บทที่ 1300

“ไม่ ฉันไม่ไป! ยามาโมโตะ คาซึกิทั่วทั้งร่างกายไม่ สามารถเคลื่อนไหวได้ เพียงสิ่งเดียวที่ยังสามารถทำได้ก็คือสาย ศีรษะเบาๆ

เขาในเวลานี้ ตะโกนจนเสียงแหบแห้ง “บาดแผลของฉัน ไม่มี ทางมีหมอที่รักษาหาย กลับญี่ปุ่นก็ไม่มีทางดีไปกว่าที่นี่ตรงไหน ฉันในฐานะที่เป็นอาจารย์ของเธอ ไม่สามารถทิ้งเธอไว้คนเดียวที่ นี้ได้ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอหลังจากเข้าร่วมการแข่งขันจบ ค่อย กลับญี่ปุ่นไปพร้อมกับเธอ

อิโตะนานาโกะรีบเอ่ยขึ้นว่า “อาจารย์ การแข่งขันครั้งนี้ ฉัน อาจจะไม่สามารถเอาแชมป์มาครองได้แล้ววันนี้หลังจากที่การ แข่งขันเสร็จสิ้น ฉันดูวิดิโอการแข่งขันของฉันเอ้าเสงี่ยน พลังของ เธอแข็งแกร่งกว่าคราวก่อนเยอะมาก แม้กระทั่งฉันได้พบเฉีย นอานน่าผู้แข่งขันที่มีพรสรรค์แบบนี้ มีความเป็นไปได้ที่ต่างก็ ต้องต่อสู้กันอย่างดุเดือดเป็นเวลายาวนานถึงจะสามารถได้รับ ชัยชนะด้วยความยากลำบาก แต่ฉันเอ้าเสงี่ยนเผชิญหน้ากับเฉีย นอานน่า เพียงแค่ไม้เดียวก็โจมตีเธอจนพ่ายแพ้ พลังแบบนี้ห่าง ไกลจนไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะสามารถเทียบไหล่ได้….

ยามาโมโตะ คาซึกิถอนหายใจออกมา “ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล ก็ดูการถ่ายทอดสดการแข่งขันของฉันเอ้าเสงี่ยนบนเว็บไซต์ วิดีโอในโทรศัพท์มือถือของประเทศจีน พลังในตอนนี้ของเธอแข็งแกร่งเป็นอย่างมากจริงๆ เทียบกับตอนที่แข่งขันในคราว ก่อนของเธอแล้ว แกร่งขึ้นไม่ใช่แค่เท่าตัว! ฉันไม่มีทาง จินตนาการออกมาได้จริงๆว่าคนๆหนึ่งสามารถได้รับความ ก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ภายในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้ได้ เรียกได้ว่าโค่นล้มความเข้าใจและความรู้ของฉันจริงๆ!

อิโตะนานาโกะเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “ฉันคิดว่าน่าจะมีส่วน เกี่ยวข้องกับเย่เฉินครูฝึกของเธอ เยเฉันก็เริ่มจะมาเป็นครูฝึกของ เธอตอนการแข่งขันคราวก่อน”

ยามาโมโตะ คาซึกิพอนึกถึงเย่เฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ ออกมา “เยเฉินคนนี้ เป็นอาจารย์ใหญ่ทางด้านศิลปะการต่อสู้ ของยุคนี้จริงๆ! ดูเหมือน นั่นก็คือลูกศิษย์วิชากังฟูภายในที่ ฝึกฝนกําลังภายในได้ในตำนานศิลปะการต่อสู้ประเทศจีน! ก่อนหน้านี้ฉันยังนึกว่าสิ่งเหล่านั้นต่างก็คือเรื่องหลอกลวง วันนี้ นับว่าเข้าใจจริงๆแล้ว!

โคบายา ชิจิโร่ที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากขึ้นว่า “ผู้น้อยมีการวิจัย เกี่ยวกับหนังสือแพทย์แผนโบราณของจีนยุคโบราณ ในคัมภีร์ หวงตี้เน่ย์จิง”ที่เก่าแก่ที่สุดของประเทศจีน ก็เคยมีการพูดถึง กำลังภายใน ยังมีเนื้อหาบทหนึ่งโดยเฉพาะบอกว่าจะดำเนินการ เคลื่อนย้ายลมปราณภายในภายในร่างกายได้อย่างไร ด้วยเหตุ นี้จะเห็นได้ว่า คนจีนเริ่มฝึกกำลังภายในมาตั้งแต่หลายพันปีก่อน แล้ว”

ยามาโมโตะ คาซึกิเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เลื่อมใส “ฉันคิดไม่ ถึงเลยจริงๆว่า บนโลกนี้จะมีกำลังภายในของแบบนี้จริงๆ หากฉันสามารถรู้เรื่องเหล่านี้ก่อนสักสิบปี ยี่สิบปี งั้นฉันจะต้องมา ประเทศจีน ออกตามหาสายน้ำภูเขาใหญ่ที่มีชื่อเสียงทั้งหมดใน ประเทศจีน คารวะผู้มีฝีมือที่แท้จริงท่านหนึ่งเป็นอาจารย์ ทุ่มเท เรียนกาลังภายใน…

พูดถึงตรงนี้ ยามาโมโตะ คาซึกิก็ถอนหายใจยาวๆออกมาอีก ครั้ง “เสียดายเพียงแค่ ฉันเห็นโลกสายเกินไปแล้ว…

