บทที่ 1073

คนตระกูล ไม่อยากจะเชื่อว่า ราชาบู๊ทั้งแปดจะตายเพราะถูก คนอื่นดี

เพราะว่าถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ก็แสดงว่าฝั่งตรงข้ามมียอด

ฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่

แต่ศัตรูคนนี้มันเป็นใคร ก็ไม่มีใครรู้

คนตระกูล ไม่เชื่อว่าเย่เฉิน และคนอื่นๆ รอบตัวเขาจะมีความ สามารถแบบนี้

อู่ตงไห้ก็เอาไปว่า ราชาทั้งแปดจะไปที่ภูเขาฉางไบ แล้วไป หาเรื่องกับยอดฝีมือเจ้าถิ่นที่ซ่อนตัวอยู่หรือเปล่า

นายท่าน ก็รู้สึกว่าอาจจะเป็นไปได้

ตอนนี้เขาเจ็บปวดอย่างมาก ราชาทั้งแปดไม่เพียงเป็นเพื่อน ของเขา แถมยังเป็นที่พึ่งของความยิ่งใหญ่นี้ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว และอาจจะก่อให้เกิดความวุ่นวายระหว่างตระกูลใหญ่ๆ ในเจียง หนานขึ้น

และเป็นดั่งที่นายท่านอู๋คิดไว้ไม่มีผิด

ข่าวที่ตระกูลส่งตัวราชาทั้งแปดไปที่ภูเขาฉางใบ แล้วตาย เรียบ ไม่นานก็จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งเจียงหนาน

พวกหัวหน้าตระกูลใหญ่ๆ ก็กำลังนั่งดู กำลังหัวเราะกับสถานการณ์ของตระกูล

ที่ตระกูลมีที่ยืนในเจียงหนาน ก็เพราะด้วยสิ่ง

สิ่งแรก ตอนสมัยนายท่าน หนุ่มๆ เก่งกาจรอบรู้ จัดการกับ ธุรกิจทางทะเล ตระกูลถึงได้ค่อยๆ ก้าวมาถึงทุกวันนี้

สิ่งที่2 ก็คือราชาบู๊ทั้งแปด

ราชาบู๊ทั้งแปดเป็นดั่งแขนซ้ายขวาของนายท่าน ในขณะ เดียวกัน ก็เป็นเหมือนกับอาวุธที่คอยฟาดฟันศัตรูภายนอกให้ ตระกูลอู๋ แค่ส่งคนเดียวออกไป ก็จัดการได้ทั่วทุกสารทิศ ตระกูลอู่อาศัยราชาบู๊ทั้งแปด ถึงได้มีชื่อเสียงในเจียงหนาน

ใครที่ไหนก็ไม่กล้าคิดไม่ซื่อ ไม่เช่นนั้นล่ะก็ จากทรัพย์สินของตระกูล ก็มองคนคอยจับ

จ้องอยู่ จนอยากจะตะครุบกินจนตระกูลแหลกเป็นเสี่ยงๆ

ปัจจุบันนี้ ราชาบู๊ทั้งแปดได้ตายอยู่ที่ภูเขาฉางไปจนหมด ตระกูลในเจียงหนานทั้งหมด ก็เริ่มมีแผนร้ายกันขึ้นมา โดยไม่ได้ นัดหมาย

ตระกูลอู่ในตอนนี้ นายท่านก็ป่วยติดเตียง ราชาทั้งแปด ไปรบจนตาย ใครบ้างล่ะที่จะไม่อยากแบ่งซุปถ้วยนี้กินกัน?

ไม่นาน ความเปลี่ยนแปลงในเจียงหนาน ความวุ่นวายใน หาง ก็จะเล่นเอาตระกูลถูกคลื่นถาโถมอยู่ด้านใน
ส่วนอีกฝั่ง เซียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เขียว ตอนนี้ก็มา ถึงโรงพยาบาลชุมชนจีนหลัง

พอมาถึงโรงพยาบาล เขาก็ไปเข้าคิวที่แผนกโรคทางอวัยวะ เพศชาย

แต่สิ่งที่ทำให้เขาเคอะเขินก็คือ ตนเองก็อายุ40-50ปีแล้ว มา

หาหมอที่แผนกนี้ แถมยังพามาแม่มาด้วย มันน่าอายจริงๆ แต่ว่านายหญิงใหญ่เซียวก็เป็นคนที่โฉ่งฉ่าง ถ้าเธอจะถาม อะไรสักอย่าง แล้วคนอื่นไม่ให้ถาม เธอก็จะโวยวายใส่ไม่หยุด

สองแม่ลูกรออยู่ที่หน้าห้องตรวจ เซียวฉางเฉียนก็อดทนต่อ ความคันอย่างมาก รอไป20กว่านาทีอย่างยากลำบาก ในที่สุดก็ เรียกชื่อเชียวฉางเฉียน

จากนั้น เซียวฉางเฉียนก็ลุกขึ้น แล้วพูดกับนายหญิงใหญ่ว่า

“แม่ครับ รอผมอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง

นายหญิงใหญ่เซียวก็รีบพูดว่า “ไม่ได้ ฉันจะเข้าไปด้วย!

เซียวฉางเฉียนก็มีสีหน้าแหยๆ “เรื่องแบบนี้ ใครเขาพาแม่มา หาหมอด้วยล่ะครับ………..

นายหญิงใหญ่เซียวก็กัดฟันพูดว่า “ทำไมล่ะ? เรื่องแบบนี้แกก็ ยังคิดจะปิดบังแม่รึไง? “