บทที่ 1069

เซียวฉางเฉียนก็โมโหจนหน้ามืด

เขาออกแรงเขย่งตัวด่าออกไปว่า “หม่าหลัน อีสารเลว รนหาที่ ตายนะมึงอะ? ”

หม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะพูดว่า “พี่ใหญ่ อย่าเพิ่งโมโหสิ หมวกเขียวกองนี้ฉันเสียเงินซื้อมาตั้งหลายร้อย จะเอามาให้พี่อยู่ นะเนี่ย”

พูดไป หม่าหลันก็ไม่รู้ว่าไปหยิงตุ๊กตานินจาเต่าสีเขียวออกมา จากไหน แล้วก็พูดเสียงดังว่า “พี่ใหญ่ พี่ตุ๊กตานินจาเต่านี้ มัน เหมือนพีรึเปล่า ไม่เพียงมีหัวสีเขียวนะ แถมยังอดทนเก่งด้วย มัน ดูสื่อถึงพี่ดีจริงๆ ฮ่าๆๆ …….

เซียวฉางเฉียนก็โมโหจนแทบบ้า ตัวสั่นไปทั้งตัว แม้กระทั่ง เสียงก็สั่นไปด้วย “อีชั่ว ทำไมไม่ตายไปซะวะ จึงไร้คุณธรรมแบบ นี้ สมควรตกนรก”

หม่าหลันก็หัวเราะ “พี่ใหญ่ ฉันก็อุตส่าห์จะให้หมวกพี่ พี่ยังจะ มาแช่งให้ฉันตกนรกอีก ฉันนี่ทำคุณบูชาโทษจริงๆ เลย แต่ว่านะ ฉันเป็นคนที่เอาเรื่องกับคนกระจอกงอกง่อย หมวก 20 ใบนี้ก็ให้พี่ แล้วกัน พี่จะได้ใส่ไม่ซ้ำกัน20วันเลย

เชียวฉางเฉียนก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่กัดฟันพูดว่า “หน็อย แหนะอีหม่าหลัน มึงคอยดูเถอะ กูจะไปโทรหานิติบุคคล ร้องพูดจบ ว่า ผมเจ้าของบ้าน304 สิ่งของไม่อารยะระเบียงบ้าน พวกคุณจัดการ หน่อย”

ไม่นาน ไฟฟ้าของนิติบุคคลขับมาอย่างเร็ว

จากนั้น มีพนักงานนิติบุคคลลงจากรถ คน แล้วถามว่า “คือ

เซียวฉางเฉียนตอบว่า ใช่แล้ว ผมร้องเรียนผู้หญิงที่อยู่ บนตึกคุณดูสิบนระเบียงมันแขวนอะไร

หม่าหลันก็เสียงนิ่งว่า “ทำไมล่ะ ฉันแขวนหมวกของฉันเอง

ที่ระเบียง พวกคุณจะมาด้วย

พนักงานนิติบุคคล คนเห็นก็พูดอย่างทำอะไรไม่ได้คุณผู้ชายครับ ระเบียงของเจ้าบ้านเป็นพื้นที่ส่วนตัว ตามหลัก แล้ว ไม่จะแขวนจากเป็นผิดกฎหมาย แต่เธอแขวนหมวกไว้ มันไม่ผิด กฎหมายน่ะครับ เป็นสิทธิ์ของเธอ

“สิทธิบ้าบออะไร”เซียวฉางเฉียนโมโหจนวนไปมา ถ้าหมวกเขียว20 ใบนี้ มันแขวนอยู่

ถูกหม่าหลันหัวเราะเยาะตายพอดีน่ะสิ

พนักงานนิติบุคคลก็ถูกเขาไปเหมือนกัน ใจพอใจอย่างมาก แต่ปากก็ยังพูดอย่างมีมารยาทว่า “ขออภัยด้วยนะ ครับคุณผู้ชาย เรื่องนี้ไม่ใช่ขอบเขตที่พวกเราสามารถดูแลได้

พูดจบ ก็ขึ้นรถไฟฟ้า แล้วขับออกไป

หม่าหลันก็หัวเราะอยู่ที่ระเบียงหนักกว่าเดิม “ฮ่าๆๆ เซียวฉาง เฉียน ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะสิ จะบอกให้นะ หมวกเขียวของฉัน จะ แขวนอยู่ที่นี่ไปตลอด แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปซื้อมาเพิ่มอีก 20 ใบ มาแขวนเพิ่มที่นี่ ฉันจะให้พี่ตื่นเช้าขึ้นมา แล้วเห็นหมวกสีเขียว กองใหญ่ ปลิวไสวรับลมอยู่ที่นี่!

“นี่มึง…………….….…… เซียวฉางเฉียนโมโหจนแทบจะกระอัก เลือดออกมา

ในตอนนี้ เย่เฉินและเซียวชูหนก็เดินออกมาดูที่ระเบียงชั้น

สอง พอหลังจากทั้งสองเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว ก็มองหน้ากัน

แล้วถอนหายใจ

เซียวซูหนถอนหายใจพูดว่า “เย่เฉิน คุณว่าแม่ทำแบบนี้ไม่ ค่อยดีเลยเนาะ”

เย่เฉินก็ยิ้ม แล้วพูดว่า “จริงๆ แล้วก็ไม่มีอะไรไม่ดีหรอก เมื่อ ก่อนนี้พวกเขาก็ทำไม่ดีกับเราไว้เยอะไม่ใช่หรือ? ”

“พอพวกเขารู้ว่าพวกเรามีปัญหาอะไร ก็มาหัวเราะเยาะพวก เราเหมือนกัน”

“คุณลืมไปแล้วหรือ ที่ห้องซื้อขายTomson Riviera พวกเขา เยาะเย้ยพวกเราไว้อย่างไร? ”
“แล้วก็ตอนที่คุณเปิดกิจการ พวกเขาก็มาเยาะเย้ยพวกเราไม่ใช่หรือ? “