บทที่ 1540

ในขณะนั้นเอง ประตูก็ถูกผลักเปิดออก

เซียวฉางเฉียนเดินนำเข้ามาก่อนพร้อมกับนายหญิงใหญ่ ส่วนเซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยเดินตามหลังมา

นายหญิงใหญ่สวมเสื้อคลุมขนมิงค์อันสูงส่ง ใบหน้าของเธอ แตงเปล่งปลั่งดูมีน้ำมีนวล และบนใบหน้าของเธอก็ดูมีความสุข อย่างบอกไม่ถูก

ตั้งแต่ที่บริษัทเซียวซื่อฟื้นตัวใหม่ นายหญิงใหญ่เดียวก็ดูมี ความสุขทุกวัน ใบหน้าของเธอแดงเปล่งปลั่งและมันวาว ราวกับว่าทานยาอายุวัฒนะยังไงอย่างงั้นเลย

ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้าน นายหญิงใหญ่เซียวก็เอ่ยปากพูดว่า “ไอ้หยา แม้ว่าตระกูลจะใช้การไม่ค่อยได้แล้ว แต่ไม่ว่าจะ ร้ายดียังไงคนที่ความสามารถเมื่อต้องตกอยู่ในจุดที่ตกต่ำ ก็ยัง ไม่มีใครสามารถเทียบได้ซึ่งด้วยโปรเจ็กต์ที่พวกเขาให้ ในปี หน้าพวกเราก็จะสามารถทำกำไรได้อย่างน้อย 20 ล้านหยวนเลย นะ เยี่ยมมากเลยจริงๆ!

เซียวฉางควนที่อยู่ด้านข้างหัวเราะแหะแหะพร้อมกับพูดว่า “แม่ครับ นี่เพราะแม่เป็นคนมองการณ์ไกลไม่ใช่หรอกครับ ถ้า ไม่ใช่เพราะแม่ช่วยวางกลยุทธ์อยู่เบื้องหลัง บริษัทเชียวชื่อของ พวกเราคงไม่สามารถฟื้นตัวใหม่ได้หรอกครับ!”
นายหญิงใหญ่เชียวพยักหน้าอย่างพอใจ เธอมักจะหลงตัว เองมาโดยตลอดทั้งยังมีความปรารถนาในอำนาจอย่างแรงกล้า และชอบที่จะถูกประจบเลียแข้งเลียขาเป็นที่สุด

เมื่อเฉียนหงเล่นที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยิน ก็รู้สึกไม่สบายใจ อย่างมาก จึงอดไม่ได้ที่จะแอบสาปแช่งในใจ และเมื่อเขียน หงเป็นที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยิน ก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก จึงอด ไม่ได้ที่จะแอบสาปแซงในใจว่า อีแก่นี่ช่างไร้ยางอายเสียจริง ที่ ตระกูลเซียวฟื้นตัวใหม่อีกครั้งมันเป็นคุณงานความดีของเธอตรง ไหนกัน? มันไม่ใช่เพราะได้รับความช่วยเหลือจากประธานของ เราหรือไง? นอกจากนี้ ในตอนนั้นประธาน ส่งคนไปที่เหมือง ถ่านหิน เพื่อช่วยชีวิตฉันก่อนต่างหาก! หลังจากนั้นถึงได้พา ครอบครัวของพวกแกออกจากสถานที่คุมผู้ต้องสงสัย!

นายหญิงใหญ่เชียวเข้าไปในห้องรับแขกอย่างดีอกดีใจ และ เห็นเฉียนหงเล่นที่นั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟา ก็ตะโกนอย่าง โมโหขึ้นทันใดว่า “เฉียนหงเช่นนี่เธอกำลังทำอะไรอยู่บนโซ ฟานะ ทำไมไม่ทำอาหารอยู่ในครัว? นี่เป็นที่นั่งของเธอหรือ ไง?”