คำพูดหยุดชะงักลง น้ำตาร้อนระอุสองเส้นไหลลงมาตาม ใบหน้าที่มีรอยเหี่ยวย่นล้ำลึก กลิ้งไหลลงมาเป็นทาง

อิโตะนานาโกะเห็นอาจารย์ผู้มีพระคุณตกลงสู่จุดจบที่อนาถ เช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลลงมาเช่นเดียวกัน

ในเวลานี้เอง ยามาโมโตะ คาซึกิมองมาทางเธอ ในสายตา แฝงไปด้วยความร้อนแรงหลายระดับ “อิโตะ! เวลามาถึงวันนี้ ฉันได้ไม่มีคุณสมบัติเป็นอาจารย์สอนวิชาเธออีกต่อไปแล้ว หาก เธอหวังจะมีความก้าวหน้าและการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่กว่านี้บนเส้น ทางศิลปะการต่อสู้ งั้นเธอก็ต้องคิดหาวิธี คารวะเย่เฉินเป็น อาจารย์!

“อะไรนะคะ?! ” อิโตะนานาโกะโพล่งอุทานออกมาด้วย ความตกใจ “คารวะเขาเป็นอาจารย์?! หนู…หนูไม่ตกลงค่ะ! อิ โตะชีวิตนี้มีอาจารย์สอนวิชาเพียงแค่ท่านเดียว ก็คือท่าน นอกจากท่านแล้ว อิโตะไม่มีทางคารวะคนอื่นเป็นอาจารย์อีก โดยเด็ดขาด! ”

“สมองทึบ! ” ยามาโมโตะ คาซึกิตะคอกออกมาด้วยความโมโห “ตอนนี้ฉันสภาพแบบนี้ยังสามารถสอนอะไรเธอได้อีก? ไม่ ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ฉันได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่งแล้ว ต่อให้ฉันไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ สิ่งที่ฉันสามารถสอนให้กับเธอได้ ก็ถ่ายทอดให้กับเธอไปตั้งนานแล้ว ที่เหลืออยู่ไม่มีอะไรมากไป กว่าสิ่งที่เรียกว่าประสบการณ์จากสนามจริงบางส่วนก็เท่านั้น

“แต่ว่าเธอดูจุดจบของฉันในตอนนี้ ก็รู้จักประสบการณ์จาก สนามจริงแล้ว อยู่ต่อหน้าของยอดฝีมือที่แท้จริง อยู่ต่อหน้าของ พลังที่เด็ดขาด ก็ไม่ได้มีความหมายใดๆเลยแม้แต่น้อย มด จิ้งหรีดตัวตุ่นตัวหนึ่ง ถึงแม้จะมีประสบการณ์ต่อสู้แบบฉีกกัด โจมตีอีกสักแค่ไหน นั่นก็มีผลเพียงแค่กับมด จิ้งหรีดตัวตุ่นตัว อื่นๆ แต่อยู่ต่อหน้าของมนุษย์คนหนึ่ง ก็ยังคงทนต่อนิ้วหัวแม่มือ นิ้วหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามไม่ไหว!

“และเย่เฉิน ก็ทำให้ฉันตระหนักได้ว่า ที่จริงแล้วฉันบนเส้นทาง ศิลปะการต่อสู้ ก็คือมดและจิ้งหรีดตัวตุ่นตั้งแต่ต้นจนจบ เธอใน ฐานะที่เป็นศิษย์ที่ฉันสอนออกมาด้วยวิชาทั้งหมด ยังไม่สามารถ เก่งกว่าครูผู้สอนได้ นี่ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอกับฉันเหมือนกัน ก็ เป็นเพียงแค่มด จิ้งหรีดตัวตุ่นที่อยู่บนเส้นทางศิลปะการต่อสู้ก็ เท่านั้น!

พูดถึงตรงนี้ ยามาโมโตะ คาซึกิ ใช้สายตาที่เร่าร้อน ถามอิโตะ นานาโกะด้วยความร้อนรนว่า “อิโตะ เธอก็หลงใหลศิลปะการ ต่อสู้มาใกล้จะยี่สิบปีแล้ว หรือว่าเธอก็จะยินยอมเป็นมด จิ้งหรีด ตัวตุ่นตัวหนึ่งที่อยู่บนเส้นทางศิลปะการต่อสู้ด้วยความสมัครใจ เท่านั้นเองหรอ?”
อิโตะนานาโกะฟังถึงตรงนี้ ก็กัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น เอ่ย ขึ้นทีละคำทีละประโยคว่า “อาจารย์ อิโตะไม่ยินยอมเป็นมดหรือ จิ้งหรีดตัวตุ่นค่ะ! ”

ยามาโมโตะ คาซึกิตวาดเสียงดังขึ้นมาในทันที “งั้นก็ไปคา รวะเย่เฉินเป็นอาจารย์ ให้เขาถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริง ให้กับเธอ มีเพียงเช่นนี้เธอถึงมีโอกาสกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้ จริง ไม่เช่นนั้นแล้ว ฉันแนะนำให้เธอละทิ้งสิ่งที่เรียกว่าศิลปะการ ป้องกันตัวไปซะตั้งแต่ตอนนี้ เพราะสิ่งที่เรียกว่าศิลปะการต่อสู้ที่ พวกเราไล่ตามแสวงหา เทียบกับเย่เฉินแล้ว พูดง่ายๆก็คือขยะที่ อยู่ภายในกองขยะ! “