บทที่ 1365

ในขณะนี้เอง ฉันเอ้าเสงี่ยนอดไม่ได้ที่จะโมโหกับความ ประมาทเลินเล่อของเธอ!

ตัวเองเอาแต่สนใจเรื่องจู่โจมอิโตะ นานาโกะไม่หยุด แต่กลับ มองข้ามว่าเธอคือยอดฝีมือเหนือคน เมื่อเทียบกับคู่ต่อสู้คนอื่นๆ ที่เธอเคยพบเจอ แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ดังนั้น การโจมตีกดขี่คุกคามเช่นนี้ สำหรับอิโตะ นานาโกะ แล้ว ถึงแม้จะเป็นการข่มขู่ แต่ความจริงแล้วมันกลับเหลือช่อง โหว่ให้เธอมากมาย

ในตอนนี้เอง อิโตะ นานาโกะใช้ความเร็วสูงสุด ใช้หมัดซ้าย ในการโจมตีไปที่ด้านข้างเข่าของฉันเอ้าเสวียน

เสียงดังปิ้ง อิโตะ นานาโกะรับรู้เพียงว่าหมัดของตนเอง กระแทกเข้าแผ่นเหล็ก ทั้งข้อมือของเธอชาไปหมด!

และฉันเอ้าเสงี่ยน เมื่อถูกเธอโจมตี เดิมก็คิดว่าจะได้รับบาด เจ็บไม่ใช่น้อย แต่คิดไม่ถึงว่าบริเวณเข่าจะได้รับความเจ็บเพียง ครู่เดียวเท่านั้น

ความเจ็บระดับนี้สำหรับเธอแล้ว มันเป็นแค่บาดเจ็บด้านนอก เท่านั้น นอกจากความเจ็บเพียงเล็กน้อย แทบจะไม่ทำให้มีผลก ระทบอะไรกับพละกำลังของเธอได้เลย

เธอแอบตกใจเบาๆ หลังจากที่อาจารย์เย่ช่วยฉันดูดซับยาวิเศษเม็ดนั้นแล้ว ไม่เพียงแต่พละกำลังเพิ่มขึ้น ความสามารถ ของร่างกายของฉันในการต้านทานการโจมตีก็ดีขึ้นมากเช่น

“พละกำลังของอิโตะ นานาโกะฉันเคยทำความเข้าใจมาก่อน

ถ้าหากเป็นฉันในก่อนหน้านี้ ถูกหมัดแบบนี้ต่อยเข้าให้บริเวณ เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บหนักแน่ กระดูกอาจจะแตกร้าวละเอียด ด้วยซ้ำ” แต่พอดูจากตอนนี้แล้ว หมัดของอิโตะ นานาโกะ สำหรับตัว

เองแล้ว เหมือนการออกหมัดของเด็กอายุสี่ห้าขวบ

ไม่มีพลังทําลายล้างแม้แต่น้อย!

ตอนนี้อิโตะ นานาโกะรู้สึกตกเป็นอย่างมาก เธอรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้ฉันเข้าเสวียนแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะพลังของเธอ!

แต่เธอคาดคิดไม่ถึงว่า พลังการต่อต้านโจมตีของฉันเอ้าเส วียน ในตอนนี้ มันแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ

ด้วยหมัดนี้เอง เธอได้ใช้กำลังเต็มที่แล้ว แต่ในสายตาของฉัน เอ้าเสงี่ยน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

กระทั่งฉินเอ้าเสงี่ยนไม่มีความเจ็บปวดแม้แต่น้อย มีเพียงแค่

หงุดหงิดเท่านั้น!

อิโตะ นานาโกะในตอนนี้ เธอรับรู้ได้ในทันที การแข่งขันนัดนี้ ตัวเองได้สูญเสียโอกาสชนะไปแล้ว
พลังโจมตีเทียบกับฉันเอาเสงี่ยนไม่ได้ อย่างน้อยตัวเองก็มี เทคนิคและประสบการณ์ แต่ตอนนี้พบว่า พลังการต่อต้านของ ร่างกายฉันเอ้าเสงี่ยน มันเป็นกำลังของเธอไปไกลแล้ว

ตามหลักสถานการณ์แบบนี้ แม้ว่าเธอจะไม่เคลื่อนไหวและ ปล่อยให้ตัวเองเล่นเป็นเวลาห้า หรือสิบนาที มันก็ยากสำหรับตัว เธอที่จะทําร้ายหล่อนได้จริงๆ!

ในขณะนี้เอง ฉันเอ้าเสงี่ยนรับรู้ได้ถึงความอัปยศแล้วค่อย กล้าหาญ จึงตัดสินใจตั้งสติรับมือกับอิโตะ นานาโกะ

การถูกอิโตะ นานาโกะโจมตีเมื่อครู่ เธอรู้สึกอับอายเป็นอย่าง มาก เธอรู้สึกเสียใจกับความคาดหวังของเยเฉินที่มีต่อเธอ เธอแอบคิดในใจ เนื่องจากอาจารย์เย่เอาความได้เปรียบให้

ฉันมากขนาดนี้ ฉันควรจะจะกดแล้วโจมตีอิโตะ นานาโกะไป เรื่อยๆ ไม่มีโอกาสให้เธอได้โจมตีคืน แต่ถ้าหากฉันปล่อยให้เธอ มีโอกาสโจมตีกลับคืนได้ต่อไป อาจารย์เข่จะต้องผิดหวังในตัว ฉันมากแน่ๆ!

พอคิดมาถึงตรงนี้ เธอจึงพุ่งตัวเข้าไปจู่โจมอิโตะ นานาโกะ อย่างเต็มที่!

อิโตะ นานาโกะมีภาวะจิตใจที่สงบนิ่ง และจะไม่ได้รับผลกระ ทบจากอิทธิพลภายนอกทางอารมณ์มาแต่ไหนแต่ไรนั้น ก็อดไม่ ได้ที่จะแสดงสีหน้าสยดสยองอย่างไม่ตั้งใจ

เธอรีบวิ่งถอยหลัง อีกด้านก็คอยจ้องร่างของฉันเอ้าเสวียนไว้ พยายามลองหาจุดบกพร่องของการเคลื่อนไหวของฉันเอาเสวียน

ในจังหวะนี้เอง เธอพบว่า การจู่โจมของฉันเอ้าเสงี่ยนรวบรว มอยู่ด้านบนทั้งหมด ด้านล่างแทบดูเหมือนจะมีการคลายลงใน ระดับหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ เธอจึงตัดสินใจ ต่อสู้แบบตั้งรับต่อไป คราวนี้ เธอ

เล็งไปที่ด้านล่างของฉันเอ้าเสวียน