บทที่ 1531

สําหรับการแสดงความรักที่ไม่มีความเจียมตัวเลยสักนิดของ ต่งรั่งหลินเย่เฉินเย็นชากับมันไปตั้งนานแล้ว

ดังนั้นเขาจึงพยามทำให้เป็นเหมือนกับว่าต่งตั่งหลินกําลัง หยอกล้อกับตัวเขาเองเขาจึงเปลี่ยนเรื่องทันที พร้อมกับถามเธอ ว่า “ใช่แล้ว ซึ่งเมื่อหลงลูกพี่ลูกน้องของคุณนะปั่นจักรยานไป ถึงไหนแล้วเนี่ย?”

ต่งรั่งหลินเบะปากอย่างเซ็ง ซึ่งเธอก็รู้ว่า ที่จริงแล้วเย่เฉิ นมักจะหลีกเลี่ยงตัวเองในเรื่องความรู้สึกมาโดยตลอด ดังนั้น เธอจึงเคยชินกับท่าทีแบบนี้ของเยเฉิน เมื่อเห็นว่าเขาเปลี่ยน เรื่อง ก็พูดกับเขาว่า เมื่อเช้าได้ยินมาว่าไปถึงเมืองจีนไม่แล้ว แต่ก็ได้ยินมาเหมือนกันว่านอนอยู่ใต้สะพานตอนกลางคืน เลย เป็นหวัดนิดหน่อย

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ถ้าเขาปั่นไปถึงเมืองจีนหลัง สมรรถภาพทางกายคงจะพัฒนาไปได้ไกลมาก

ต่งรั่งหลินส่งเสียงหัวเราะเบาๆ “ที่จริงการลงโทษแบบนี้ของ คุณ สำหรับเขาแล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องดีเหมือนกันนะ ลูกพี่ลูก น้องคนนี้ของฉันมักจะยโสโอหังจนเคยตัวและมักสร้างปัญหาให้ กับครอบครัวอยู่ตลอด เพราะเมื่อก่อนเขาไม่เคยยากลำบากมา ก่อน เขาเลยไม่เข็ด แต่ฉันก็เชื่อว่าหลังจากครั้งนี้ไป เขาจะ เจียมตัวขึ้นมาหน่อย”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าคุณใน ช่วงงานเลี้ยงผมคงต้องให้เขากลืนจี้หยกนั้นไป และให้เขา ผ่าตัดน้ำมันออกอีกครั้ง เพราะคนแบบนี้ บาดแผลที่หายแล้วก็ จะลืมว่าเคยเจ็บ ดังนั้นจะต้องสร้างบาดแผลใหม่เขาถึงจะได้ เข้าใจว่าอะไรที่เรียกว่าความรู้สึกลึกซึ้งที่ไม่มีวันลืม

ต่งรั่งหลินมองไปที่เย่เฉินพร้อมกับพูดว่า “รู้อยู่ว่าเป็นเพราะ คุณเห็นแก่หน้าฉันถึงได้ยอมให้อภัยเขา ไว้ให้ลูกพี่ลูกน้องของ ฉันมาถึงที่เมืองจีนหลังแล้ว ฉันจะพาเขาไปชวนคุณทานข้าว ด้วยกัน ให้เขาเลี้ยงเหล้าเพื่อเป็นการขอโทษคุณ

เยเฉิน โบกมือ ทานข้าวเลี้ยงเหล้าอะไรแค่นี้ก็พอแล้วให้เขา ปรับปรุงตัวใหม่อย่างซื่อสัตย์ที่เมืองจินหลังก็แล้วกัน ถ้าเขาทำดี บางทีอาจให้เขากลับล่วงหน้าก็ได้แต่ถ้าทำตัวไม่ดี ก็จะยึดเวลา ออกไปได้ทุกเมื่อ”

ต่งรั่งหลินยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า “คุณอย่าเอาแต่เข้ม งวดขนาดนี้เลย ถ้าในอนาคตพวกเราทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน จริงๆ เขาอาจเป็นพี่เขยของคุณนะ แม้ว่าเขาจะเป็นแค่ลูกพี่ลูก น้อง แต่เขาก็เป็นพี่เขยคุณนะ!”

