บทที่ 1123

เยเฉันคิดไม่ถึงว่างหวั่นถึงจะจูบตัวเขา

พูดตามตรง แม้ว่าเขาจะเป็นคุณชายของตระกูลเย่ และเป็นอา จารย์เย่ที่ทุกคนในจินหลิงชื่นชมและให้ความเคารพ แต่กับเรื่อง ผู้หญิง เขาไม่มีประสบการณ์จริงๆ

ก่อนหน้านั้น การติดต่อที่ใกล้ชิดที่สุดของเขากับผู้หญิงคน หนึ่งคือการจูบเบาๆกับเซียวหวั่นภรรยาของเขา

อย่างไรก็ตาม ครั้งนั้นเป็นการจูบเบาๆและจบแบบรวดเร็ว มาก

ในทางตรงกันข้าม จูบของซ่งหวั่นถึงนั้นสมจริงกว่า และทำให้

ร่างกายอ่อนระทวย

เย่เฉินก็เริ่มทำตัวไม่ถูก ตื่นตระหนกจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

ซึ่งหวั่นถึงอาจเพราะเหนื่อยเกินไปที่ต้องหันหลังกลับและข้าม คอนโซลกลางเพื่อจูบเย่เฉิน หนึ่งนาทีต่อมาเธอคงทนไม่ไหว ดัง นั้นเธอจึงหน้าแดงและนั่งกลับมาที่เดิม

ในเวลานี้ ใบหน้าที่สวยงามของซ่งหวั่นถึงนั้นแดงจนเหมือน จะมีเลือดไหลออกมา

แม้แต่ติ่งหูที่ซ่อนอยู่ในเส้นผมก็กลายเป็นสีแดง

ซึ่งหวั่นถึงไม่กล้ามองเเฉิน แต่จ้องไปที่พวงมาลัยอย่างประหม่า ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

และเย่เฉิน ก็รู้สึกประหม่าเช่นกัน

ในรถ เกิดความเงียบงันที่อึดอัดชั่วขณะหนึ่ง

ซ่งหวั่นถึงเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบนี้ เธอพูดกับเย่เฉิน เบาๆว่า “อาจารย์เย่ เมื่อฉันไม่ได้ตั้งใจจึงไปจูบคุณ ถ้าคุณ ทําให้ขุ่นเคือง โปรดยกโทษให้ฉันด้วย …

เยเฉินไอแห้งๆ และพูดอย่างเชื่องช้า “นี่…หวั่นถึง…ผม….”

เมื่อพูดถึงตอนนี้ เย่เฉินลังเลอย่างเห็นได้ชัด

เขาไม่ต้องการทำร้ายซึ่งหวั่นถึง

ใช่ ทนไม่ได้ที่จะทำร้ายเธอ

ดังนั้น เขาทำได้เพียงถอนหายใจและพูดว่า หวั่นถึง ผม แต่งงานแล้ว คุณรู้…”

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าและพูดเบาๆว่า “หวั่นถึงเคย ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของอาจารย์เย่และภรรยาของคุณ

หลังจากพูดจบ เธอก็รวบรวมความกล้าเพื่อมองเเฉินและพูด อย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถึงรักคุณอย่างจริงใจและ ต้องการอยู่กับคุณอย่างจริงจัง หวั่นถึงรู้ว่าอาจารย์เยู่แต่งงาน แล้ว หวั่นถึงรู้ว่าหวั่นถึงไม่มีคุณธรรมพอที่จะทำสิ่งนี้ แต่หวั่นถึง คิดว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะไล่ตามความรักของตนเอง และหวั่นถึงเอง ก็เหมือนกัน…
เยเฉันพูดด้วยอารมณ์ทำอะไรไม่ได้ “คุณเป็นผู้หญิงที่ดี แต่ผม ก็เป็นคนที่แต่งงานแล้ว”

ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างดื้อรั้นว่า “อาจารย์เย่ หวั่นถึงได้ยินมาว่า ภรรยาของคุณแต่งงานกับคุณมานานกว่าสามปีแล้ว และไม่มี ความสัมพันธ์แบบสามีภรรยาที่แท้จริง คุณและภรรยาของคุณ แต่งงานกันภายใต้การจัดการของปู่ของภรรยาคุณเท่านั้น หวั่น ถึงไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงยังรักษาการแต่งงานที่ไม่ได้เป็นสามี ภรรยากันอย่างแท้จริงมานานกว่าสามปี ไม่ยอมปล่อยมันไป?”

ขณะที่เธอพูด อารมณ์ของเธอค่อยๆขึ้นและพูดด้วยดวงตาสี แดงว่า “วินาทีที่หวั่นถึงได้พบและรู้จักกับอาจารย์เย่ หวั่นถึง รู้สึกเสียใจแทนอาจารย์เย่ จินหลิงเคารพคุณในฐานะมังกรตัว จริงบนโลก นี่เป็นเพราะทุกคนรู้จักคุณ รู้ว่าความแข็งแกร่งของ คุณนั้นไม่ธรรมดา เหนือกว่าคนธรรมดา ในจินหลิง แต่หวั่นถึงไม่ เข้าใจ ในเมื่อคุณมีความสามารถเช่นนั้น ทำไมคุณต้องแต่ง เข้าไปในตระกูลเซียว กลายเป็นลูกเขยที่ไม่มีความเป็นสามี ภรรยาอย่างแท้จริง?”

เย่เฉินยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ชูหนมีบุญคุณต่อผม ผมจะ ทิ้งเธอเพราะผมมีความสามารถบางอย่างได้อย่างไร?”

ซึ่งหวั่นถึงได้ยินสิ่งนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาสีแดง ของเธอ เธอพูดว่า “สิ่งที่ภรรยาของคุณสามารถให้คุณได้ หวั่น ถึงเชื่อว่าหวั่นถึงก็สามารถให้คุณได้ สิ่งที่ภรรยาของคุณไม่ สามารถให้คุณได้ หวั่นถึงก็สามารถให้คุณได้…”