บทที่ 1077

เขียวฉางเฉียนก็อตกลั้นอาการคันต่อไป พอกลับมาถึงบ้าน เฉียนหงเช่นก็กำลังทำกับข้าว

เมื่อกลางวันเธอเห็นว่าเขียวฉางเฉียนชอบกินหอยเป๋าฮือมาก ก็เลยอยากจะเอาใจต่อ ดังนั้น พอตอนบ่ายที่เซียวฉางเฉียนออก ไปด้านนอกกับนายหญิงใหญ่เชียว เธอก็เลยออกไปตลาดอีก ครั้ง

ครั้งนี้ เธอซื้อปูทาราบะตัวใหญ่ให้เชียวฉางเฉียน ปูชนิดนี้มี เนื้อเยอะ สดอร่อยมาก เซียวฉางเฉียนชอบกิน

อีกอย่างปูแบบนี้ก็ราคาไม่ได้ถูก เธอซื้อมาตัวใหญ่ ตัวหนึ่งก็

สองพันกว่าหยวน

เดิมทีเฉียนหงเย่นก็ไม่ได้มีเงินอะไรมาก เพราะเอาเงินมาให้ นายหญิงใหญ่หมดแล้ว แต่ว่าเธอหัวหมอ เธอแอบเอาห้องทำ อาหารที่นำเข้าจากเมืองนอก และเหล้าเหมาไถ ในห้องเก็บเหล้า ใต้ดินไปขาย ได้เงินมา2หมื่น

เฉียนหงเย่นคิดไว้ว่า เงินที่เหลือจะไม่บอกนายหญิงใหญ่ จะ เหลือไว้ไปทำแท้งที่โรงพยาบาลพรุ่งนี้ แล้วก็รักษาอาการของ

โรคตนเอง

นายหญิงใหญ่หลับมาก็ยังไม่ทันได้เอาเรื่องกับเฉียนหงเป็น ระหว่างทางเธอซื้อยาฆ่าเชื้อมาเยอะมาก พอถึงบ้านก็เข้าไปในห้องตนเอง แล้วก็ทําการฆ่าเชื้อตั้งแต่ห้องตนเอง ทางเดิน ห้องน้ำ รวมถึงระเบียงด้วย

พอหลังจากได้รับข้อความจากเซียวฉางเฉียน ว่าไม่ได้เป็น โรคเอดส์ นายหญิง ใหญ่ก็ยังไม่สบายใจ ใช้แอลกอฮอล์มาเช็ด ทุกจุดที่มีอสัมผัสได้

ตอนนี้เซียวฉางเฉียนก็เดินหน้าทิ้งเข้าบ้านมา

พอเข้าประตู ก็ได้กลิ่นทั้งหอมทั้งคาวของ

เขากำลังกลุ้มอยู่ เฉียนหงเช่นก็ใส่ผ้ากันเปื้อนเดินออกมาจาก ห้องครัว ยิ้มพูดกับเขาว่า “ไอ้หยา กลับมาแล้วหรือคะคุณ? ฉัน กำลังนั่งปูทาราบะที่คุณชอบอยู่พอดีเลย คืนนี้จะให้คุณกินเยอะๆ หน่อย ถ้าชอบดื่มล่ะก็ ก็ดื่มเหล้าเหมาไถอีกสักครึ่งขวด จะได้ คล่องๆ คอ”

เดิมทีเซียวฉางฉียนก็โมโหอยู่แล้ว พอได้ยินดังนั้นก็แทบจะ ระเบิดออกมา

เมื่อกลางวันมึงเล่นกูสะแย่เลยนะ คืนนี้ยังจะให้กินอาหาร ทะเลอีก ดื่มเหล้าอีก

แล้วก็ เรื่องที่มึงมาแพร่เชื้อให้มากมาย กูยังไม่ได้คิดบัญชี

เลย!

