บทที่ 1223

ตอนเจ้าไห่เฉาพุ่งหมัดเข้าหาเเฉิน ในใจคิดดูถูกเข่เฉิน สารพัด

เขาใส่แรงเต็มที่กับหมดนี้ เขาเองเชื่อมั่นว่าหมัดนี้ของเขาจะ สามารถเอาชนะเย่เฉินต่อหน้าทุกคนได้

ต้องยอมรับจริงๆว่า เจ้าให้เรามีฝีมือพอตัวอยู่

เพราะเคยได้แชมป์ซานดาทั่วประเทศมาแล้ว คนธรรมดา ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาจริงๆ

หมัดเขาทั้งเร็วและแรง ขนาดฉันเข้าเสวียนที่ฝึกซานดามา

หลายปียังไม่ทันได้ตั้งตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉินกางกับฉันเอ้าง

เลย

แต่ว่าความเร็วที่เจ้าไห่เฉาภูมิใจหนักหนานั้น ในสายตาเย เฉินแล้วไม่ต่างอะไรกับจังหวะช้าลง ไม่น่ากลัวเลยสักนิด

แถมในสายตาเขาแล้ว หมัดนี้ยังดูไม่มีฝีมืออะไรเลยด้วย ต่อให้ตนยืนนิ่งให้เขาชกมาเต็มๆ ก็ทำร้ายตนไม่ได้หรอก แต่ต่อให้ไม่มีผลอะไรกับตน เยเฉันก็ไม่มีทางให้ไอ้หมอนี่ชก

โดนเขาหรอก

ดังนั้น ในจังหวะที่หมัดเจ้าไห่เฉากำลังจะชกโดนหน้าเขา กลับ ยกหมัดขึ้นกันหมัดนั้นออกไป
หมัดของเยเฉินเร็วประหนึ่งระเบิดหลุดจากฐาน ไม่ใช่อะไรที่ เจ้าไห่เราจะทันรู้ตัวเลย

ในตอนที่เจ้าไห้เฉาคิดว่าหมัดตนคงจะชนะเย่เฉินได้ จู่ๆก็รู้สึก ว่าหมัดขวาของตนเหมือนชก โดนหมัดเหล็ก เสียงปะทะดังหลัก จากนั้นมีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด รวมถึงเสียงกระดูกแตกดัง

ตามมา

ต่อหน้าหมัดของเย่เฉิน หมัดของเขาอ่อนปวกเปียกมาก พอ หมัดหนึ่งออกไป กำปั้นนี้ก็กลายเป็นขยะทันที

เจ้าไห่เฉาจับหมัดขวาที่กระดูกแตกร้องโหยหวนด้วยความ เจ็บปวด และมองเย่เฉินอย่างไม่เชื่อสายตา

เขาคิดไม่ออกจริงๆว่า ทำไมหนุ่มน้อยคนนี้ถึงมีฝีมือน่ากลัวจน

แทบจะเรียกว่าเป็นสัตว์ประหลาดแบบนี้

หมัดเดียวก็ฉายฝีมือแข็งแกร่งปานนี้ออกมา นี่มันเกินขอบเขต ที่เขาจะรับได้เลย

เย่เฉินมองเขา เยาะเสียงใส่อย่างไม่แยแสว่า “ฝีมือแค่นี้ อยากจะเป็นแชมป์โลก ยังห่างไกลนัก มีเวลาเที่ยวกร่างไปทั่ว เอาไปฝึกฝนดีกว่า จะได้ไม่ทำตัวขายหน้าใครเขา

ถึงเจ้าไห่เฉาจะโกรธแค้นเย่เฉินแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าหือกับเย่ เฉินอีก ได้แต่รีบไปจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ฉันเอ้าเสงี่ยนบอกเย่เฉินยิ้มๆว่า “อาจารย์เย่ ตอนนี้คุณ เป็นโค้ชฉันแล้วนะคะ คุณจะแนะแนวกลยุทธ์ให้ฉันเมื่อไหร่ดีละ20

เย่เฉินยิ้มถามเธอ “แข่งนัดหน้าวันไหน?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนรีบตอบ “นัดหน้าบ่ายวันมะรืนค่ะ” เย่เฉินถามอีก “นัดต่อไปแข่งกันใคร?”

ฉันเอ้าเสวียนคิดๆ ก่อนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันอยู่ที่มห้า ตาม หลักแล้วจะแข่งกับนักกีฬาทีมหก นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามอยู่ทีม หก ฉันได้แข่งกับเธอในนัดต่อไปแน่

เย่เฉินถามอีก “นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามเป็นใคร?”

ฉันเอ้าเสงี่ยนรีบบอก “นักแข่งตัวเก่งเบอร์สามคือเฉียนอ่าน น่าทึ่มาจากบราซิล…พระเจ้า ฉันเอาชนะเธอไม่ได้แน่….”