บทที่1568

เยเฉันเห็นว่าทานากะโคอิจิค่อนข้างได้เรื่อง สีหน้าของเเ นก็ผ่อนลงเล็กน้อย และพูดว่า “ทานากะ ขอข้อมูลติดต่อไว้หน่อย ต่อไปฉันอาจจะมีเรื่องต้องหาคุณ”

ทานากะโคอิจิหยิบนามบัตรออกมาทันทีแล้วยื่นให้เยเฉินด้วย ความเคารพ: “คุณเย่ นี่คือนามบัตรของผม โปรดรับมันไว้

เย่เฉินพยักหน้ารับนามบัตรจากเขาแล้วใส่ลงในกระเป๋า

ทานากะโคอิจิโค้งคำนับให้เยเฉันเล็กน้อย และพูดว่า “คุณเย่ งั้นผมไปก่อนนะครับ”

หลังจากนั้นก็ออกจากห้องประชุม

ผู้คุ้มกันสองคนของนางาฮิโกะ อิโตะได้แต่วิ่งเหมือนฮีโร่ที่

แขนหักและกุมแขนที่หักไว้

ทันใดนั้น ในห้องประชุมก็ตกอยู่ในความเงียบงัน

ทุกคนมองไปที่เย่เฉินและโคบายา ชิอิจิโร่ด้วยความกังวล และไม่รู้ว่าต่อไป จะมีชะตากรรมอะไรรอพวกเขาอยู่

ทันใดนั้น โคบายา ชิอิจิโร่กระแอม ในลำคอ และพูดว่า “ฉัน บอกพวกคุณ ในฐานะทายาทตามกฎหมายของบริษัทผลิตยาโค บายา ฉันมีอำนาจในการตัดสินใจ100%ของบริษัทผลิตยาโค บายา และข้อตกลงการโอนหุ้นที่ฉันลงนามมีผลทางกฎหมาย100% บริษัทผลิตยาโคบายาในตอนนี้ เป็น บริษัทย่อยของ บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ถ้าพวกคุณยังอยากทำเงินที่นี่เพื่อเลี้ยง ดูครอบครัว!”

ในเวลานี้ มีคนตั้งค่าถามว่า “ก่อนที่ประธานคนเก่าจะมอบ ส่วนแบ่ง 30% ให้กับผู้บริหารตระกูลอย่างพวกเรา ตอนนี้นาย ให้ 90% ของหุ้นแก่ผู้อื่นแล้ว ผลประโยชน์ของเราจะได้รับการ คุ้มครองอย่างไร? !”

โคบายา ชิอิจิโร่พูดอย่างเย็นชา “ในอนาคตพวกคุณสามารถ รับ 3% ของรายได้จากส่วนแบ่ง 10% ของฉัน ฉันรับรองได้!”

“สามสิบเปอร์เซ็นต์กลายเป็นสามเปอร์เซ็นต์? !”

บางคนถามอย่างอุ่นเคือง “ลดลงมามากขนาดนี้ เราจะเลี้ยงดู ครอบครัวของเราได้อย่างไร!”

“ใช่! นี่ไม่ใช่การฆ่าพวกเราเหรอ? !”

“ใช่! ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราจะอดตายกันไม่ช้าก็เร็ว!”

โคบายา ชิอิจิโร่ไม่คิดเลยว่า หลังจากเล่นรบกับโคบายา มา ซาโยชิแล้ว ยังมีคนต่อต้านเขาอีกมาก

ในก้นบึ้งของหัวใจของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะแอบพูดว่า “เรื่อง นี้มันยากจริงๆ ฉันเสียสละ 90% ให้กับเย่เฉิน นั่นมันเพราะถูก บังคับ ให้ใช้หุ้น 90% นี้เพื่อแลกกับอิสรภาพ มิฉะนั้นไม่รู้ว่าจะ ถูกกักบริเวณในคอกนั้นอีกนานเมื่อไหร่ แต่คนกลุ่มนี้ต้องไม่ เต็มใจเสียสละผลประโยชน์ส่วนตน 90% อย่างแน่นอน…….”
ในเวลานี้เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หากพวกคุณไม่ สามารถยอมรับข้อเสนอของโคบายา อิจิโร่ งั้นก็ไปที่แผนก ทรัพยากรบุคคลเพื่อดำเนินการตามขั้นตอนการลาออกได้เลย

“ให้เราลาออก?”มีคนเยาะเย้ย “การวิจัยและพัฒนาการผลิต การส่งเสริมการขาย และการขายทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโค บายาเป็นหน้าที่ของเราทั้งหมด ถ้าเราออกบริษัทผลิตยาโคบา ยาจะล้มทันที! ฐานการผลิตทั้งหมด ในประเทศ ทุกอย่างจะตกอยู่ ในความโกลาหล จากนั้นคุณก็รอการล้มละลายไปเถอะ!!

เย่เฉินยิ้มถามเขาว่า “เพื่อนคนนี้ คุณรับผิดชอบอะไรในบริษัท ผลิตยาโคบายา?”

ชายคนนั้นพูดอย่างภาคภูมิใจ: “ฉันรับผิดชอบ R&D! ฉันเป็น หัวหน้าแผนก R&D! ฉันกับคุณโคบายา ชิจิโร่เป็นคนทํายากระ เพาะเสี่ยวหลินออกมาด้วยกัน! ถ้าไม่มีฉัน การวิจัยและพัฒนา ทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายาจะถูกระงับ!”

มีคน:”ใช่! ถ้าโคบายา ซันคะวะ ออกจากบริษัทผลิตยาโค บายา แล้วทั้งบริษัทผลิตยาโคบายาจะสูญเสียความสามารถใน การสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ไปโดยสิ้นเชิง!”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:” โอ้ ดีจริงๆ ระหว่างทาง ที่มาฉันก็คิดอยู่ หลังจากการควบรวมกิจการของบริษัทผลิตยา โคบายา เราต้องปฏิรูปบริษัทผลิตยาโคบายาอย่างมาก แผนก แรกที่จะถูกลดคือแผนก R&D! เพราะ แผนก R&D ของบริษัท ผลิตยาโคบายานั้น ไร้ค่ามาก ในสายตาของฉัน มันเป็นขยะ!”
โคบายา ชินคะวะตะโกนอย่างโกรธเคือง “ฉันเป็นนักศึกษา ระดับปริญญาเอกของมหาวิทยาลัยโตเกียวที่จบเอกด้านชีว เภสัชศาสตร์ หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญด้านเภสัชกรรมชั้นนำของญี่ปุ่น แผนกที่ฉันเป็นผู้นำนั้น แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาบริษัทยาของ ญี่ปุ่น คุณกล้าบอกว่าฉันเป็นขยะ ?!”

เย่เฉินพูดอย่างดูถูก “ยากระเพาะเสี่ยวหลินที่คุณพัฒนาขึ้น อย่างน้อย 80% ของ ใบสั่งยาถูกลอกเลียนแบบจากใบสั่งยาจีน โบราณ และอีก 20% ที่เหลือเป็นการปรับปรุงเล็กน้อยของคุณ เอง เห็นได้ชัดว่าเป็นการลอกเลียนแบบ ยังจะบอกว่าพัฒนาขึ้น เอง ด่าพวกคุณว่าขยะก็คือการลบหลู่คำว่าขยะ!”