บทที่ 1378

เซียวซูหนรีบพูดขึ้นมาทันที : “ฉันรู้แล้ว พ่อไม่ต้องเป็นห่วง รับทานอาหารเถอะ!

เขียวฉางควนพูดอย่างจริงจัง “ฉันกำลังสอนประสบการณ์

ชีวิตให้พวกคุณ โดยเฉพาะเธอซูหน เธอยุ่งกับการทำงานทุกวัน เธอน่าจะเรียนรู้เพิ่มเติมจากเย่เฉิน มีงานก็ไปทำงาน ถ้าไม่มีงาน ก็พักผ่อนเยอะๆ และต้องดูแลที่บ้านด้วย ในความคิดของฉัน เธอควรจะหยุดและพักผ่อนสักสองสามวัน ออกไปท่องเที่ยวกับ เย่เฉินบ้าง”

ขณะนี้เย่เฉินก็เอ่ยปากพูด “คุณพ่อครับ ในช่วงสองวันนี้ ฉัน อาจจะต้องไปต่างเมือง

“ไปต่างเมือง? “เซียวฉางควนถามด้วยความสงสัย : “ลูกเขย คุณจะไปที่ไหนเหรอ? ”

เยเฉันพูด : “ฉันจะเดินทางไปที่เย่นจิง”

“ไปเย่นจิง? “เซียวฉางควนถามด้วยความประหลาดใจ “คุณไปทำอะไรที่เย่นจิง? ”

สีหน้าของเซียวซูหนก็เต็มไปด้วยความสงสัย

ในความคิดของเธอ ตั้งแต่เย่เฉินแต่งงานกับเธอ ช่วงเวลาสี่ปี ที่ผ่านมา เขาไม่เคยออกไปจากจินหลิงเลย และเธอไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆเขาถึงไปเย่นจิงที่อยู่ห่างไกลขนาดนั้น
อันที่จริง เยเฉันไม่เคยเดินทางไปต่างเมืองเลย ครั้งที่แล้ว เพราะเรื่องของซุหางแห่งสำนักขอทาน เขาก็เลยเดินทางไปที่ ชายแดนติดกันของสองเมือง สำหรับเล่นจิง ตั้งแต่ปีนั้นที่จากมา เขาก็ไม่เคยกลับไปอีก

ในเวลานี้ เย่เฉินก็อ้างว่าจะไปดูฮวงจุ้ยและพูดว่า “มีคน แนะนำงานด้านฮวงจุ้ยให้ฉัน ไปที่เย็นจึงเพื่อดูฮวงจุ้ยให้ คฤหาสน์หลังใหม่ของเศรษฐีคนหนึ่ง

เซียวซูหนได้ยินคำพูดนี้ เธอก็จำเรื่องที่เเฉินพาเธอไปเจอ ชิวอี้ทันที ชิวอี้เคยบอกว่าจะเชิญพวกเขาไปดูฮวงจุ้ยที่เป็นจิง ดู แล้วน่าจะเป็นเรื่องนี้

หม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ เธอก็ตื่นเต้นและถาม : “ลูกเขย เศรษฐีของเล่นจิง เขาน่าจะให้เงินคุณไม่น้อยใช่ไหม? ”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดเบาๆ “ฝั่งนั้นพูดมาแล้ว ถ้าฉันไปจะ ให้ห้าล้านหยวน ถ้าดูฮวงจุ้ยได้ดี จะเพิ่มให้อีกสามล้านหยวน รวมเป็นแปดล้านหยวน

“โอ้แม่เจ้า! “หม่าหลันพูดด้วยความดีใจ “ไปเป็นจิงหนึ่ง ครั้งก็ทำเงินได้แปดล้านหยวน? ลูกเขยคุณเก่งมากๆเลย! เมื่อ ก่อนแม่มองคุณพลาดไปจริงๆ เมื่อก่อนแม่ไม่เคยรู้ว่าคุณมีความ สามารถขนาดนี้!

เซียวฉางควนกลอกตาและพูดอย่างเย็นชา : “คุณเป็นคนหยิ่ง ยโส เมื่อก่อนคุณชอบดูถูกดูแคลนเย่เฉิน ตอนนี้รู้หรือยัง? ถึงแม้ เย่เฉินจะไม่ได้มาจากตระกูลมั่งคั่งร่ำรวย แต่เขาใช้สองมือของตัวเอง ประสบความสำเร็จและขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิตได้

หม่าหลั่นกังวลและค่าทันที “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร! เมื่อ ก่อนมีเพียงฉันคนเดียวที่หยิ่งยโสหรือไง? ในช่วงสามปีแรกก่อ นที่เย่เฉินกับซูหนแต่งงานกัน คุณก็ดูถูกดูแคลนเย่เฉินเหมือน กัน? ตอนนี้ยังมีหน้ามาว่าฉันอีก

สีหน้าของเซียวฉางควนเขินอายทันที และเขาก็พูด ตะกุกตะกัก “ฉัน…ฉัน…อย่างน้อยฉันก็รู้ตัวเร็วมากกว่าเธอ

หม่าหลันพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเราสองคนก็ไม่ได้ต่างกันเท่า ไหร่หรอก คุณจะมาว่าฉันทำไม คุณไม่อายเหรอ!

“คุณ…คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร! “เซียวฉางควนโมโหจน หน้า หน้าแดงและพูดโต้แย้ง” “ถ้าการดูถูกดูแคลนมีการแบ่ง ระดับละก็ คุณอยู่ในระดับที่หนึ่งร้อย ฉันอาจจะอยู่แค่ห้าสิบ เท่านั้น!

เชียวชหรับพูดด้วยความจำใจ : “พอได้แล้วๆ ทำไมพวกท่าน สองคนถึงทะเลาะกันทุกเรื่องเลย! ”

เขียวฉางควนเบะปาก กลอกตาใส่หม่าหลันและพูด “ความ รู้สึกมันพังทลายแล้วไง! พอความรู้สึกพังทลายลงพวกเราก็ ทะเลาะกันได้ทุกเรื่อง…”

หม่าหลันตบโต๊ะและพูด : “เขียวฉางควน ยังไม่จบ ใช่ไหม? ” เซียวฉางควนหดศีรษะของตัวเอง “ ฉันไม่อยากถือสาคน อย่างคุณ”
เซียวซูหนถอนหายใจ มองไปที่เเฉิน ถามด้วยสีหน้า จริงจัง เรื่องที่เป็นจิง คุณรับปากฝั่งนูนหรือยัง? ”

“ฉันรับปากเขาแล้ว”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันจะไปเล่นจึง ในช่วงสองวันนี้ แต่คุณวางใจได้ ฉันไปไม่นาน ไม่กี่วันก็กลับมา