บทที่ 1344

เย่เฉินกับเซียวชูหมั่นอยู่ในรถ ห่างจากพวกเขาระยะหนึ่ง เลย ได้ยินไม่ชัดว่าพวกเขาคุยกันว่าอะไร

แต่ดูท่าทางก็พอเดาออกว่า หานเหม่ยงคงให้พอลลูกชาย

ช่วยหาของขวัญตอบแทนเขียวฉางควน

พอเห็นทั้งคู่แลกของขวัญกันเสร็จ เซียวซูหนยิ่งเซ็งจัดบ่นว่า “คุณพ่อกับคุณน้าหานนั่นสิ เหมือนเพื่อนธรรมดาที่ไหนกัน คู่รัก วัยชราที่กำลังมีความรักชัดๆ!”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ

เขามองออกนานแล้วว่า ระหว่างทั้งสองคนยังหลงเหลือความ รักที่มีให้กันอย่างมากอยู่ แถมหานเหม่ยงยังตั้งชื่อจีนให้พอล ซึ่งเป็นลูกชายว่าหานควนเห็นได้เลยว่า ในใจเธอยังไม่ลืมเชียว จางควน

สําหรับเซียวฉางควนยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย หลายปีมานี้โดน หม่าหลันกดขี่ ในใจเขาไม่รู้จะคิดถึงและปรารถนาทานเหม่ย งมากแค่ไหน

ถ้าตอนแรกที่หม่าหลันขโมยบัตรเครดิตตน ตนจับหล่อนยัง คุกยาวไปเลย ป่านนี้เชียวฉางควนคงกลับไปคืนดีกับหานเหม่ ยฉิงเรียบร้อยแล้วแน่ๆ

ตอนนี้เชียวชูหนเริ่มทนดูไม่ไหว บอกเย่เฉินว่า “คุณกดแตรสองที่เตือนพ่อหน่อยสิ ไม่งั้นเขาคงคุยต่ออีกครึ่งชม.แน่

เย่เฉินพยักหน้า กดแตรสองที เขียวฉางควนหันมามอง จำได้ ว่าเป็นรถเซียวซูหน ก็คิดว่าเเฉินมารับตนแล้ว โบกมือให้รถ ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็บอกทานเหม่ยงอย่างออดอ้อนว่า “ไอ้ห ยาเหม่ยจิง ลูกเขยผมมารับแล้ว ผมกลับก่อนนะ

หานเหม่ยจิงยิ้มน้อยๆ บอกอย่างอ่อนโยนว่า “ถึงบ้านแล้ว บอกฉันหน่อยนะ ฉันจะได้ไม่เป็นห่วง

“ได้เลย” เซียวฉางควนยิ้มอย่างอารมณ์ดี

เซียวซูหวั่นอาศัยตอนเชียวฉางควนหันไปคุยกับหานเหม่ยจิง บอกเเฉินว่า “พ่อฉันน่าจะไม่รู้ว่าฉันมาด้วย ฉันไปนั่งด้านหลัง นะ”

ระหว่างพูด เธอรีบเปิดประตูรถ แล้วผลุบตัวขึ้นไปนั่งด้านหลัง เธอรู้ดีถึงนิสัยเซียวฉางควนตอนนั่งรถ เขาชอบนั่งหน้าที่สุด ดังนั้นขอแค่ที่นั่งด้านหน้าไม่มีคนนั่ง เขาจะขึ้นมานั่งทันที

และการที่เธอซ่อนตัวอยู่ที่นั่งด้านหลัง ก็เพราะรู้สึกว่าเซียวฉาง ควนดื่มมานิดหน่อย อีกเดี๋ยวไม่น่าจะสังเกตที่นั่งด้านหลัง พอ เห็นเย่เฉินขับรถมา เขาต้องเปิดประตูรถขึ้นมานั่งที่นั่งด้านหน้า ทันทีแน่

เป็นไปอย่างที่คิด

เขียวฉางควนทักทายหานเหม่ยงรวมถึงคนอื่น จากนั้นวิ่งมา ถึงหน้ารถ เปิดประตูขึ้นไปนั่งที่นั่งด้านหน้าทันที ขึ้นมานั่งไปก็พิมพ์ร้องเพลงไป “ฉันยิ้มอย่างมีความสุข ฉันยิ้มอย่างมีความ สุข..” ร้องจบหันไปยิ้ม ใส่เย่เฉินพลางว่า “ลูกเซย ลำบากลูกมา รับพ่อแล้วนะ”

เย่เฉินบอก “พ่อ เกรงใจผมทำไมเนี่ย?”

“ก็จริงนะ!” เซียวฉางควนตบบ่าเเฉิน พูดอย่างขอบคุณว่า “วันนี้ขอบคุณลูกมากนะที่เตรียมชุดสกินแคร์ชุดนั้นให้พ่อ คุณน้า ทานของลูกน่ะชอบมาก! ไอ้หยา! นี่เป็นของขวัญราคาแพงที่สุดที่ พ่อให้เธอในชีวิตนี้เลยนะ”

ระหว่างพูด เซียวฉางคนอดทอดถอนใจไม่ได้ “เฮ้อ…พ่อน่ะ ติดค้างคุณน้าหานของลูกมากเกินไปแล้ว… เย่เฉินได้ยินเขาพูดถึงหานเหม่ยฉิงขึ้นมา และยังบ่นไม่หยุด

ด้วย แต่เขาอาจจะไม่รู้ว่า เซียวหวั่นลูกสาวเขานั่งอยู่ที่นั่งด้าน

หลังนี่เองนะ!

พอพูดถึงตรงนี้ เขารีบส่งสายตาให้เชียวฉางควน เป็นเชิง เตือนว่าด้านหลังมีคน

เชียวฉางควนดื่มมาพอประมาณ มีหรือจะรู้เรื่อง เขาเร่งเย่เฉิน ให้ออกรถ พลางวางถุงของขวัญในมือลงบนตัก ยิ้มร่าบอก “คุณ น้าหานของลูกน่ะแอบให้พอลซื้อของขวัญมาให้พ่อ ดูสิ อันนี้ไง ขับนิ่มๆหน่อยนะ พ่อจะแกะดูว่าข้างในเป็นอะไร

เย่เฉินแอบเซ็ง ได้แต่ตอบรับ “ครับพ่อ ผมจะพยายามขับนิ่งๆ แต่พ่อระวังหน่อยละกัน!!
ระหว่างพูดคำนี้ เย่เงินยังแอบส่งสายตาเตือนเขาไปทางด้าน หลัง

เขียวฉางควรไหนเลยจะรู้ว่าเธ่เฉินหมายความว่ายังไง เขา แกะของขวัญไปพลาง พูดอย่างจริงจังขึ้นมาว่า “นี่เป็นของขวัญที่ คุณน้าหานของลูกให้พ่อมา พ่อต้องระวังอยู่แล้ว ท่าของตัวเอง พัง ก็จะทำอันนี้ยังไม่ได้!