บทที่ 1345

เขียวฉางควนนึกว่าบนรถมีแค่ตนกับเย่เฉินสองคน และเข่เฉิน ไม่เพียงเป็นลูกเขยตน ยังเป็นคนที่ตนเชื่อใจมากที่สุดในตอนนี้ ด้วย

ดังนั้นเขาแทบไม่ปิดบังเยเฉินเลย เรื่องระหว่างเขากับหานเหม่ ยฉงนั่นก็ไม่กลัวเข่เฉันรู้

เขา ในตอนนี้แกะของขวัญไปพลาง ถอนหายใจไปพลาง “ไอ้ห ยา ลูกเขยพ่อ ลูกไม่รู้อะไร ตอนนี้คุณน้าหานของลูกน่ะได้รับ ความนิยมขนาดไหนที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ คนที่ชอบเธอมี ตั้งแต่อายุสามสิบสี่สิบไปจนถึงหกสิบเจ็ดสิบ นับไม่หวาดไม่ไหว! ถ้าพ่อไม่รีบคว้าไว้ ดูท่าจะไม่ค่อยดีนะ”

เย่เฉินหัวเราะเก้อเขิน เบี่ยงประเด็นว่า “พ่อครับ คืนนี้พ่อดื่ม ไม่น้อยล่ะสิ อย่าพึ่งพูดอะไรเลย หลับตาพักผ่อนสักหน่อยดีว่า

“จะทำงั้นได้ไงล่ะ” เซียวฉางควนพูดทันที “พ่อยังไม่เห็นเลยว่า

คุณน้าหานของลูกให้อะไรพ่อนะ”

พูดเสร็จ กระดาษห่อด้านนอกก็โดนเขาแกะออกหมดแล้ว พอเห็นกล่องด้านใน เขาอดอุทานออกมาไม่ได้ “พระเจ้า! โร เล็กซ์ !”

เยเฉันได้ยินปุ๊บ หันขวับไปดูทันที พบว่า ในกล่องมีนาฬิกาโร เล็กซ์เรือนหนึ่งวางอยู่
เขียวฉางควนค่อยๆหยิบนาฬิกาออกมาดูอย่างระมัดระวัง พลางพินิจพิเคราะห์ ถอนหายใจว่า “นี่คือ Green Submariner ที่ฮิตมากนั่นน่ะหรอ? น่าจะมีซักแปดหมื่นจนถึงหนึ่งแสนล่ะมั้ง?”

เย่เฉินมองแวบหนึ่ง หัวเราะว่า “พ่อ ไม่รู้จักของเลยนะ…นี่ ไม่ใช่Green Submariner แต่เป็นนาฬิกาทอง Cosmograph Daytona น่ะ”

“Cosmograph Daytona?” เซียวฉางควนขมวดคิ้วบอก “พ่อ ไม่รู้เรื่องนาฬิกาสักนิด เคยได้ยินคนอื่นบอกว่า โรเล็กซ์ Submariner มันราคาแพงมาก ลูกเรียกว่ามันคือ Kindy? ราคา ประมาณเท่าไหร่นะ?”

เย่เฉินบอก “โรเล็กซ์ช่วงนี้ราคาสูงจนน่ากลัว เรือนนี้น่าจะ ประมาณสามแสนห้าถึงสามแสนแปดได้ครับ!”

“ไอ้หยา แพงขนาดนี้เลย?!” เซียวฉางควนเสียงเปลี่ยนเลยที เดียว โพล่งออกไปว่า “นาฬิกาเรือนละเกือบสี่แสนน่าตกใจไป แล้วไหม”

เย่เฉินพูดเสียงเรียบว่า “พ่อครับ ชุดสกินแคร์ที่พ่อให้คุณน้า หานไปน่ะราคาเกือบสามแสนเก้านะ ใช้ช่วงหนึ่งก็หมดแล้ว นาฬิกา ถ้าเก็บรักษาดีๆ ใช้หลายสิบปีก็ไม่มีปัญหา แถมไม่แน่ ราคาอาจจะขึ้นอีกด้วย อย่างเช่นGreen Submarinerนั่น เมื่อ ก่อนห้าหมื่นก็ซื้อได้แล้ว ตอนนี้ต้องเป็นแสนอัพนะ”

เซียวฉางควนพยักหน้ารัวๆ จับนาฬิกาไม่วางมืออย่างรักใคร่ หานเหม่ยหลิงให้เขาเลยนะ สําหรับเขาแล้วมีความหมายมาก
เขาใส่นาฬิกาข้อมือ พินิจพิจารณา พูดอย่างอารมณ์ดีว่า

“ไอ้หยา นาฬิกา สวยจริงๆ คุณน้าหานของลูกคงชอบพ่อมากนะ

ถ้าเป็นคนอื่น ใครจะกล้าให้นาฬิการาคาแพงขนาดนี้เป็นของ ขวัญพ่อกันล่ะ? แม่แท้ๆของพ่อยังไม่เคยให้เลย เย่เฉินลูกว่างั้น ไหม?”

เย่เฉินพูดอย่างกระดากว่า “เหอะๆ…พ่อครับ พอดื่มมากไป แล้ว พักผ่อนก่อนเถอะ

“พักผ่อนอะไรกัน” เซียวฉางคนบอก “พ่อต้องเอามือถือมา ถ่ายรูปส่งให้คุณน้าหานของลูกดูหน่อย ให้เธอดูว่าสายตาเธอมี แววขนาดไหน”

ระหว่างพูดก็หยิบมือถือออกมาทันที

ตอนหยิบมือถือออกมา มือถือก็ดังพอดี เซียวฉางควนพึมพำ “ไอ้หยา ซูหรินโทรมา เย่เฉินอย่าพูดอะไรนะ เดี๋ยวหนถาม อย่าให้เธอรู้ว่าพ่อไปกินข้าวกับคุณน้าหานมา