บทที่ 1218

ในขณะนี้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่า ฉันเอ้าเสงี่ยนกำลังจะเข้าสู่อันดับที่ 8 ตัวเองกลับ ไปผิดใจกับเธอ

พอเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าหากการแข่งขันครั้งนี้เธอได้คะแนนที่ดี ขึ้น ถ้างั้นก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเองแล้ว

ในช่วงเวลานี้ พอฉันเอ้าเสวียนเปลี่ยนแปลง ท่าทีที่เมื่อครู่เป็น ฝ่ายป้องกันแล้วถอยหลังตลอด ตอนนี้ฉันเข้าเสงี่ยนกลับกลาย เป็นฝ่ายเริ่มโจมตีคู่ต่อสู้อย่างต่อเนื่อง

ขาข้างขวาของคู่ต่อสู้บาดเจ็บ ร่างกายก็ได้รับผลกระทบอย่าง

มากแล้ว ตอนนี้ถูกฉันเข้าเสงี่ยนไล่ชก ทุกก้าวที่ถอยก็รู้สึกเจ็บขา

อย่างสุดหัวใจ อีกอย่างขาขวาของเธอตอนนี้ไม่สามารถตามทันตัวเธอเลย ตอนนี้กลายเป็นตัวภาระ

ทำให้เธอยากที่จะรับมือ หลบเลี่ยงได้ยาก ยิ่งทำให้เธอโจมตี กลับได้ยาก

การโจมตีต่อเนื่องของฉันเอ้าเสงี่ยน ส่วนใหญ่จะชกต่อยบน ร่างของคู่ต่อสู้

เมื่อครู่ผู้แข่งขันชาวไทยที่เคยอยู่ในแนวรุกที่เยือกเย็น ตอนนี้ได้แต่กุมศีรษะไว้ และหนีไปทุกมุมในสังเวียน

ฉันเอ้าเสวียนจดจําคําสอนของเเฉินไว้ในใจ ยังคงต้องช่วง ล่างของคู่ต่อสู้ตลอด พร้อมที่จะโจมตีคู่ต่อสู้อย่างร้ายแรงอีกครั้ง

ในไม่ช้า เธอก็พบโอกาสที่คู่ต่อสู้เผลอตัวตอนถอยหลัง

ดังนั้นเธอจึงเตะกระบวนท่าออกไปอย่างแม่นยำ และเตะไปที่ น้องขวาของคู่ต่อสู้ที่บาดเจ็บอยู่แล้วโดยตรง

ทีนี้เตะคู่ต่อสู้จนส่งเสียงกรีดร้อง ใบหน้าซีดเซียว หน้าผาก และแก้มของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

ฉันเอ้าเสงี่ยนไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่ในการเตะครั้งนี้ หากเธอใช้ กำลังเต็มที่ น่องของคู่ต่อสู้คงแตกหักไปแล้ว

เหตุผลที่ยังไม่ลงเต็มแรง ก็เพราะหวังให้คู่ต่อสู้ยังเหลือ

โอกาสบ้าง

แค่การแข่งขันเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่ต้องการทำลายคู่ ต่อสู้โดยสิ้นเชิง

ยังไงสำหรับนักกีฬาซานดาแล้ว แขนขาถือเป็นส่วนที่สำคัญ ที่สุดในสายตาของพวกเขา ถ้าหากขาหักจริงๆ อาชีพของเขาก็ จบลงอย่างสิ้นเชิง ยังไงถึงแม้ว่าขาหักจะฟื้นตัวได้ แต่ก็ไม่ แน่นอนเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ในระดับเดิม ความแข็งแกร่งย่อมจะ อ่อนแอมาก

ผู้เข้าแข่งขันชาวไทยยังตระหนักรู้ว่า ได้รับความเมตตาจาก การเตะเมื่อครู่ของฉันเอ้าเสงี่ยน ดังนั้นในใจของเธอรู้สึกซาบซึ้งจินเอาเสงี่ยนเป็นอย่างมาก

เธอฝึกมวยไทยมาหลายปีแล้ว ที่ภูมิใจที่สุดคือ ขาขวาของตัว

เอง

ถ้าวันนี้ขาขวาของเธอถูกฉันเอาเสงี่ยนเตะจนหัก งั้นเธอก็คง ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันอีกต่อไป ปีนี้เธอเพิ่งอายุ 20 ต้นๆ ยังไง ก็ไม่ยอมปล่อยให้อาชีพการงานของเธอหยุดอยู่แค่นั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอถอยหลังไปสองก้าวขอบคุณฉันเอาเส วี่ยนด้วยการคารวะแบบคนจีน จากนั้นก็ใช้ภาษาไทยพูดคุยกับ โค้ชของตัวเองหนึ่งประโยค ตามด้วยโค้ชก็ยกผ้าเช็ดตัวขึ้น

ทันทีที่ผู้ตัดสินเห็นสิ่งนี้ เขาก็รีบกระโดดขึ้นไปบนเวทีทันที อยู่ ระหว่างกลางของผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคนและพูดว่า “ผู้เข้าแข่งขัน ชาวไทยยอมแพ้ การแข่งขันครั้งนี้ผู้เข้าแข่งขันชาวจีนฉันเข้าเส วียนชนะ!”

จากเสียงประกาศของเขา ฉันเอ้าเสงี่ยนกระโดดขึ้นอย่างตื่น เต้น

ได้สติก็รีบมองหาเงาของเยเฉิน หลังจากนั้นก็ใช้แววตาที่ลึก ซึ่งจ้องมองเเฉิน ความเคารพในใจที่มีต่อเขา ซาบซึ้งถึงสุดขีด อีกครั้ง

ฉินกางและฉินเอ้าตงตื่นเต้นมากและยืนขึ้นปรบมือ

มีเพียงครูฝึกจ้าวเมื่อเห็น ฉันเข้าเสวียนชนะ สีหน้ามืดมนจน เหมือนคนใกล้ตาย
เขาเริ่มใช้ความคิด ตัวเองจะทํายังไงถึงจะเขาสามารถฟื้น ความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์ฉินเจ้าเสงี่ยนได้

เพราะว่า เมื่อฉันเอ้าเสวียนชนะได้คะแนนน่าจากการแข่งขัน

งั้นก็จะเป็นโอกาสสร้างชื่อเสียงสำหรับเขา

แต่ว่าเมื่อครู่ ตัวเองกลับยกโอกาสนี้ให้กับคนอื่น สมควรตาย จริงๆ!