เย่เฉินส่ายหัวอย่างจนปัญญา “นี่คุณจะใช้มุกนี้ทั้งวันเลยเห รอ…”

“แหะๆ” ตั้งรั่งหลินพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แล้วใครทำให้ฉัน ขอบคุณกันล่ะ? ยังไงก็ตามฉันก็พร้อมเสมอนะ ถ้าวันไหนคุณ คิดได้แล้ว ก็มาหาฉันได้ทุกเมื่อ!”
เย่เฉินไม่ได้สนในสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไปเลย แต่เขากลับเงยหน้า ขึ้นมองไปที่หน้าจอขนาดใหญ่แวบหนึ่งแล้วพูดว่า “เอ๊ะ ดู เหมือนว่าเที่ยวบินของพวกเราจะเริ่มให้ผู้โดยสารที่นั่งโดยสาร ชั้นหนึ่ง และที่นั่งโดยสารชั้นธุรกิจขึ้นเครื่องแล้วเราไปกันเถอะ”

ต่งรั่งหลินส่งเสียงอืม เธอลุกขึ้นเก็บสัมภาระไปด้วยพร้อมกับ ถามไปโดยไม่คิดว่า “คุณได้บอกชูหนแล้วหรือยังว่าวันนี้เราจะ กลับไปด้วยกัน?”

เยเฉินพยักหน้า “ผมบอกไปแล้วในวีแชทเมื่อคืนนี้ ต่งรั่งหลินยิ้มแฉ่งพร้อมกับถามว่า “ชูหมั่นคงไม่หึงหรอกนะ?

“เธอจะดึงไปทำไมกัน?” เยเฉันถามว่า “เธอรู้ว่าผมไปร่วม งานเลี้ยงของคุณย่าคุณ และผมเองก็บอกเธอไปตรงๆ เลย และคุณก็จะกลับด้วยพอดี คุณเลยช่วยจองตั๋วเครื่องบินให้ผม

ต่งรั่งหลินยิ้มพร้อมกับพยักหน้า “แล้วคุณได้บอกกับชูหน แล้วหรือยังว่า คุณได้ซื้อพัดมูลค่าหลายสิบล้านให้คุณย่าของ ฉันด้วย?”

“ไม่ได้บอก” เย่เฉินพูดว่า “เรื่องนี้คุณห้ามบอกกับชูหน โดย เด็ดขาดนะ เพราะเขาไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ ประธานกู้”

“ฉันรู้แล้ว” ตั้งรั่งหลินพูดอย่างจริงจังว่า “วางใจเถอะ ฉันจะ ไม่บอกเธอแน่นอน”
เย่เฉินจึงสบายใจขึ้นมาหน่อยและพวกเขาทั้งสองก็ขึ้นเครื่อง จากประตูขึ้นเครื่องวีไอพีไปตามลำดับสิทธิพิเศษ

และที่นั่งของพวกเขาทั้งสองก็อยู่ติดกันในที่นั่งโดยสารชั้น หนึ่ง โดยตั้งรั่งหลินเลือกที่นั่งติดหน้าต่าง และเยเฉินนั่งข้างๆ เธอ

หลังจากขึ้นเครื่องแล้วเชียวชูหนก็โทรมาหาเยเฉิน เธอยิ้ม และถามว่า ที่รักคะ คุณขึ้นเครื่องแล้วหรือยัง?

“ขึ้นแล้ว” เยเฉันพูดว่า อีก 20 นาทีก็จะออกบินแล้วล่ะ เซียวซูหนถามอีกว่า “รั่งหลินอยู่กับคุณด้วยใช่ไหม? “ใช่แล้ว” เยเฉันพยักหน้า “นั่งข้างๆ ผมเลย

เชียวชหรับพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณต้องดูแลเธอให้ดีๆ นะ เย่เฉินพูดอย่างจนปัญญาว่า “ผมไม่ได้เป็นคนขับเครื่องบิน สักหน่อย และตลอดการเดินทางก็มีแอร์โฮสเตสคอยดูแลเรื่อง อาหารการกินและเครื่องดื่มของทุกคนแล้วผมจะดูแลเธอยังไง กันล่ะ…”

ต่งรั่งหลินที่อยู่ข้างๆ จงใจเข้าเอนตัวเข้ามาใกล้ที่มือถือ แล้ว พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณสามารถกอดฉันเมื่อต้องเจอกับกระแส อากาศสั่นสะเทือนบนเครื่องบินได้นะฉันจะได้ไม่จะโดนเหวี่ยง ออกไป… ”

เซียวซูหนคิดว่าต่งรั่งหลินแค่ล้อเล่น เธอจึงยิ้มและพูดว่า “เธอต้องรัดเข็มขัดนิรภัยให้ดีๆ นะ ไม่อย่างนั้นถ้าเเฉินเกิดกอดเธอขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัวขึ้นจริงๆ นี่เธอจะทำยังไง?”