บทที่ 1507

เย่เฉินในเวลานี้ ไม่รู้แม้แต่น้อยว่าตนเองกำลังถูกส่งรั่งหลิน จับตามองอย่างใกล้ชิดอยู่

เขาได้จมลงสู่รถสเก็ตน้ำแข็งกีฬายามว่างที่ตอนเด็กๆ หลงใหลมาก โดยสมบูรณ์แบบ ทุกๆคนต่างก็มีจิตใจที่เป็นเด็ก เย่เฉินเป็นธรรมดาว่าเช่นเดียวกัน

ตอนที่เล่นอย่างมีความสุขมากที่สุด เด็กคนหนึ่งที่เท้าเหยียบ รองเท้าสเก็ตน้ำแข็ง ยิ่งลื่นยิ่งไวอยู่บนพื้นผิวน้ำแข็ง มุ่งตรงมา ยังรถสเก็ตน้ำแข็งของเย่เฉินกับกู้ซิวอี้

คิดไม่ถึงว่า เด็กคนนี้จะสูญเสียการควบคุมทิศทาง ตอนนี้ ระยะห่างใกล้ชิวอี้เข้ามาเรื่อยๆยังไม่ยอมเลี้ยว ชนเข้ามาทาง ซิวอี้ด้วยความเหม่อลอย

เห็นว่ากำลังจะชน เด็กคนนั้นตกใจเองจนร้องเสียงดังออกมา กู้ชิวอี้หันไป ตกใจ!

เด็กคนนั้นดูเหมือนก็แค่สิบขวบต้นๆ น้ำหนักก็ไม่เกินสามสิบ สามสิบห้ากิโลกรัม แต่หลังจากที่ความเร็วแรงขึ้นมานั้น แรง โจมตีจากความเฉื่อยก็ไม่อาจจะดูถูกได้

ยิ่งอันตรายก็คือ ที่เด็กสวมใส่บนเท้าไม่ใช่รองเท้าสเก็ตน้ำ แข็งแบบมีล้อ แต่เป็นรองเท้าสเก็ตน้ำแข็งแบบใบมีด สิ่งๆนั้นทั้ง แหลมทั้งคม หากแทงโดนคนหรือข่วน โดนคนล่ะก็ จะเกิดเป็นการได้รับบาดเจ็บที่รุนแรงได้ง่าย

เย่เฉินเห็นดังนี้ ในความเร่งรีบกระโดดลงจากรถสเก็ตน้ำแข็ง อย่างกะทันหัน จากนั้นอุ้มชิวอี้เข้ามาไว้ในอ้อมแขนหมุนครึ่ง วงกลม อุ้มเธอออกจากตำแหน่งที่กำลังจะถูกชน

แต่ว่า เห็นเด็กคนนั้นจะชนรถสเก็ตน้ำแข็ง เย่เฉินก็ทนไม่ได้ที่ เด็กคนนั้นจะได้รับบาดเจ็บ ก็เลยถือโอกาสเตะรถสเก็ตน้ำแข็ง ออกไปหนึ่งที ในชั่วพริบตาที่รถสเก็ตน้ำแข็งกำลังจะถูกเด็กคน นั้นชนเข้า พบพุ่งออกไปจากพื้นน้ำแข็งไปยังอีกทาง

เด็กคนนั้นก็ไม่ได้มีประสบการณ์อะไร ยิ่งไม่ได้มีความ สามารถอะไรในการตอบสนองกับสภาวะฉุกเฉิน เห็นกำลังจะชน รถสเก็ตน้ำแข็งแล้ว ก็ตกใจจนเอามือปิดตาทั้งสองข้างของ ตนเองไปเลย

และในเวลานี้ รถสเก็ตน้ำแข็งก็ถูกเย่เฉินเตะออกไปอีก เด็กก็ พุ่งอย่างรุนแรงไปทางด้านหน้าต่อไป อีกทั้งความเร็วยังไวกว่า ก่อนหน้านี้เสียอีก!

