บทที่1111

อารมณ์ของซ่งทรงในตอนนี้ห่อเหี่ยวอย่างที่สุด

เขาไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าของตัวเอง จะล่วงเกินความอันตราย ของขงเต๋อหลงแล้วยังต้องเอาอกเอาใจเยเงินอีก

ซึ่งทรงเองก็ไม่ใช่คนโง่ เขาสามารถมองออกได้ว่าที่คุณท่าน ให้ความสำคัญเยเฉินขนาดนั้น ก็เพราะเขาค่อนข้างติดยายา อายุวัฒนะแล้ว

กล่าวอีกนัยหนึ่งที่คุณท่านละทิ้งขงเต๋อหลงและโอกาสที่ ตระกูลขง โยนมาให้ และต้องการเอาใจเเฉิน นี่ก็พิสูจน์ว่า ใน สายตาของเขาไม่ได้สนใจแล้วว่าตระกูลจะมีเงินเท่าไหร่ สิ่งที่เขา สนใจนั้นคือตัวเขาเองจะอยู่ไปได้นานแค่ไหน

ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่ทอดทิ้งตระกูลขงแล้วเลือกเยเงินแน่

นั่นทำให้ซ่งทรงรู้สึกผิดหวังอย่างมากในใจของเขา

อย่างแรกเมื่องคุณท่านทิ้งตระกูลขงไป ตระกูลซึ่งก็เสียโอกาส ที่จะไต่เต้าจนประสบความสำเร็จ

ต่อมา ที่คุณท่านประจบเเฉิน บางทีเเฉินอาจจะให้ยาอายุ วัฒนะกับเขาอีกครั้ง เขาคงไม่ได้คิดจะอยู่จนกลายเป็นก็อบลิน หรอกนะ?

ถ้าเขาไม่ตาย พ่อของตน เมื่อไหร่จะได้รับสืบทอดตระกูลซ่งต่อกัน

หากพ่อของเขารับสืบทอดตระกูลซึ่งไม่ได้ แล้วเมื่อไหร่เขาถึง จะได้สืบทอดตอล่ะ?”

เขาไม่ต้องการให้คุณท่านยังอยู่ไปอีกสามสี่สิบปี อย่างนั้นตัว เขาเองก็คงพังทลายอย่างสมบูรณ์แล้ว

ปีนี้เขาก็ใกล้จะสามสิบแล้ว คุณพ่อก็ห้าสิบต้น ๆ แล้ว ถ้ารอ หลังจากนี้สามสิบปี คุณท่านถึงจะเสียล่ะก็ ถึงตอนนั้นที่พ่อ สืบทอดตระกูลซงก็แปดสิบกว่าปีเข้าไปแล้ว

ถ้าพ่อยังมีชีวิตอยู่อีก10ปี8ปี จากนั้นตอนที่ส่งต่อตระกูลซึ่งให้ เขา เกรงว่าตัวเขาคงจะหกเจ็ดสิบแล้ว

นี่เป็นเรื่องที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถรับได้

เขาแทบอยากจะให้คุณท่านตายอยู่ที่นี่วันนี้ แบบนั้น เมื่อคุณ

พ่อสืบทอดตระกูลซ่ง สิทธิของเขาก็จะมากขึ้นเยอะ

ตัวเขาจะอยู่ภายใต้มือของพ่อต่อไปอีก10ปี เมื่อถึงเวลาก็ หลอกให้เขาเกษียณเร็วหน่อย แล้วเอาตำแหน่งเจ้าบ้านมาให้ตัว เอง

แต่ว่า ของอย่างยาอายุวัฒนะ ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ เลย มีของสิ่งนี้อยู่ ไม่มีใครรู้ว่าตาแก่จะตายได้เมื่อไหร่

จิตใจซ่งเทียนหมิงบิดาของซ่งทรงเองกระวนกระวายอย่างมาก
เขาพร้อมที่จะสืบทอดธุรกิจของตระกูลอยู่นานแล้ว เมื่อก่อน หน้านี้ตอนคุณท่านพบแพทย์ก็ใกล้ตายแล้ว เขายังแอบดีใจ คิด ว่าในที่สุดตัวเองก็อดทนจนพ้นมาได้แล้ว

แต่ไม่คิดไม่ฝันว่า ซึ่งหวั่นถึงจะพาเย่เฉินมาอย่างไม่คาดคิด จากนั้นเรื่องราวก็เปลี่ยนไปอย่างไม่อาจควบคุมได้

ในตอนนั้นเอง คุณท่านซึ่งก็ลุกยืนขึ้นมา แล้วเอ่ยพลางยิ้ม “ทุกท่าน วันนี้ตรงกับวันเกิดหลานสาวของผม ผม มีเรื่องอยากจะ ประกาศต่อหน้าสาธารณะ”

ทุกคนพากันเบนสายตามองไปยังคุณท่านซึ่ง ไม่รู้ว่าเขาอยาก จะประกาศเรื่องอะไรต่อสาธารณะกันแน่

คุณท่านซึ่งถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วเอ่ย “ชีวิตของหวั่นถึงนั้น

รันทดมาก ตอนยังเล็ก พ่อแม่ก็ล่วงลับไปทีละคน เป็นผมและ

ภรรยาที่เสียไปแล้วของผม ที่ฉุดดึงเธอขึ้นมา

ซึ่งทรงและซ่งเทียนหมิงสบตากัน ทั้งสองต่างไม่รู้ว่า คุณท่าน จะมาไม้ไหนอีก