บทที่ 1334

เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆ พลางถามว่า “คุณน้าหานอยู่ไหมครับ?”

“อยู่อยู่แล้วสิ!” เซียวฉางควนหัวเราะร่วน พูดเสียงต่ำว่า “คุณ น้าหานของลูกนะนั่งข้างพ่อนี่เอง พ่อกำลังสอนเธอให้รู้จักตัว อักษรของเหยนเงินชิงน่ะ!”

“โอเคครับพ่อ!” เย่เฉินหัวเราะบอก “นี่พ่อศึกษาเรียนเงินซึ่ง ด้วยหรอ?”

“เฮ้อ” เซียวฉางควนหัวเราะร่วนบอก “พ่อมีศึกษาแค่เหยนเงิน ชิงที่ไหนกันล่ะ? ไม่ว่าจะหวางซีจือ หวงถึงเจียน หลิ่วกงเฉวียน โอวหยังสวน พ่อน่ะศึกษาหมดเลย!” (เหยนเจินชิง หวงถึงเจียน หลิ่วกงเฉวียน โอวหยังสวนคือปรมาจารย์เชี่ยวชาญการเขียน พู่กันจีนโบราณของประเทศจีน)

เย่เฉินหัวเราะบอก “ครับ วันหลังผมจะต้องเรียนกับพ่อเยอะๆ แล้วสิเนี่ย”

จากนั้นพูดอีกว่า “จริงสิครับพ่อ สกินแคร์ที่พ่ออยากได้ผมได้ มาแล้วนะ ให้ผมส่งไปให้พ่อเลยละกัน ถ้าเอากลับบ้าน เดี๋ยวแม่ เห็นว่าเพิ่มมาอีกชุดหนึ่ง จะตอบยาก

ที่เย่เฉิน ให้เฉินจือข่ายเตรียมไว้สามชุด เพราะรู้สึกว่า นอกจากชุดที่ให้หม่าหลันแล้ว ต้องเตรียมให้เชียวชูหนเมียของ ตนด้วยหนึ่งชุด อีกชุดเป็นเพราะเซียวฉางคนอยากให้ทานเหม่ย ง

แต่ว่าถ้าตนเอาทั้งสามชุดกลับบ้าน เกิดหม่าหลันเห็นเข้าว่า

นอกจากชุดของเซียวซูหนแล้ว ที่เหลืออีกสองชุดหล่อนต้อง อยากฮุบไว้คนเดียวแน่ ดังนั้น เลยเอาชุดที่พ่อตาคิดจะให้ทานเหม่ยงออกมาก่อนดี

กว่า จะได้ไม่ทําให้แม่ยายคิดหวังเข้าข้างตัวเองไป

พอดีพ่อตาอยู่กับทานเหม่ยจิง โอกาสนี้ดีมากเลย

พอเขียวฉางควนได้ยินแบบนี้ ก็พูดอย่างดีใจว่า “ไอ้หยา ลูกเขยพ่อ เก่งจริงๆเลยนะ! พ่อพึ่งพูดเมื่อเช้าเอง เราก็จัดการได้ เร็วขนาดนี้แล้ว เก่งมากเลยนะเนี่ย!

เย่เฉินยิ้มว่า “เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเองครับ ไม่เท่าไหร่หรอก พ่อรอผมแป๊บนะ เดี๋ยวผมไปหา

เซียวฉางควนรีบบอก “เดี๋ยวพอมาถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัย ผู้สูงอายุ โทรหาพ่อนะ พ่อลงไปรับ

“OK! ”

สิบนาทีผ่านไป เย่เฉินมาที่หน้าประตูมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ของจินหลิง

เขาจอดรถเข้าข้างทาง และโทรหาเขียวฉางควนซึ่งเป็นพ่อตา

ไม่นาน เซียวฉางควนก็วิ่งออกมา เขายื่นหน้าเข้าหากระจก พลางหัวเราะถามว่า “ลูกเขย สกินแคร์อยู่ไหนล่ะ?”
เย่เฉินลงรถมาเปิดประตูท้ายรถ หยิบกล่องสกินแคร์ชุดนั้น ออกมายื่นให้เขา พ่อครับ นี่ไง พ่อเอาไปเถอะ”

เขียวฉางควนรับกล่องมาพลางอุทานอย่างตกใจว่า “โอ้โห

ใหญ่และหนักขนาดนี้เลยหรอ? ข้างในมีเยอะมากเลยสิ เยเฉันบอก “น่าจะมีสิบกว่าอย่างนะครับ มีครบหมดทุกอย่าง

เลย”

เขียวฉางควนพยักหน้าบอก “มีครบหมดแบบนี้ เอาไปขาย หลายแสนก็ไม่ถือว่าแพงหรอก”

เย่เฉินหัวเราะบอก “นี่ไม่ใช่แค่หลายแสนครับ นี่เป็นชุดที่แพง ที่สุดของเขา ราคา388,888ครับพ่อ!”

“พระเจ้า!” เซียวฉางควนเบิกตากว้างแทบถลน “กล่องแค่นี้

ราคาเกือบสี่แสน? พอซื้อรถคันหนึ่งได้เลยนะ แถมยังเป็น

รถBMW5ซีรีย์ด้วย! เอาไปซื้อAudyA6ยังได้เลย!

เย่เฉินพยักหน้าเออออตาม “พอจริงๆครับ”

เซียวฉางควนเบ้ปากบ่น “โถ สกินแคร์ราคาแพงขนาดนี้ ให้ ยัยหม่าหลันใช้จะคู่ควรหรือไง! ลูกเขย พ่อว่าเอาชุดนี้ไปแลกชุด ราคาแสนกว่าให้หล่อนเถอะ ยังช่วยลูกประหยัดไปได้ทั้งสอง แสนกว่าแหน่ะ!”

ชะงักเล็กน้อย เซียวฉางคนบอกอีกว่า “สองแสนกว่านี่เอามา ทำอะไรก็ได้ ยังดีกว่าใช้ไปเพื่อยัยหม่าหลันเลยนะ? สองแสน กว่าพอซื้อภาพวาดโบราณหลายภาพแขวนไว้ที่บ้านแล้ว ในเมื่อสามารถทำให้บ้านเราดูมีระดับขึ้นมา ตัวภาพยังเพิ่มมูลค่าได้ไม่ หยุดด้วย ไม่ดีหรือไง?

เยเฉินกระเซ้าเล่นว่า “งั้นคืนชุดนี้ดีกว่า แล้วเอาเงินหลายพัน ไปซื้อแบบของปลอมเกรดเอมา อย่างน้อยก็ประหยัดไปสามแสน แปดเลยนะ”

เขียวฉางควนได้ยินอย่างนั้น ตบขาฝาง โพล่งออกมาว่า “พ่อ ลูกเขย 1 วิธีนี้ดีเลย! เอาชุดนี้ไปคืน แล้วซื้อของปลอมเกรดเอ ให้ หล่อนน่ะดีแล้ว เหมาะสมแล้วล่ะ!”