เฉียนหงเป็นลุกขึ้น และพูดอย่างโมโหว่า “แม่คะ แม่พูด อย่างนี้หมายความว่ายังไง? หนูก็เป็นสมาชิกของครอบครัวนี้ เหมือนกันนะ แม้แต่โซฟาหนูก็ยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งเหรอ คะ? ”

นายหญิงใหญ่เชียวพูดอย่างเคร่งขรึมและเฉียบขาดว่า “เธอ พูดถูก! เธอไม่มีคุณสมบัติที่จะนั่งบนโซฟา ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นแค่คนรับใช้! และยังเป็นคนรับใช้ที่ทำให้ฉันไม่พอใจอีก ด้วย! ถ้าไม่มีประธานคอยปกป้องเธออยู่เบื้องหลัง ฉันคงจะ ไล่เธอนังผู้หญิงแรดที่เสื่อมเสียศีลธรรมออกไปนานแล้ว!

“นี่แก… เฉียนหงเป็นพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อีแก่แกยังไม่ หยุดใช่ไหม? เอาความผิดเล็กๆ น้อย ๆ ออกมาพร่ำบ่นตลอด แต่เช้าจรดเย็นเลย มันสนุกมากเหรอ? อย่าลืมสิ่งที่ประธาน พูดล่ะว่า ให้พวกเราละทิ้งอคติทั้งหมด ถ้าแกยังทำท่าทีแบบนี้ ฉันจะไปหาประธาน ให้ออกหน้าช่วยฉัน!”

แค่ครู่เดียวนายหญิงใหญ่เซียวก็ไร้คำพูดไร้คำตอบไปเลย

ที่เธอดาประจานรังแกและกดขี่เฉียนหงเย็น เพราะคิดว่า

เฉียนหงเย่นคงไม่กล้าบุ่มบ่าม แต่คิดไม่ถึงเลยว่า คนที่ถูกบีบบังคับขู่เข็ญจนถึงขีดสุด เขาก็

โกรธเป็นและพร้อมจะโจมตีกลับมาเหมือนกัน

คิดไม่ถึงเลยว่าเฉียนหงเล่นจะกล้าพูดกับตัวเองแบบนี้

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังไม่กล้าที่จะทะเลาะกับเฉียนหงเล่นใน ทันทีได้ เพราะยังไงสะอู่ตงไห้ก็เคยกำชับไว้ว่า ถ้าตัวเธอทำให้ ตงไห้โมโห ก็อาจส่งผลกระทบต่อแผนการใหญ่ของตระกูล เซียวในทันทีได้!

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอจึงส่งเสียงเย็นชาออกมา แล้วเอ่ยปาก พูดว่า “ได้ ในเมื่อประธาน ขอให้พวกเราละทิ้งอคติ งั้นฉันก็ จะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคนการศึกษาอย่างเธอ แต่ฉันก็ยัง อยากแนะนำให้เธอเข้าใจถึงสถาพของตัวเอง ในบ้านหลังนี้เธอก็เป็นแค่คนมีโทษ และเธอจะต้องมีความสำนึกตัวในการ ชดใช้ความผิดอยู่ตลอดเวลา”

แม้ว่าเฉียนหงเย่นจะไม่สบอารมณ์ แต่เธอก็ไม่ถกเถียงกับ นายหญิงใหญ่ต่อ และพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “กับข้าวทำเสร็จ หมดแล้ว ทานข้าวเถอะ!”

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าบนหน้าของเธอไม่ได้แสดงอาการอะไร

ออกมา แต่ในใจก็เกลียดนายหญิงใหญ่จนเข้ากระดูกดำ เธอเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า ท่าทีของนายหญิงใหญ่เชี่ยวต่อ ไปมันก็คงจะแย่ลงไปเรื่อยๆ และไม่มีทางดีขึ้นได้

ถ้าบริษัทเซียวซื้อยังคงก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ ท่าทีของนายหญิง ใหญ่เซียวจะหนักขึ้นอย่างแน่นอน

เธอถอนหายใจอย่างอดไม่ได้ “อีแก่คนนี้ ถ้าหกล้มอย่างหนักสักทีหนึ่งก็คงดี!”