บทที่ 1326

ถึงยังไง การปรากฏตัวของเยเฉิน ล้มล้างความรู้ของอาจารย์ ลูกศิษย์พวกเขาทั้งสองคน ต่อความกระตือรือร้นของพวกเขาทั้ง สอง ล้วนนำมาถึงการกระทบที่หนักอึ้ง

แต่ว่า ยามาโมโตะ คาซึยังคงหวังว่าอิโตะนานาโกะจะ สามารถแสดงความสามารถออกมาให้ดีๆ

ถึงแม้ว่าการแข่งขันในครั้งนี้คว้ารางวัลชนะเลิศไม่ได้ ด้วย พลังความสามารถของเธอ คว้ารางวัลรองชนะเลิศยังไม่เป็น ปัญหาอะไร

แต่ว่า ถ้าหากเธอแสดงความสามารถออกมาไม่ดีล่ะก็ ไม่แน่ที่ จะคว้ารางวัลรองชนะเลิศได้เช่นกัน

โชคดีที่เขาพบเห็นผ่านวิดีโอคอล อิโตะนานาโกะไม่มีตรงไหน ที่ไม่เหมือนเดิมในยามปกติเลย

ตัวอิโตะนานาโกะเองก็ไม่ใช่นักแข่งที่ตื่นเต้นดีอกดีใจง่าย เป็นพิเศษอย่างนั้น ดังนั้นก่อนที่เธอจะเข้าการแข่งขันใหญ่ โดย ทั่วไปล้วนเงียบสงบมาก เหมือนดั่งตอนนี้ชอบหลับตาพักผ่อน อย่างนี้

เห็นว่าเวลาใกล้ถึงแล้ว ทานากะโคอิจิจึงเอ่ยปากพูดว่า “คุณ หนูใหญ่ ยังเหลืออีกห้านาทีก็จะลงแข่งแล้ว

อิโตะนานาโกะนี่จึงลืมตาขึ้น พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกเบาๆ“ฉันรู้แล้ว”

ทานากะ โคอิจิพูดอีกว่า “คุณหนูใหญ่ ผมกำลังวิดีโอคอลกับ ครูฝึกยามาโมโตะอยู่ ท่านยังมีอะไรที่จะถามเขาไหม?” พูดอยู่ เขาสลับหน้ากล้องทันที ทั้งย้ายหน้าจอมือถือไปยังอิ

โตะนานาโกะ

ในเวลานี้ อิโตะนานาโกะมองเห็นยามาโมโตะ คาซึกิที่มี ความอ่อนแอเล็กน้อย อยู่บนเตียงผู้ป่วย พูดอย่างเคารพนบนอบ ว่า “อาจารย์ ตอนนี้ท่านรู้สึกยังไงล่ะ?”

ยามาโมโตะ คาซึกิเยาะเย้ยตนเองยิ้มพูดว่า “ปัญหาที่ใหญ่ ที่สุดของผมก็คือ ทุกจุดล้วนไม่รู้สึกอะไร

อิโตะนานาโกะรีบกล่าวขอโทษว่า “ขอโทษอาจารย์ ฉันไม่ได้

ตั้งใจ”

ยามาโมโตะ คาซึกิอมยิ้มหนึ่งที่ พูดว่า “ไม่เป็นไร ผมยอมรับ ชะตากรรมแล้ว”

พูดอยู่ เขายกน้ำเสียงสูงขึ้นหลายส่วน พูดชัดถ้อยชัดคำว่า “นานาโกะ! การแข่งขันในวันนี้สำหรับคุณมากล่าวแล้วสำคัญ มาก จะคว้าเหรียญเงินได้หรือไม่ ก็ต้องดูว่ารอบนี้คุณจะชนะหรือ ไม่แล้ว”

