บทที่1234

“ดีมาก!” อิโตะทาเคชิโกะกล่าวอย่างชื่นชม “ไม่แปลกที่เป็น ลูกสาวของตระกูลอิโตะ ไม่หยิ่งผยอง แล้วยังไม่ลืมความตั้งใจ เดิม!”

แม้อิโตะนานาโกะจะถือมือถือไว้ แต่ยังคงโค้งคำนับช้าๆไป ทางทิศตะวันออกด้วยจิตใต้สำนึก กล่าวอย่างเคารพ “ขอบคุณ คําชมของท่านบิดา อิโตะจะพยายามต่อไป!

อิโตะทาเคฮิโกะส่งเสียงอึมออกมา แล้วกล่าวต่อว่า “อ้อ อิโตะ ประธานของบริษัทผลิตยาโคบายา โคบายา ชิจิโร่ไปหาหนูแล้ว ใช่มั้ย?”

“ใช่ค่ะท่านบิดา”

อิโตะทาเคฮิโกะกล่าว “หนูนะ อายุก็ไม่น้อยแล้ว อย่ามองเพศ ตรงข้ามเป็นอื่นไกล พ่อเคยพูดคุยกับโคบายา ชิจิโร่เด็กคนนี้มา แล้ว เขาแก่กว่าหนูแค่ปีสองปีเท่านั้น แล้วยังประสบความสำเร็จ ตั้งแต่ยังวัยรุ่น ลองพูดคุยกับเขาดูบ้าง”

อิโตะนานาโกะรีบกล่าว “ท่านบิดา ตอนนี้หนูไม่สนใจเรื่อง ความรักใดๆ ภายในช่วงหลายปีต่อจากนี้ไป หนูก็ไม่เสียเวลา กับเรื่องนี้ด้วย หนูยังต้องเป็นตัวแทนของประเทศญี่ปุ่นเข้าร่วม โอลิมปิก ในครั้งนี้อีกทั้งโอลิมปิกครั้งต่อไปอีกด้วย เรื่องความรัก มีแต่จะกระทบต่อการฝึกซ้อมของหนู หวังว่าท่านบิดาจะเข้าใจ ค่ะ”
อิโตะทาเคชิโกะกล่าว “หนูยังเด็ก หลายเรื่องที่เหมือนความ สัมพันธ์ของปลาและอุ้งตีนหมีที่สำคัญเท่าๆกันแต่ไม่ได้ได้มา พร้อมกันง่ายๆ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างปลากับน้ำ ความรักการ แต่งงานไม่มีทางกระทบวิถีชีวิตของหนู”

อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างตั้งใจ “ท่านบิดา อิโตะไม่เห็นด้วย

กับคําพูดของท่าน การฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้ราวกับการพาย

เรือทวนน้ำ ไม่ก้าวหน้าก็ถอยหลัง อยากจะเป็นยอดฝีมือสูงสุด

ของโลก ต้องใช้เวลาของการฝึกซ้อมที่มีทั้งหมดใช้ในการฝึก

ซ้อมอย่างจริงจัง ถ้าตอนนี้หนูไม่ตั้งใจฝึกซ้อม แต่กลับเอาเวลา

อันมีค่าไปมีความรักและแต่งงาน งั้นชาตินี้เกรงว่าหนูจะไม่มีทาง

เป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้แล้วละค่ะ”

อิโตะทาเคฮิโกะกล่าวอย่างตำหนิว่า “ศิลปะการต่อสู้นี้ ตอน แรกให้มันเป็นงานอดิเรกของหนูเท่านั้น แค่ซ้อมๆไป ไม่คาดคิด ว่าหนูจะเอาทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับสิ่งนี้ทั้งหมด

“ต้องรู้ไว้นะว่าหนูคือคุณหนูของตระกูลอิโตะ คุณหนูก็ต้องเป็น คุณหนู ชกต่อยกับคนอื่นไปวันๆ มีความหมายอะไร? ”

อิโตะนานาโกะกล่าวอย่างยืนหยัด “ท่านบิดา ศิลปะการต่อสู้ คือที่เป้าหมายสูงสุดของชีวิตอิโตะ! ถ้าต้องเลือกจริงๆ อิโตะ ยอมทำเพื่อศิลปะการต่อสู้ แล้วละทิ้งความรักและการแต่งงาน!

“ไร้สาระ!”

อิโตะทาเคฮิโกะเกรี้ยวกราดทันใด “แกคือลูกสาวของฉัน โตะทาเคฮิโกะ ในตัวมีสายเลือดของตระกูลอิโตะ แกจะทำเพื่อแค่ศิลปะการต่อสู้ แล้วละทิ้งการสืบสกุล? แกกตัญญูต่อ บรรพบุรุษของตระกูลอิโตะมั้ย?”

” จู่ๆอิโตะนานาโกะก็พูดไม่ออก

เมื่อได้ยินคำพูดของบิดา ในใจของเธอรู้สึกผิดขึ้นมา จึงรีบ กล่าวว่า “ท่านบิดา อิโตะผิดไปแล้ว หนูไม่ได้คิดเรื่องแต่งงาน จริงๆ เพียงแต่ในตอนนี้ยังไม่อยากคิดเรื่องนี้ก่อน ขอท่านบิดาได้ โปรดเข้าใจ!”

อิโตะทาเคชิโกะดูแคลน “ฉันไม่เข้าใจ และไม่มีทางเข้าใจ ด้วย แต่ เรื่องเส้นทางชีวิตต่างๆ ฉันไม่อยากพูดกับแกผ่าน โทรศัพท์ รอแกแข่งเสร็จแล้วกลับมาก่อน เราสองพ่อลูกจะได้คุย กันรู้เรื่อง”

“แต่ตอนนี้ โคบายา ชิจิโร่ได้ไปหาแกถึงที่แล้ว แกในฐานะคุณ หนูของตระกูลอิโตะ เป็นตัวแทนเรื่องหน้าตาและภาพพจน์ของ ตระกูลอิโตะ แล้วจะหลบหน้าได้อย่างไรกัน? ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ ออกไป คนนอกจะต้องพูดว่าตระกูลอิโตะของฉันไม่มีมารยาท!

เมื่ออิโตะนานาโกะได้ฟัง จึงทำได้เพียงกล่าวอย่างเบื่อหน่าย ว่า “อิโตะไม่ได้ไตร่ตรองถี่ถ้วน ขอท่านบิดาได้โปรดให้อภัย อิ โตะจะเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ แล้วไปเจอโคบายา ชิจิโร่.….….….