บทที่1150

ในเวลานั้นฉันก็ได้ยินเสียงชายวัยกลางคนตะโกนด้วยน้ำ เสียงเย็นชาว่า “ตระกูลซุนนี่รังแกกันเกินไปจริง ๆ เธอก็ตั้งท้อง ให้พวกเขาแล้ว พวกเขาไม่ได้ให้เงินเป็นของหมั้นสักนิด พวกเขา ไม่กลัวเด็กจะถูกเอาออกใช่ไหม?

ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดพล่อย ๆ ว่า “คนตระกูลซุนไม่กลัวหรอก เขาอยากให้พี่สาวเอกเด็กออก เพราะพวกเขารังเกียจพี่สาวของ ฉัน คิดว่าพี่สาวจะไปเกาะครอบครัวของพวกเขา”

เขาพูดจบแล้ว ก็ถามอีกว่า “พี่สาว พูดสิ ทำไมคุณถึงลุ่มหลง เสน่ห์มันมาก ทำไมต้องแต่งงานกับคนตระกูลซุนนั่นล่ะ ครอบครัวนั้นทั้งหมดล้วนชั่วช้า ไปถามในชุมชนเราสิ ลูกสาว บ้านไหนแต่งงานแล้ว มีใครที่อีกฝ่ายไม่ให้เงินของหมั้นบ้าง

พี่สาวของ หุ่นจีเพื่อนสนิทของฉันแต่งงานกับตระกูลธรรมดา ในเมืองข้าง ๆ และครอบครัวฝ่ายชายให้เงินของหมั้นกับเจ้า สาว 280,000 หยวน ตอนนี้รุ่นได้จ่ายเงินดาวน์ซื้อบ้านใน เมืองแล้ว เงินดาวน์มาจากเงินของหมั้นพี่สาวของเขาและพี่สาว ของเขายังให้เงินค่าตกแต่งอีกห้าหมื่นหยวน หากคุณแต่งงาน กับคนตระกูลซุน ต่อไปฉันจะทำอย่างไรล่ะ

“ใช่! คุณทำเรื่องน่าอับอายอะไรมาก็ถือว่าช่างมัน ต้องให้น้อง มาคิดแทนพี่ด้วยเหรอ น้องชายของคุณก็อายุยี่สิบสองปีแล้ว ตอนนั้นเขากำลังหาคู่มาแต่งงาน ตอนนี้มีสาวน้อยให้เลือกตอนนั้นฉันก็ได้ยินผู้หญิงหนึ่งอย่างเศร้าว่า “ซุนหงเหว่ยอย่างจริงใจ และฉันอยู่กับเขาจะไม่ใช้เงินเขา”

รักกันจริงใจเหรอ?หญิงวัยกลางว่า หมถ้าสารเลวตระกูลซุนรักคุณจริง แล้วทำไมกับคุณแบบล่ะ เขาให้ของหมั้น ให้เงินแต่บาทเดียว หรือแม้แต่ตอนแต่งงานมาเจ้าสาวเอง และเพราะไอ้ชั่วเป็นก่อเรื่อง ใช่ไหม”

ชายหนุ่มตะโกนว่า สุนัขตระกูลซุนดูถูกเราจริง เขาคิดครอบครัวเขาร่ำรวย ครอบครัวเรายากจน จนไม่สามารถคู่ของเขาเลย เขาไม่มาเจ้าสาวในแต่งงาน แต่มาเคยได้ยินเรื่องแบบเลย

หลังจากเขาพูดจบ เขาพูดอีกครั้งว่า พี่สาวถ้าวันคุณ แต่งงานอย่างสับสนอย่างพ่อกับแม่อับอายขายใน อำเภออู่เหอจริง !”

หญิงคนนั้นกล่าวว่า พวกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันตัดสิน ใจแล้ว วันนี้ฉันต้องแต่งงาน แม้ฉันจะต้องปล่อยเช่า ฉันแต่งงานกับเขา
หลังจากเธอพูดจบ ก็พูดอีกว่า “หงเหว่ยไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ พวกคุณคิด เขาไม่มีสิทธิ์อะไรในครอบครัว ทุกสิ่งในครอบครัว ล้วนเป็นอำนาจของแม่เขา เขาเต็มใจที่จะให้เงินของหมั้น แต่ แม่ของเขาไม่เห็นด้วย หงเหว่ยยังบอกอีกว่าหลังจากที่เขา แต่งงานแล้ว เงินของเขาจะถูกแยกออกจากแม่ของเขา จากนั้น เขาจะเก็บเงินให้ได้สามแสนหยวนมาให้เป็นของขวัญกับพวก คุณ ถึงตอนนั้นพวกคุณก็สามารถซื้อห้องให้น้องชายได้แล้ว!”