“อาจารย์ก็จะไม่โจมตีคุณเลย แต่เป็นไปได้มากคุณไม่ใช่คู่ แข่งของฉันเอ้าเสงี่ยน แต่ว่า เพียงแค่ผู้ชนะการแข่งขันในรอบนี้ เหรียญเงินก็เข้าในกระเป๋าแล้ว
กฎเกณฑ์ของรอบรองชนะเลิศคือ แข่งพร้อมกันทั้งสองคู่ สอง คนที่ชนะนั้นช่วงชิงรางวัลชนะเลิศและรองชนะเลิศ สองคนที่แพ้ ในช่วงชิงอันดับที่สาม

ก็พูดได้ว่า เพียงแค่วันนี้นานาโกะชนะแล้ว อย่างน้อยเก็บ เหรียญเงินรองชนะเลิศเข้าไปในกระเป๋าแล้ว

อิโตะนานาโกะได้ยินคำพูดนี้ ก็พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก อย่างจริงจัง พูดว่า “อาจารย์ นานาโกะรู้ว่าไม่ใช่คู่แข่งของฉันเอ เสงี่ยน แต่ว่านานาโกะย่อมจะพยายามสู้ให้จบการแข่งขันที่ เหลือทุกรอบจะไม่ทําให้อาจารย์ท่านอับอายเพราะฉัน!”

ยามาโมโตะ คาซึกิปลื้มใจพูดว่า “ดีมาก การแข่งขันรอบนี้ ชนะการแข่งขันรอบหน้าเผชิญหน้ากับฉันเอ้าเสงี่ยน ถึงเวลานั้น นอกจากคุณจะต้องทุ่มพลังทั้งหมด ยังต้องทำให้เยเฉันมองด้วย สายตาที่หิ่งต่อคุณ จากนั้นอาศัย โอกาสที่แข่งขันกับฉันเอ้าเส วียน กราบเย่เฉินเป็นอาจารย์ ขอให้เขารับคุณเป็นลูกศิษย์!”

อิโตะนานาโกะยิ้มชมพูดว่า “อาจารย์ เย่เฉินเป็นไปไม่ได้ที่เขา จะรับฉันเป็นลูกศิษย์”

ยามาโมโตะ คาซึกิไม่เข้าใจพูดว่า “ลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ เหมือนอย่างคุณขนาดนี้ จากที่ผมดูแล้วใครๆล้วนไม่ปฏิเสธ คิด ว่าเย่เฉินต้องเป็นเช่นนี้ด้วย เขามีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธคุณ ล่ะ?”

อิโตะนานาโกะส่ายหัวพูดว่า “ก็เพราะว่าฉันเป็นคนญี่ปุ่นคน หนึ่ง”
“อะไรนะ?” ยามาโมโตะ คาซึกขมวดคิ้วถาม “เย่เฉินดูถูก พวกเราคนญี่ปุ่นหรือ?”

อิโตะนานาโกะพูดว่า “ไม่ได้ดูถูกเลย เพียงแค่เขาบอกว่า คน จีนสอนคนญี่ปุ่นไปมากมาย แต่อยู่ในสองสามร้อยปีนี้คนญี่ปุ่น เนรคุณอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น…….

ยามาโมโตะ คาซึกิได้ยินถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ ยาวๆหนึ่งที พูดว่า “เย่เฉินยึดกุมศิลปะการต่อสู้ระดับไฮเอนด์ ที่แท้จริงไว้ ก่อนหน้านั้นที่ยังไม่ได้พบเห็นรู้จักพลังความสามารถ ของเขามาก่อน พวกเราก็คือกบในกะลา แต่หลังจากได้พบเห็น รู้จักพลังความสามารถของเขา ถ้าหากไม่มีโอกาสฝึกฝนถึง ศิลปะการต่อสู้ระดับไฮเอนด์แบบนั้นของเขา เป็นสิ่งที่รู้สึกว่า หลายปีที่ผ่านมาขนาดนี้ล้วนฝึกฝนเปล่าแล้วจริงๆ….