บทที่1413

ณ เวลานี้ ทุกคนที่อยู่ในนั้นก็ตกตะลึง!

ไม่ใช่แค่กู้เย็นเจิ้งและกู้เย็นกางที่มายั่วยุ แม้แต่ครอบครัวทั้ง สามคนของเย็นจงก็ตกใจจนพูดไม่ออก

เทพสงครามและเจ้าถิ่นเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากในเย็นจึง ทั้งสองฆ่าคนมานับไม่ถ้วน และไม่เคยพ่ายแพ้ต่อผู้ใด ใครก็ตาม ที่กล่าวถึงพวกเขา ก็จะหวาดกลัวสุดๆ

แต่ว่า พวกเขาทั้งสองคนไม่สามารถแม้แต่จะรับมือกับเย่เฉิน ได้เลยสักครั้ง

การต่อสู้ปกติ อย่างน้อยก็ต้องมีการตอบโต้ไปมา

ตามคำกล่าวที่ว่า ต่อยมาต่อยกลับ พลิกแพลงตาม สถานการณ์ และมองหาข้อบกพร่อง นี่ถึงจะเรียกว่าผู้ยอดฝีมือ กัน

แต่ทันใดนั้นเอเฉินก็พุ่งขึ้นไป ยื่นสองมือไปบีบคอยอดฝีมือ ระดับสูงสองคนจนเป็นแบบนี้ ซึ่งทำให้ผู้คนสงสัยว่า ความ สามารถของเขามันแข็งแกร่งแค่ไหนกัน?!

เย่เฉินเพิกเฉยต่อความตกใจของคนเหล่านี้ เขามองสองคนนี้ อย่างดูถูกและพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าหาว่าฉันไม่ได้ให้โอกาส พวกคุณรอดชีวิต คุกเข่าเรียกฉันว่าพ่อสักคำ ถ้าเรียกได้ไพเราะ เรียกได้อบอุ่น ฉันจะไว้ชีวิตพวกคุณ ยอมรึเปล่า?”
ทั้งสองจ้องไปที่เย่เฉินด้วยท่าทางขุ่นเคือง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ สามารถพูดได้ แต่สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และความไม่พอใจ

เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คนหนึ่งเทพสงคราม คนหนึ่งเจ้าถิ่น เก็บซ่อนไว้อย่างดีจริงๆ ไม่แข็งแกร่ง แต่อารมณ์ ไม่ใช่น้อย ก็ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ไปเกิดใหม่เป็นคนดีในชาติ หน้า!”

พูดจบ ก็เพิ่มพละกำลังขึ้นเล็กน้อย ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกกลัว ตายทันที

แม้ว่าสองคนนี้จะฆ่าคนไปนับไม่ถ้วน แต่สุดท้ายแล้ว พวกเขา ก็โลภในความมั่งคั่งและความเจริญ ไม่เช่นนั้น พวกเขาคงไม่ ขายชีวิตให้กู้เย็นเจิ้ง ดังนั้นเมื่อความตายใกล้เข้ามา ทั้งคู่ก็เริ่ม รู้สึกตื่นตระหนักและหวาดกลัว โดยไม่ได้นัดหมายกัน

พวกเขาไม่เต็มใจที่จะตายแบบนี้ ไม่ว่ายังไงในโลกนี้ก็ยังมี ความมั่งคั่งและเกียรติยศมากมาย ที่พวกเขายังไม่ได้สนุกกับมัน หรือไม่ก็ยังสนุกไม่พอ

พวกเขาทํางานอย่างหนักบนชายแดนมาหลายปี และพวกเขา ได้โหมกระหน่ำและเฆี่ยนตีตราบจนทุกวันนี้ เพื่อที่จะได้สนุกกับ ชีวิตคนขั้นสูง

แต่ว่า นี้สนุกได้แค่2-3ปี ก็มาตายเปล่าๆ มันไม่คุ้มค่าเลยสัก หลังจากนั้น เทพสงครามที่เเฉินใช้มือซ้ายจับไว้ก็ตะโกนเสียงดังว่า:”พ่อ……พ่อ

เพราะลําคอถูกของเยเฉินบีบแน่น เสียงของเขาจึงเล็กมาก แทบไม่ได้ยิน แต่รูปร่างปากของเขายังชัดอยู่ มองแวบแรกก็ เหมือนอยากจะยอมแล้วจริงๆ

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และคลายมือซ้ายเล็กน้อย แล้ว พูดเยาะเย้ยว่า “มา เรียกดีๆ ให้ฉันฟัง”

เทพสงครามหลั่งน้ำตา และพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ว่า “พ่อ………ได้โปรด ไว้ชีวิตฉันด้วย………

เย่เฉินพยักหน้า: “อืม เด็กดี ในเมื่อเธอขอร้องให้พ่อยกโทษ ให้เธออย่างจริงใจ งั้นพ่อก็จะเมตตา ยกโทษให้เธอในครั้งนี้”

เทพสงครามดีใจอย่างยิ่งในทันที และในขณะนี้ เจ้าถิ่นที่เ เฉินใช้มือขวาจับไว้กำลังจะหมดสติ ทันใดนั้น เมื่อเห็นเพื่อนที่ดี ของเขาเรียกเย่เฉินว่าพ่อ ก็ได้รับการอภัย จึงเรียกว่าพ่ออย่างสุด แรงทันที

แน่นอน ลำคอของเขาไม่สามารถส่งเสียงใดๆ ได้ เขาทำได้ เพียงแสดงท่าทางเท่านั้น

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเขากำลังจะเรียกว่าพ่อ ก็คลายมือขวา และ พูดเยาะเย้ยว่า: “มา ฉันให้โอกาสเธอเรียกดีๆ”