บทที่ 1537

ตอนนั้น ที่เซียวฉางควนได้รับโรเล็กซ์จากหานเหม่ยจิง แล้วนั่งเห่อนาฬิกาในรถกับเยเฉินนั้น เขียวหวั่นก็นั่งอยู่เบาะ หลังรถด้วย

ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่า ตอนนี้ที่พ่อขอเย่เฉินให้เยเงินซื้อ โรเล็กซ์ นั้น ที่จริงแล้วมันเป็นแค่พิธีการเท่านั้น ประเด็นหลักคือแค่หา โอกาสที่จะใส่โรเล็กซ์ที่หานเหม่ยจึงมอบให้เขาอย่างเปิดเผย

ในขณะนั้นเอง แม้ว่าเชียวชูหนจะรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง แต่ว่า เมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตระหว่างพ่อกับแม่ ทั้งเรื่องที่เธอ ไม่ได้รับความเป็นธรรมมาตลอดหลายปีแล้ว ก็ยังเลือกทำ เป็นไม่รู้ไม่เห็น

แต่เซียวซูหนคิดไม่ถึงเลยว่า แม่ของเธอในเวลานี้ยังจะมา คอยประสมโรง ทั้งยังอยากให้เยเงินซื้อโรเล็กซ์สักเรือน ให้อีก ด้วย

เธอจึงรีบพูดกับหม่าหลันว่า “แม่คะ นาฬิกาโรเล็กซ์มันไว้ สำหรับผู้ชายสวมนะคะ แม่ใส่คงดูไม่ค่อยเหมาะหรอกค่ะ ถ้า แม่ชอบนาฬิกาจริงๆ เดี๋ยวเดินทางกลับหนูจะนาฬิกาทิสโซต์ สำหรับผู้หญิง ให้ค่ะ”

หม่าหลันพูดอย่างเมินเฉยว่า “อย่าคิดจะหลอกฉันเลย นาฬิกาของแบรนด์นั้นราคาถูกมาก เงินแค่ไม่กี่พันหยวน สามารถซื้อได้แล้ว และราคาต่ำจนไม่ถึง 3 พันด้วยซ้ำ มันเทียบกับโรเล็กซ์ ได้ที่ไหนกันล่ะ! ฉันไม่อยากได้หรอก!”

เย่เฉินจึงเผลอพูดไปว่า “คุณแม่ครับ” ครั้งนี้ผมก็ซื้อของที่ เย่นจิงแล้วหลายอย่างถ้ายังซื้อนาฬิกาทองให้พ่อกับแม่คนละ เรือนอีก คาดว่ามาตรฐานการครองชีพของครอบครัวเราจะต้อง ตกต่ำลงอย่างมาก และบังเอิญว่าผมก็รู้จักกับพี่ชายคนหนึ่งที่ ขายนาฬิกาเลียนแบบด้วย และนาฬิกาเลียนแบบที่เขาขายนั้น เลียนแบบได้เหมือนของแท้มาก ดูไม่ออกเลยว่าเป็นของปลอม และราคาก็ยังถูกมากด้วย หรือว่าผมจะสั่งทำคนละเรือน ให้พ่อ กับแม่เอาไปใส่ก่อนดี?”

หม่าหลันที่อยู่ตรงหน้าเเฉินในตอนนี้ไม่ใช่หญิงปากร้ายที่ ชอบวิจารณ์และต่อต้านเหมือนตอนแรกแล้ว พอเย่เฉินทำดีกับ เธอหน่อย เธอก็รู้จักคิดไม่น้อยเลย

เมื่อนึกถึงเย่เฉินที่ซื้อแอร์เมสให้ตัวเองมากขนาดนี้แล้ว มันก็ ไม่ดีที่จะให้เขาเสียเงินซื้อนาฬิกาเรือนทองให้ตัวเองอีก ดังนั้น เธอจึงรีบพูดว่า “ไอ้หยา ลูกเขยคนดี แม่ก็แค่พูดไปอย่างนั้น แหละ แม่รู้ว่า ลูกทำงานหาเงินมันไม่ง่ายเลย งั้นเอาแบบนี้ ไหม ลูกก็ซื้อของปลอมให้พ่อใส่ไปก่อน ส่วนแม่น่ะไม่ต้อง แล้ว”

