บทที่ 1314

ดังนั้น เธอรีบน่าสองมือวางพื้น ก้มหัวโค้งคำนับพูดว่า ” คุณ เย นานาโกะเป็นตัวแทนคนญี่ปุ่นทั้งหลายที่เคยทําร้ายประชาชน ของประเทศจีนมาก่อน กล่าวขอโทษท่านกับประชาชนหัวเซีย ขอโทษ! ช่วงชีวิตที่เหลือนานาโกะจะทุ่มสุดกำลังชดใช้หนี้แทน คนประเทศญี่ปุ่นอย่างแน่นอน!!

เย่เฉิน โบกมือแล้วโบกมืออีก “เอาล่ะ บัญชีนี้ก็อาจจะนับไม่ ชัดเจนตลอดกาล คุณมีใจเช่นนี้ ผมก็รู้สึกปลื้มใจอย่างมากแล้ว

พูดจบ เขายื่นมือพยุงอิโตะนานาโกะขึ้นมาพูดว่า “ต่อจากนี้ไป คุณยังมีการแข่งขันสองรอบที่ต้องแข่ง รีบกลับไปเตรียมแข่งให้ ดีๆเถอะ ผมเป็นครูฝึกของฉันเอ้าเสงี่ยน ยังคงเฝ้ารอคอยอยาก เห็นพวกคุณทั้งสองเจอกันอยู่ในรอบชิงชนะเลิศอย่างมาก ดังนั้น รอบรองชนะเลิศรอบถัดมา คุณจะต้องแสดงความสามารถออก มาให้ดีๆอย่างแน่นอน ประสบความสำเร็จในการเข้ารอบชิงชนะ เลิศ จึงจะสามารถเจอกันกับฉันเอ้าเสงี่ยนในรอบชิงชนะเลิศ”

อิโตะนานาโกะพูดอย่างแน่วแน่มั่นคงว่า “คุณเย่โปรดวางใจ นานาโกะจะทุ่มพลังทั้งหมดอย่างแน่นอน เจอกันกับฉันเข้าเส วียนในรอบชิงชนะเลิศ!”

“ดี” เย่เฉินพยักหน้าต่อๆกันอย่างพอใจ “งั้นก็เจอกันที่รอบชิง ชนะเลิศ”

พูดจบ เย่เฉินหมุนตัวกลับไปในรถBMW ขับรถBMWเข้าไปในคฤหาสน์ Tomson Rivieraของบ้านตนเอง

อิโตะนานาโกะจ้องมองอยู่ตามทิศทางหลังรถนานมาก ตลอด จนเซ่เงินหายไป เธอยังยืนอยู่กับที่ ประมาณสิบนาที

ในเวลานี้ ในใจลึกๆของเธอ อยู่ดีๆ ปรากฏความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธากับเยเฉินที่เด่นชัดออกมา

ที่แท้ ผู้ชายอย่างเเฉินแบบนี้ จึงจะเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะ การต่อสู้ที่แท้จริง

อยู่ในใจลึกๆของเธอ เอาสองคนมาทำการเปรียบเทียบ

ภายใต้การเปรียบเทียบ แม้ว่าจิตใจของอาจารย์ตนเองเด็ด เดี่ยวหนักแน่นพอ แต่พลังความสามารถกับนิสัย กลับห่างกันกับ เยเฉินมากเกินไปแล้ว

โดยเฉพาะความหัวแข็งดื้อรั้นและอวดดีถือดีของอาจารย์แต่ ก่อน ตนเองคิดว่าตนเองเป็นยอดฝีมือที่สุดยอดแล้ว เป็นฝ่ายเอ่ย คําพูดยั่วยุเย่เฉินเอง จากจุดนี้แล้ว ก็สามารถมองออกว่า สภาวะ จิตของอาจารย์เทียบกับเเฉินที่ไหนจะพ่ายแพ้แค่สิบหมื่นแปด พนและ

พลังความสามารถของเยเฉินยิ่งใหญ่แข็งแกร่งจนเหลือเชื่อ แต่ว่าก่อนที่จะลงมือจริงๆ กลับมองไม่ออกว่าคนคนนี้มีความ อวดดีและโอหังใดๆเลยสักนิด

มองวิเคราะห์จากสภาพความจริง ในตอนนั้นอาจารย์ผู้มี พระคุณที่แขวนคำว่าขี้โรคแห่งเอเชียไว้บนปาก เหมือนดั่งคนไม่เอาไหนสร้างแต่ปัญหาจริงๆเลย

และคำพูดของเเฉินนั้นพูดไม่ผิดเลยแม้แต่นิด สาเหตุที่ อาจารย์มีสภาพเช่นนี้ ก็คือขอหลักฐานได้หลักฐาน

ในชั่วพริบตาเดียว ความเลื่อมใสศรัทธาและเคารพเลื่อมใส

ที่เธอมีต่อเย่เฉิน ดั่งอาวุธนิวเคลียร์ที่ระเบิดในชั่วพริบตาเดียว ทันทีนั้น อยู่ในใจลึกๆของเธอเกิดผลกระทบที่ยิ่งใหญ่แข็งแกร่ง

ก็เลยทําให้สมองของเธอล้วนเต็มเปี่ยมไปด้วยเงากายของเ

เฉิน ไม่ลบเลือนหายไปไหน

สิ่งที่อยู่ข้างหูก็เต็มไปด้วยการตำหนิที่ดังกังวานมีพลังนั้นของ เยเฉันเช่นกัน สำหรับเธอมากล่าวแล้วเป็นดั่งหยาดทิพย์ชโลมใจ จริงๆเลย

โคบายา ชิจิโร่รออยู่นอกประตูของ Tomson Rivieraนานมาก จึงได้เห็นอิโตะนานาโกะที่อกสั่นขวัญหายค่อยๆเดินมา

เขารีบลงจากรถไล่ถามว่า “คุณนานาโกะ คุณเจอกับเย่เฉิน

หรือยัง?”

อิโตะนานาโกะพยักหน้าต่อๆกัน ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเล็ก น้อยพูดเสียงเบาๆว่า “เจอ….เจอกันแล้ว”

โคบายาชิจิโร่รีบไล่ถามอีกว่า “งั้นเขารับปากจะยื่นมือช่วย รักษาคุณยามาโมโตะหรือยัง?”

อิโตะนานาโกะส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก เหมือนดั่งพูดกับตัวเองบ่นเสียงเบาๆว่า “เรื่องนี้ฉันคิดผิดแล้ว คิดมากไปแล้ว ฉันไม่ควร ละทิ้งวิญญาณของนักต่อสู้มาขอคุณเย่ช่วยคน…..อาจารย์ผู้ เฒ่าเขาเป็นนักต่อสู้ที่ได้มาตรฐานคนหนึ่ง นักต่อสู้ที่ได้ มาตรฐานคนหนึ่ง ต้องมีความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับชะตา กรรมของตนเอง โดยตรง …………

“แต่ฉัน…ในเมื่อคิดอยากจะเป็นนักต่อสู้ที่ได้มาตรฐานคน หนึ่ง ก็ต้องมีความกล้าหาญที่เผชิญหน้ากับชะตากรรมของคนอื่น โดยตรง…..