ต่งรั่งหลินที่อยู่บริเวณไม่ไกล อยู่บนเส้นตรงสามจุดที่ประกอบ ขึ้นคือหน้าสุดเด็กคนนั้น ตรงกลางเเฉิน และสุดท้ายตัวเธอเอง อยู่ตลอดเวลา เย่เฉินกับกู้ชิวบังเด็กผู้หญิงคนนั้นเอาไว้พอดี ดัง นั้นเธอจึงไม่ได้เห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และก็ไม่ได้เห็น เด็กผู้หญิงคนหนึ่งสูญเสียการควบคุมอยู่บนพื้นน้ำแข็ง

เธอเห็นเพียงแค่เย่เฉินที่คิดไม่ถึงว่าจะซ่อนตัวอุ้มผู้หญิงคนนั้น ขึ้นมา ให้การอุ้มท่าเจ้าหญิงที่คลุมเครืออย่างหาใดเปรียบ ในใจทั้งข่มขืนทั้งโมโห!

เธออดไม่ได้ที่จะแอบคิดในใจ “เย่เฉินคนๆนี้เกินไปแล้ว จริงๆ! มาถึงเย็นจึงเพื่อพบคนรักก็มากพอแล้ว ยังกล้าโชว์ ความรักอย่างอลังการที่ทะเลสาบโหวไหสถานที่สาธารณะแบบนี้ อีก นี่ก็กำเริบเสืบสานเกินไปแล้วล่ะมั้ง?

ในตอนที่เธอกำลังโมโหงั้นเอง ด้านหน้ามีเงาดำพุ่งเข้ามา อย่างกะทันหัน น้องสาวของเธอตะโกนเสียงดังขึ้นมาอยู่ที่ด้าน ข้าง “อ้า! พรั่งหลิน ระวังค่ะ!”

เพิ่งจะพูดจบ เงาดำนั้นก็ได้พุ่งเข้ามาที่ด้านหน้าของตั้งสั่ง

หลิน!

ต่งรั่งหลินเวลานี้ ถึงได้ละความสนใจจากเย่เฉินและกู้ชีว เคลื่อนย้ายมาที่เงาดำนั้นที่พุ่งมาทางตนเอง

เมื่อเธอเห็นชัดเจนว่า ที่พุ่งมาทางตนเองคิดไม่ถึงว่าคือเด็กผู้ หญิงที่มือปิดตาสองข้าง ร้องเสียงดังด้วยความตกใจกลัว เธอก็ ตกใจจนไม่รู้จะทำอย่างไรดีเช่นเดียวกัน

คนที่เคยเล่นสเก็ตน้ำแข็งหรือเคยเล่นสกีต่างก็รู้กฎระเบียบ ด้านความปลอดภัยที่พื้นฐานที่สุด ก็คือจะต้องอยู่ไกลจากคนที่ สูญเสียการควบคุมหน่อย!

อยู่บนพื้นผิวน้ำแข็งและพื้นหิมะ หากคนๆหนึ่งเบรกไม่เป็นล่ะก็ งั้นความเร็วของเขาก็ง่ายมากที่จะไปถึงสถานะที่อันตรายมาก หากถูกคนๆหนึ่งพุ่งชนด้วยความเร็วสูง ไม่มีอะไรแตกต่างกัน มากกับการถูกรถชนด้วยความเร็วสูง
และรองเท้าสเก็ตแบบใบมีดกับแผ่นสกีหิมะต่างก็แข็งและ แหลมคมเป็นอย่างยิ่ง ง่ายมากที่จะเกิดเป็นการบาดเจ็บที่รุนแรง

ต่งรั่งหลิน ในเวลานี้ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแล้ว ส่วนลึก ภายในจิตใจถึงขั้นเตรียมใจที่จะถูกเด็กคนนี้ชนอย่างรุนแรงสัก หน่อยเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

ในวินาทีที่รองเท้าสเก็ตน้ำแข็งแบบ ใบมีดเกือบจะโดนเข้ากับ ตนเอง เธอก็ตกใจจนหลับตากรีดร้องขึ้นมา

ทว่า หลังจากนั้นชั่วขณะ การชนอย่างรุนแรงที่คาดการณ์เอา ไว้กลับไม่ได้เกิดขึ้น!