บทที่ 1118

ในขณะนี้ซ่งหวั่นถึงเพิ่งจะพูดเบา ๆ ออกมาว่า “อาจารย์เข่ ถ้า อย่างนั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ”

“โอเค”

ซ่งหวั่นถึงขับรถเบนท์ลีย์สีแดงของเธอ และพายเดินออกจาก บ้านพักของตระกูลซ่ง

ในเวลานั้นหัวใจของซ่งหวั่นถึงเต้นเร็วขึ้น เธอไม่เคยเป็นแบบ นี้มาก่อนที่กำลังประหม่าขนาดนี้ต่อหน้าเเฉิน

บรรยากาศในรถเงียบไปครู่หนึ่ง ซึ่งหวั่นถึงจึงรีบคิดหาเรื่อง ราว และพูดว่า “อาจารย์เย่ วันนี้ต้องขอบคุณมากจริง ๆ ฉันคิด ไม่ถึงเลยว่า จู่ ๆ คุณจะให้ยาอายุวัฒนะ ของขวัญราคาแพงอย่าง นี้กับฉัน”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า “ฉันกำลังบอกคุณว่าเหตุผลที่ ฉันมอบยาอายุวัฒนะให้คุณ คือ การให้โอกาสคุณยืมดอกไม้ ถวายพระพุทธเจ้า ยาอายุวัฒนะนี้จะทำให้คุณท่านซึ่งสามารถมี ชีวิตอยู่ได้ไม่ต่ำกว่าร้อยปี เขาอยากได้ยาอายุวัฒนะที่ฉันให้คุณ เป็นพิเศษ แต่คุณท่านซึ่งเป็นแบ่งแยกดีชั่วชัดเจน มีความรักและ ความยุติธรรม ดังนั้นเมื่อเขาอยากได้ยาอายุวัฒนะของคุณจริง ๆ เขาก็จะให้ผลตอบแทนมหาศาลแน่นอน”

ซึ่งหวั่นถึงพยักหน้าอย่างซาบซึ้งใจ “อาจารย์เย่ คุณคิดทั้งหมดนี้เพื่อประโยชน์ของหวั่นถึง หวั่นถึงซาบซึ้งใจจริง ๆ ใน ชาตินี้ ถ้าอาจารย์เมีอะไรจะขอหวั่นถึง เพียงแค่อาจารย์เพูด ออกมา หวั่นถึงจะไม่ต่อรองขัดขืน!”

เย่เฉินยิ้ม พลางกล่าวว่า “ข้าไม่มีคำขออะไรจากคุณ จากนี้ไป คุณแค่ดูแลตัวเองให้ดีก็พอแล้ว”

หลังจากเย่เฉินพูดจบแล้ว ก็พูดอีกว่า “ฉันก็คิดไม่ถึงเลยว่า ๆ คุณท่าน งจะจัดการอะไรตรงไปตรงมา ง่าย ๆ ขนาดนี้ ในงาน เลี้ยงวันเกิดนี้ เขามอบตำแหน่งผู้นำตระกูลให้กับคุณ ตอนแรก ฉันคิดว่าเขาอาจจะใช้ไม้อ่อนค่อย ๆ คลี่คลายเรื่องนี้

“ตอนนี้เขาประกาศในทันทีไปแล้ว นี่เป็นการโจมตีครั้งใหญ่ สำหรับลุงและลูกพี่ลูกน้องของคุณอย่างแน่นอน และจะทำให้คุณ ถูกเกลียดชังอย่างรุนแรง ดังนั้นคุณจะทำอะไรก็ต้องอย่าง ระมัดระวังมาก ๆ ระวัง ระวัง แล้วก็ระวัง

ซึ่งหวั่นถึงพูดอย่างจริงจัง “อาจารย์เย วางใจเถอะ หวั่นถึง เข้าใจเหตุผลทั้งหมดที่คุณพูดมา

เย่เฉินถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า “บางทีอาจเพราะยาอายุ วัฒนะที่ดึงดูดคุณท่านมากเกินไป ดังนั้นคุณท่านจึงไม่อาจคิดถึง เรื่องนี้ ตอนนี้สิ่งที่ฉันกังวลก็คือความปลอดภัยของคุณใน อนาคต ถ้ามีใครในตระกูลซึ่งไม่พอใจในการสืบทอดผู้นำ ตระกูลของคุณ พวกเขาก็มีความเป็นไปได้ที่จะทำร้ายคุณ

ซ่งหวั่นถึงยิ้มหวาน แล้วพูดว่า อาจารย์เย่ ขอบคุณสำหรับ การตักเตือนของคุณ อย่าลืมว่าหวั่นถึงยังมียาวิเศษหนึ่งเม็ดที่คุณให้มาครั้งแรก ยาวิเศษเม็ดนั้นที่ช่วยชีวิตในช่วงเวลาวิกฤติ ได้ใช่ไหม?”

เย่เฉินถามด้วยความสงสัย “คุณเอายานั่นไปไว้ไหนแล้ว?

ซึ่งหวั่นถึงหน้าแดง ก่อนจะพูดว่า “ยาเม็ดนั้นที่คุณให้หวั่น ถึงเก็บไว้ที่…ที่..เก็บไว้กับตัว…”

เมื่อซ่งหวั่นถึงพูดว่าเก็บไว้กับตัว สี่แล้ว ก็อายจนไม่กล้า มองเย่เฉินแล้ว

ก่อนหน้านี้ ซึ่งหวั่นถึงซ่อนเม็ดยาอายุวัฒนะไว้ในรถ แต่เธอ รู้สึกว่าของมีค่าเช่นนี้เก็บในรถนั้นไม่ปลอดภัยจริง ๆ ดังนั้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอจึงเก็บมันไว้ใกล้ตัว

ยิ่งไปกว่านั้น เพราะว่ามันคือของขวัญที่เยเฉินให้ตัวเธอเอง ดังนั้นการได้เก็บมันไว้ใกล้ตัวทำให้เธอรู้สึกว่าได้รับการดูแล จากเย่เฉิน

เย่เฉินไม่ได้สังเกตเห็นความเขินอายแบบเด็กสาวบนใบหน้า ของซ่งหวั่นถึง

ภายในใจของเขากังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับความปลอดภัยของ ซ่งหวั่นถึง

เพราะฉะนั้นเขาจึงปริปากพูดว่า “ถูกแล้ว วันหลังคุณสามารถ ช่วยฉันหาหยกขาวดี ๆ หนึ่งชิ้นจากจีซึ่งถัง”

“หยกขาว?” ซ่งหวั่นถึงรีบถาม “อาจารย์เย่ ท่านต้องการหยก ขาวแบบไหน?”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นซาว่า “หยกสีขาวที่ขาวที่สุด บริสุทธิ์ที่สุด และปราศจากมลทิน ฉันจะใช้ทำเป็นเครื่องรางหนึ่งชิ้น เวลาที่ คุณพกมัน ก็จะช่วยปกป้องให้คุณสงบสุข