บทที่ 1196

อีกทาง สวลี่ฉินเพื่อให้เยเฉินปล่อยตนเองไป จึงคุกเข่าบนพื้น แล้วก้มหัวให้เเฉิน จนหน้าผากแตก แต่เเฉินไม่ซื้อบัญชีของ เธอ

เยเฉันรู้ชัดว่าคนแบบนี้เป็นคนอย่างไร สวีลี่ฉินคนนี้เป็นเกียรัจฉาน ดิรัจฉาน เดรัจฉานร้ายมาโดย ตลอด ยิ่งกว่านั้นยังร้ายกาจกว่าแม่ยายของเขาหม่าหลินอีก

หม่าหลั่นแม้จะอยากให้ภรรยาเขาเซียวซูหนแต่งงานกับคนมี เงินมาโดยตลอด แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะให้ภรรยาเขาแต่งงานกับ ชายที่มีลูกแล้ว

สวีลี่ฉินคนนี้เพื่อสินสอดทองหมั้น50ล้านแล้ว ถึงกับให้ลูก ตนเองไปรับของไม่ดีให้ชายผิวดำที่ไม่เคยพบหน้า เป็นสิ่งที่น่า ละอายยิ่ง

ดังนั้นเย่เฉินจึงรู้ดี ว่าคำสารภาพของเธอตอนนี้ไม่ได้มาจาก ใจจริง แต่ถูกสถานการณ์ปัจจุบันบังคับ

ผู้หญิงแบบนี้ หากให้โอกาสกับเธอ เธอยิ่งร้ายต่อจางเสี่ยว ม่านขึ้นไปอีก

ดังนั้นเย่เฉินจึงให้หนทางกับเธอเพียงวิธีเดียว : หย่ากับซุนเต๋อง และไม่กลับมาที่เมืองจีนหลังอีกตลอดไป

ซุนเต๋อวังที่อยู่ข้างๆ รู้สึกผสมปนเปกัน ในใจ เขามองสวีฉินภรรยาของตนเอง ที่กำลังร้องไห้แทบเป็นแทบ ตายอยู่บนพื้นไปมาหลายครั้ง

แต่ไอ้เด็กหนุ่มแซ่เย่คนนั้น ยังคงนิ่งเฉยไม่ขยับ

ดูเหมือนว่าอยากให้เขาถอนคำพูด ซึ่งไม่มีทางเป็นไปได้

ด้วยเหตุนี้ ตนเองจึงได้แต่งงานกับลูกสาวที่ว่านอนสอนง่าย คนนั้นของประธานเซ

แต่เมื่อคิดแล้วคิดอีก ความโชคร้ายนี้ไม่ถือเป็นเรื่องเลวร้าย

แม้ว่าสวลี่ฉินจะอยู่กับเขามาหลายปี แต่ยังไงก็เป็นคนแก่ ไข่มุกเหลือง เขาไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อเธอนานแล้ว

ลูกสาวของประธานเซ แม้ไม่ถือว่าสวยงาม แต่อย่างน้อยเธอ ก็ยังเด็ก สำหรับเขาคนในวัยนี้ อายุน้อยเป็นสิ่งเหนืออื่นใด

จากนั้นท่านหงห้าก็พาหม่าจงเหลียงและน้องชายอีกหลายคน ของเขา มาเตรียมกดดันซุนเต๋อวัง สวีลี่ฉิน และเซว์จิ้งจิ้งลูกสาว ของเซว์ซิงหลง ไปสำนักกิจการพลเรือนเพื่อทำเรื่องหย่าร้างและ แต่งงาน

แม้ว่าซุนหงเหว่ยอยากหยุดยั้งเรื่องทั้งหมด แต่เขารู้ว่าตนเอง ไม่มีความสามารถ ดังนั้นจึงทำได้เพียงถูกบังคับให้ยอมรับ

เขามองแม่ที่ร้องไห้แทบเป็นแทบตายตาปริบๆ เมื่อถูกชายฉกรรจ์หลายคนดึงขึ้นรถ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาเป็นสอง สาย

เย่เฉินมองเขา ในตอนนี้ แล้วพูดเบาๆ : “คุณกับจางเสี่ยวม่าน

คงจะยังไม่ได้ใบทะเบียนสมรสสินะ?”

ซุนหงเหว่ยรีบพยักหน้าอย่างเคารพ : “ยังครับ เมื่อก่อน ใน ตระกูลไม่เห็นด้วย บอกว่าต้องรอแต่งงานเรียบร้อยหลังจากนั้น จึงค่อยพูดเรื่อง ใบทะเบียน

เย่เฉิน โบกมือ และพูด : “อย่างนั้นก็ดี คุณกับจางเสี่ยวม่านก็ ถือโอกาสไปจดทะเบียนสมรสด้วยเลย เมื่อจดเรียบร้อยแล้ว ก็ กลับไปจัดงานแต่งงาน

สีหน้าซุนหงเหว่ยมีความกล้ำกลืนเล็กน้อย จัดงานแต่ง คงไม่ แต่งพร้อมกับพ่อตนเอง และแม่เลี้ยงตนเองคนนั้น” คู่รักใหม่” สองคู่ แต่งงานพร้อมกัน

เมื่อเห็นเขาลังเล เย่เฉินจึงถามกลับ : “เพื่อคุณจางเสี่ยวม่าน ถึงกับแตกหักกับคนในตระกูล คุณจะไม่รีบจดทะเบียนกับเธอ เพื่อให้เธอหายกังวลหน่อยหรือ?”

พอซุนหงเหว่ยได้ยิน ในใจก็ไม่กล้าลังเลอีก รีบตอบตกลงไป และพูด : “ตกลงครับอาจารย์เย่ อย่างนั้นเราสองคนจะไปจด ทะเบียนสมรส!”

“นี่สิถึงจะเข้าท่า” เย่เฉินพยักหน้าพอใจ แล้วพูด : “เอาล่ะ รีบ พาเธอไปเถอะ จัดการเสร็จแล้วรีบกลับมา ผมยังรอดื่มเหล้า มงคลอยู่นะ”