“ต๊ะ รออีกสองปีเหรอ” หญิงวัยกลางคน “ปีนี้น้องชายของ คุณอายุยี่สิบสองปีแล้ว จากที่เราจะต้องรออีกสองวันกลายเป็น รอจนเขาอายุยี่สิบสี่ปี เราคิดที่จะอุ้มหลานปีหน้า ก็เป็นเพราะเขา หรือเปล่า เรากลับต้องรออีกสองปี?”

“นอกจากนี้ ฉันไม่เชื่ออะไรที่ตระกูลซุนพูดเลย เขาบอกว่าอีก สองปี แล้วถ้าเขาหาเงินไม่ได้ล่ะ เมื่อคุณแต่งงานไปแล้ว ลูกของ คุณก็คลอดออกมาแล้ว แกจะไร้ค่าเหมือนของมือสอง ถึงตอนนั้น พ่อกับแม่จะเอาเงินที่ไหนไปซื้อห้องให้น้องชายเธอล่ะ?”

หญิงสาวกล่าวว่า “แม่คะ ฉันคบกับหงเหว่ยมาสองสามปีแล้ว ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง และเมื่อเขาพูด เขาจะทำได้แน่ ๆ ”

“ช่างเจ้าบ้าหงเหว่ยอะไรนั่น” หญิงวัยกลางคนพูดอย่างโกรธ เคือง: “ฉันบอกคุณจางเสี่ยวม่าน ครอบครัวของเราทั้งสามคนจะ ไม่อนุญาตให้คุณแต่งงานกับซุนหงเหว่ย หากคุณยังคิดว่าเรา เป็นครอบครัว คุณก็เอาเด็กออกซะ และเลิกคบกับคนตระกูลซุน แต่ถ้าคุณกล้าที่จะออกจากบ้านนี้ในวันนี้ อย่างนั้นพวกเราสาม คนจะตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับคุณ และคุณจะถูกตัดขาดจากครอบครัวของเราตั้งแต่นี้เป็นต้นไป

ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นซาว่า “คุณก็ได้ยินที่แม่พูดแล้ว คำพูดของแม่พูดก็อย่างที่ฉันกับน้องชายพูดไป เธอก็คิดตัดสิน ใจให้ดีเอง ถ้าวันนี้คุณออกไปจากประตูนี้ ก็ต้องรู้ว่าเมื่อออกไป แล้วอย่ากลับมาอีกเลย”

หญิงสาวร้องไห้และพูดว่า “พ่อ แม่ และเสี่ยวเฟิง พวกคุณ กําลังพยายามบังคับฉันให้ตายใช่ไหม แม้ว่าพวกคุณจะไม่รักฉัน ก็ต้องรักลูกในท้องของฉันนะ

ชายหนุ่มพูดว่า “พี่สาว ความรักของแม่ที่มีต่อลูกของคุณช่าง มากมายจริง ๆ นะ แต่คุณเพิ่งท้องได้สองเดือน ลูกในท้องของ คุณยังไม่เป็นตัวด้วยซ้ำ มันก็แค่ไข่ที่ปฏิสนธิไม่ใช่เหรอ?”

เชียวชูหนได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจและพูดว่า “คนที่พูดเป็น เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของฉัน ดูเหมือนว่าครอบครัวของพวก เขาจะไม่ต้องการให้เธอแต่งงานในวันนี้ ”

เย่เฉินพยักหน้า “ฉันได้ยินว่าน้องชายของเธอกำลังรอเงินของ หมั้นเจ้าสาวเพื่อซื้อห้องล่ะ ในสายตาของเขา พี่สาวของเขาก็คือ บ่อเงินบ่อทองของเขา แล้วเขาจะปล่อยให้เธอไปอย่างไร้ ประโยชน์ได้อย่างไร