอเห็นทักษะฝีมือของเยเงินแล้ว เธอรู้ว่าเยเฉันไม่ใช่ คนธรรมดา บางทีเขาอาจจะมีความสามารถต่อกรกับคนเหล่านี้ ได้จริงๆ แต่ถ้าเขาต้องมาบาดเจ็บเพราะเสียสมาธิมาปกป้องเธอ แบบนั้นตัวเธอก็ยากจะแก้ตัวจริงๆแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ได้แต่ยืนอยู่ด้านหนึ่งอย่างกังวล โทรศัพท์มือถือของเธอตอนนี้ถูกป้อนหมายเลขแจ้งตำรวจเอาไว้ แล้ว หากสถานการณ์ดูท่าไม่ดี เธอก็จะโทรหาตำรวจทันที

ในเวลานี้ ซูจือหยูที่อยู่ในรถโรลส์รอยซ์มองไปที่เย่เฉิน เธออด ไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้นและพูดกับซูจือเฟยว่า “เฮ้ คนญี่ปุ่นที่นายพูด ถึงที่แท้เป็นคนจีน!”

ซูจือเฟยถอนหายใจ “ในเมื่อเป็นคนจีน อย่างนั้นก็น่าจะรู้หลัก มังกรแข็งแกร่งไม่สยบงูเจ้าถิ่นสิ ทำไมถึงได้ทำตัวเป็นศัตรูกับทา กาฮาชิ เอคิจิได้ เจ้าหนุ่มคนนี้นิสัยออกจะมุทะลุไปหน่อย…
ชูจือหมูส่ายหัวและกล่าวอย่างเสียดาย “ผู้ชายคนนี้หน้าตาไม่ เลว คิดไม่ถึงว่าสมองจะไม่ค่อยดี…