บทที่ 1124

พูดถึงเรื่องนี้ เธอหันหน้าไปมองเเฉินอย่างจริงจัง ขณะที่ ร้องไห้ เธอพูดด้วยความอ่อนไหวว่า “อาจารย์เย่ ถ้าคุณสามารถ ยอมรับหวั่นถึงได้ หวั่นถึงยอมมอบตัวเองและทั้งตระกูลซึ่งให้ คุณ ต่อไปคุณจะเป็นตระกูลซึ่งกลายเป็นตระกูลเย่ คุณจะเป็น ผู้นำของตระกูลเย่ หวั่นถึงไม่ต้องการอะไรมากในชีวิต แค่อยาก เป็นคนรักของคุณและรับใช้คุณอยู่ข้างๆ ถ้าคุณชอบเที่ยวรอบ โลก หวั่นถึงยอมปล่อยทั้งตระกูลซง เที่ยวไปกับคุณ ถ้าคุณชอบ เด็ก อยากมีลูกเพิ่มอีกสองสามคน ขอเพียงแค่คุณมีความสุข อยากทําอะไรก็ได้…

ในใจเย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว

ไม่ว่าจะมองจากมุมมองใดๆก็ตาม ซึ่งหวั่นถึงก็ยังคงเป็นสาว งามที่ยอดเยี่ยมของหญิงสาวหนึ่งในหมื่นหรือแม้แต่หนึ่งในล้าน

เธอไม่เพียงแต่มีรูปลักษณ์ที่โดดเด่น แต่เธอยังมีบุคลิกและ นิสัยที่น่ารักอีกด้วย เธอได้รับการศึกษาระดับสูงของชนชั้นสูง ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ความสามารถของเธอก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน

เรียกได้ว่าเป็นแบบอย่างหญิงสาวที่มีคุณธรรมในหมู่สตรีผู้

มั่งคั่ง

แม้แต่ตระกูลใหญ่ในเย่นจิง ก็ไม่สามารถปลูกฝังผู้หญิงที่ยอด เยี่ยมเช่นนี้ได้
ดังนั้น จึงเป็นความโชคดีของตนที่มีผู้หญิงดีๆแบบนี้มา ตกหลุมรักตัวเอง

แต่น่าเสียดายที่ตัวเองเป็นคนที่แต่งงานแล้ว ความรู้สึกรักที่มี ต่อเชียวชูหนในใจก็ยังลึกซึ้งมาก เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทิ้งเธอไป แบบนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นซึ่งหวั่นถึงร้องไห้ออกมา เขาก็รู้สึก เห็นใจมาก

เขาไม่อยากเห็นเซียวซูหนเจ็บ แต่เขาก็ไม่อยากเห็นซึ่งหวั่น

ถึงเจ็บเช่นกัน

ในขณะนั้น เขาติดอยู่กับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่าง สมบูรณ์

ซึ่งหวั่นถึงมองมาที่เขาอย่างเสน่หาและตั้งตารอคำตอบจาก

เขา

เย่เฉินเงียบไปประมาณสองสามนาที ถอนหายใจและกล่าวว่า “หวั่นถึง ความมีใจของคุณผมรู้แล้ว ผมรู้สึกขอบคุณมาก แต่ผม ไม่สามารถไปจากชูหนได้จริงๆ โปรดยกโทษให้ผมด้วย

น้ำตาของซ่งหวั่นถึงที่เพิ่งหยุดไหล กลับไหลออกมาจาก ดวงตาของเธออีกครั้ง

ดวงตาสีแดงสดจ้องไปที่เย่เฉินและพูดด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ว่า “ไม่สำคัญอาจารย์เย่ ฉันรู้ว่าคุณอาจพบว่ามันยากที่จะ ยอมรับฉัน แต่ฉันยินดีที่จะรอตลอดไป จะรอจนทะเลเหือดแห้งหินผุกร่อนพังทลายลง ฉันยินดีจะรอตลอดไป

เย่เฉินถอนหายใจ “ทำไมต้องเสียเวลาความเยาว์วัยไปในตัว ผมด้วย มีผู้ชายมากมายในโลกนี้ที่ดีกว่าผม อย่าเอาความสุขทั้ง ชีวิตของคุณมาล้อเล่น อย่าทำอะไรเพราะอารมณ์ชั่ววูบ

“ไม่” ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างเด็ดขาด “นี่ไม่ใช่เพราะอารมณ์ชั่ววูบ อีกอย่าง ฉันคิดว่าไม่มีใครในโลกนี้ดีไปกว่าอาจารย์เยู่แล้ว ตั้งแต่เล็กจนโต นิสัยของฉันดื้อรั้นมาก ไม่ว่าในกรณีใด หากฉัน บังเอิญไปชอบของบางสิ่งบางอย่าง หรือชอบใครสักคนเข้าเมื่อ ชอบแล้ว ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”

ขณะที่เธอพูด เธอยกข้อมือขึ้น เผยให้เห็นสร้อยข้อมือเก่าที่แม่ ของเธอทิ้งให้ และพูดอย่างจริงจังว่า “เช่นเดียวกับสร้อยข้อมือ ที่บ้านมีข้อมือที่สวยงาม หรูหรา และล้ำค่ามากกว่า แต่ฉันไม่ ชอบเลย ฉันชอบอันนี้เท่านั้น และฉันจะชอบมันไปตลอดชีวิต และฉันจะไม่ยอมแพ้ครึ่งทางหรือเปลี่ยนความตั้งใจเดิมของฉัน!

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงใจ “หวั่นถึง ปีนี้คุณอายุ 26 ปีแล้ว ใน ตระกูลใหญ่ อายุของคุณอยู่ในวัยเหมาะสำหรับแต่งงาน ในอีก สองถึงสามปีข้างหน้า คุณควรหาคนรักในฝันเพื่อแต่งงาน มันไม่ คุ้มที่จะเอาหัวใจของคุณผูกกับผู้ชายอย่างผม ยิ่งไปกว่านั้นยัง เป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว

ซึ่งหวั่นถึงพูดออกมาอย่างกะทันหัน หวั่นถึงยินดีที่จะรอ!”

เย่เฉินถอนหายใจ “คุณรออะไรผม? คุณรอผมหย่าเหรอ? แต่ ถ้าในอนาคตผมไม่หย่าล่ะ?”
ซ่งหวั่นถึงพูดอย่างดื้อรั้น “หวั่นถึงยินดีที่จะรอ!”

เย่เฉินพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ถ้าจะให้พูดจริงๆ แม้ว่าผมจะหย่า แล้ว คุณเป็นถึงคุณหนูตระกูลข่ง แต่งงานกับผมผู้ชายที่เคย แต่งงานแล้ว คุณไม่กลัวคนอื่นจะหัวเราะเยาะคุณเหรอ?”

ซ่งหวั่นถึงส่ายหัวและพูดว่า “ไม่กลัว! เพียงแค่อาจารย์เยไม่รัง เกียจหวั่นถึง เป็นเมียน้อยของคุณหวั่นถึงก็ยอม! ตราบใดที่ สามารถอยู่กับคุณได้ แม้ว่าทั้งโลกจะตำหนิหวั่นถึง หวั่นถึงก็ไม่ กลัว!”