พอคิดถึงจุดนี้ เซียวฉางเฉียนก็รีบเข้าไป แล้วตบเข้าไปที่ ใบหน้าของเฉียนหงเป็นอย่างแรง จนเธอนั้นล้มลงที่พื้น

เฉียนหงเย่ตอบสนองไม่ทัน เซียวฉางเฉียนก็มาคร่อมที่ตัวเธอแล้วก็เอามือกดแขนทั้งสองข้างด้วยความโกรธ แล้วก็ตบๆ ไป หลายฉาดอย่างเอาเป็นเอาตาย

เจียนหงเย่นโดนตบจนร้องโอดโอย เสียงดังลั่นทั้งบ้านราวกับ กําลังฆ่าหมู

เขียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็ออกมาจากห้องตนเอง เห็นพ่อ

กับแม่ทะเลาะกัน ก็เลยรีบเข้ามาห้ามไว้

เชียวไห่หลงก็อดพูดไม่ได้ว่า “พ่อครับ เป็นอะไรกันอีกเนี่ย? พ่อก็แยกห้องนอนกับแม่แล้วไม่ใช่หรือครับ? ทำไมยังมาทะเลาะ กันอีก? ”

“นั่นสิคะพ่อ!” เซียวเวยเวยก็รีบพูดว่า “ประธานบอกว่าพ่อ กับแม่ห้ามทะเลาะกัน ถ้าหากว่าเขาเอาเรื่องขึ้นมาจะทำ อย่างไร! ”

เซียวฉางเฉียนก็เอาหมัดต่อยไปที่ใบหน้าของเฉียนหงเป็น แล้วด่าออกมาว่า “ช่างแม่งเถอะตงไห่อะไรนั่น วันนี้ต่อให้เทพ องค์ไหน ก็มาห้ามกูตบมันไม่ได้หรอก!

พูดไป เขาก็ด่าออกมาด้วยความโมโหว่า “มึงมันเป็นผู้หญิง หน้าไม่อาย เอาเชื้อมาแพร่ให้กู แล้วยังจะตั้งใจทำอาหารทะเล ให้กินอีก ซึ่งหมายความว่าไง? ถึงจะฆ่ากรึไง? เรื่องที่มึงมา สวมเขาให้กู กูยังไม่ได้คิดบัญชี นี่มึงยังจะกล้ามาวางแผนของ ร้ายกูอีกรึไง!

พอเฉียนหงเย่นได้ยินดังนั้น ก็อึ้งไป
เธอร้องไห้พูดว่า “ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆนะ คุณติดโรคแล้วหรือ ถ้าฉันรู้ล่ะก็ ให้ตายฉันก็ไม่ทําอาหารทะเล ให้คุณกินหรอก!

เขียวฉางเฉียนตบเธอไปด้วย แล้วก็กัดฟันด่าไปด้วยว่า “มึง อย่ามาเสแสร้ง ตัวมึงเองเป็นโรคหรือเปล่า มึงก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่ หรือไง? ”

เฉียนหงเย่นก็ร้องไห้พูดว่า “ฉันติด โรคจริงๆ แต่ฉันไม่ได้คิด จะแพร่เชื้อให้คุณเลยนะ เพราะตั้งแต่กลับบ้าน เราก็มีอะไรกันแค่ ครั้งเดียว ตั้งแต่นั้น พอคุณมาหาฉัน ฉันก็ปฏิเสธไปแล้วไง คุณก็ ยังจะมีอะไรกับฉันให้ได้ ฉันก็อ้างทุกอย่างปฏิเสธไป ทำไมล่ะ? ก็ เพราะว่ากลัวจะแพร่เชื้อให้คุณไงล่ะ? ”

เขียวฉางเฉียนก็ตบไปอีก แล้วด่าว่า “มึงก็แพร่เชื้อมาให้ก แล้ว มึงไม่รู้หรือไง? ”

เซียวไห่หลงและเซียวเวยเวยก็อึ้งจนแทบจะเป็นลม ที่ได้ยิน คือแม่แพร่เชื้อโรคให้พ่ออย่างนั้นหรือ……….

แล้วโรคมันมาจากไหนล่ะ? พวกเขาสองคนคงรู้อยู่แก่ใจ โรคทางเพศสัมพันธ์ น่าจะมาทางเดียวกับเด็กในท้องแน่ๆ