พอพูดจบ ก็รีบเสริมอีกว่า “เอ๊ะ ลูกเขยคนดี ต่อไปถ้าลูก รับทำงานดูฮวงจุ้ยอีก ได้เงินเยอะนะ ก็อย่าลืมแม่คนนี้ล่ะ!”

เย่เฉินยิ้มพร้อมกับพยักหน้า “ไม่มีปัญหาครับ อีกหน่อยถ้า หาเงินได้ผมจะไม่ลืมคุณแม่แน่นอนครับ”
ขณะที่พูดอยู่นั้น เขาก็ขยิบตาให้เชียวฉางควน และพูดว่า “คุณพ่อครับ งั้นผมจะให้เพื่อนผมหานาฬิกาโรเล็กซ์เลียนแบบ เรือนหนึ่งให้ดีไหมครับ? ยังไงคนธรรมดาก็มองไม่ออกแน่นอน เพราะมันเหมือนกับของจริงเลยครับ!”

เขียวฉางควนจะไม่เข้าใจความหมายของเยเฉันได้ยังไงกัน ยังไงก็เป็นแค่การหาเหตุผลที่จะสวมใส่โรเล็กซ์ที่หานเหม่ยจึงม อบให้เขาได้อย่างเปิดเผย ทั้งหม่าหลันยังคิดว่ามันเป็นของ ปลอม นั่นคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วล่ะ

ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไอ้หยา ของปลอมก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงพ่อก็แค่อยากจะใส่ เพื่ออวดเก่งเท่านั้นแหละ เพราะมันสิ้นเปลืองจริงๆ!!

เย่เฉินพายเรือตามน้ำ “ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้นะครับ เดี๋ยวผมจะรีบโทรไปหาเขา และให้เขาช่วยหาของเลียนแบบ เกรดสูงให้ครับ”

เซียวฉางควนยิ้มจนแก้มปริ “ได้”

จากนั้นเย่เฉินหยิบใบชาที่ถังซื่อไม่ให้ออกมา แล้วยื่นให้ เขียวฉางควน “คุณพ่อครับ นี่คือใบชาชั้นดีที่ผมไหว้วานคน ช่วยหามาให้ ต่อไปนี้อย่าซื้อซาสุ่มสี่สุ่มห้าในวีแซดอีกนะครับ

เซียวฉางควนยิ้มและพูดว่า “ชานั้นของพ่อก็ไม่เลวนะ ดื่ม แล้วรสชาติก็ดีมากเหมือนกัน!

เย่เฉินพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ลองชิมชานี้ดูนะครับแล้วค่อยดูอีก ทีว่ามันต่างกันมากแค่ไหน
เขียวฉางควนพยักหน้า “ได้เลย เดี๋ยวพ่อจะลองดู!

ในขณะนั้นเองเย่เฉินก็หยิบกล่องของขวัญเอร์เมสที่เหลือออก มา และพูดกับเซียวหวั่นว่า “ที่รักครับ ทั้งหมดนี้เป็นของคุณ คุณกลับไปที่ห้องแล้วค่อยแกะล่ะ”

เซียวซูหนพูดด้วยความประหลาดใจว่า “เอ๊ะ? ทำไมยังมี ของขวัญของฉันอีกล่ะ คุณก็ให้กระเป๋าฉันใบหนึ่งแล้วนี่นา…

เยเฉินพยักหน้า เขายิ้มแล้วพูดว่า “ที่เหลือก็เป็นพวกเครื่อง ประดับเล็กๆ น้อยๆ เช่นผ้าพันคอ กระเป๋าสตางค์และเข็มขัด นะ”