บทที่ 1068

แต่เบื้องหลังของเฉียนหงเช่น มีอู่ตงไห่คอยหนุนหลังอยู่ ตนเองคงจะไม่กล้าไปหาเรื่องกับอู่ตงไห่ ยิ่งไม่กล้าเอาเรื่องตง ไห่ ดังนั้นต่อให้ตนเองถูกเฉียนหงเป็นสวมเขาให้ ก็ไม่อาจจะหย่า ร้างกับเธอได้

ผู้ชายคนหนึ่งถูกสวมเขาแบบนี้ แถมยังไม่สามารถหย่ากับ เมียตนเองได้ มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดมาก มันช่างเป็นฉาก เศร้ามากจริงๆ ไม่คิดเลยว่า จะมาเกิดขึ้นกับตนเอง

คำพูดของหม่าหลันตอนนี้ เหมือนกับถลกเนื้อเถือหนังกันเลย เซียวฉางเฉียนเจ็บปวดราวกับถูกคนตบหน้าเป็นหมื่นครั้ง

นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโห เธอถือตัวมาทั้งชีวิต ไม่อาจจะ

ยอมเห็นว่าชื่อเสียงของเซียวฉางเฉียน ถูกโจมตีแบบนี้

ตอนนั้น ที่เซียวเวยเวยไปอยู่กับเซียวอี้เชียน ถึงแม้จะเป็นกระ แสมากมาย แต่ตอนนั้น นายหญิงใหญ่ก็ไม่มีทางอื่น อีกอย่าง ในสังคมมีผู้หญิงวัยรุ่นผู้หญิงมากมายไปอยู่กับคนมีเงิน ก็ไม่ใช่ เรื่องแปลกอะไรนัก ถึงแม้คนอื่นจะหัวเราะเยาะ แต่ไม่นานมันก็ ลืมๆ กันไปเอง

แต่ครั้งนี้ เฉียนหงเย่นก่อเรื่องไม่เหมือนกัน เฉียนหงเช่นทำให้ ตระกูลเซียวขายหน้า จนไม่เหลือชิ้นดีเลย

ที่ยิ่งน่าโมโหก็คือ ถูกคนถ่ายวิดีโอแล้วไปลงบนโลกออนไลน์แต่ว่า

อย่างหม่าหลัน มาหัวเราะเยาะตนเองได้ จากนั้น นายหญิงใหญ่เชียวก็หน้าด่าหม่าหลัน “แซ่หม่า รีบอาหมวกเขียวพวกนั้นออกให้ไวเลยนะ ไม่งั้นล่ะกูจะไม่

ไว้หน้ามึงแน่

อ้าว” หม่าหลันเบ้ปาก หมวกสีเขียวพวกเสียเงินมาเอง เป็นบ้านฉัน ฉันจะไปแขวนไว้ไหนได้ มีสิทธิ์อะไร มานิ้ว? คิดว่าเป็นนายหญิงใหญ่เซียวเหมือน? ฉันจะให้นะ อย่ามาวางอำนาจอะไร ในบ้านฉัน

พูดจบ หม่าหลันเปลี่ยนเรื่องพูดแม่ไม่สิทธิ์ที่ในบ้านของถ้ามาด่าหน้าประตูบ้านฉันอีกล่ะก็ ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ มาจับออกไปเสีย

นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินว่า หม่าหลันความจับตนเอง โมโหสั่น!

แต่แม้ทั้งจะโมโห ทำอะไรไม่ได้

เจ้าของบ้านเขาไม่มาเปิดประตูให้ ตนเองคงอาจบุก เข้าไปตบเขา

บุกเข้าไปเท่ากับผิดกฎหมาย ถ้าโทรแจ้งความไป ตนเอง คงต้องจับได้ไม่

ในตอนสองแม่ไม่รู้ทำอย่างไรกันนั้น หม่าหลันเอาหมวกสีเขียวที่แขวนข้างระเบียง มาใส่บนหัวตนเอง แล้วยิ้ม ตาหยีพูดว่า “ไอ้หยาพี่ใหญ่ พี่ว่าหมวกนี้มันเขียวดีไหม เป็น มงคลดีนะ! พี่ว่าสีเขียวนี้ มันเขียวกว่าผักกุ้ยช่ายที่พี่กินวันนั้น ไหม? ”

หม่าหลับพูดไป แล้วก็ใส่หมวกไปด้วย แล้วก็เต้นสะดีดสะดิ้ง อยู่บนระเบียง

ถึงแม้ขาของเธอจะยังไม่หายดี แต่ทำท่าทางเต้นแอโรบิก ก็ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

พอเธอบิดตัวเยาะเย้ย ก็ยิ่งทำให้เซียวฉางเฉียนโมโหไฟลุก ท่วมมากกว่าเดิม

ตอนนี้เชียวฉางเฉียนก็แทบจะระเบิด เขาอยากจะเอาจรวดสัก

ลูก มายิงระเบียงของหม่าหลัน ให้แหลกไปเลย

“หม่าหลัน มึงนี่มันบ้า ถึงจะเล่นกับกูแบบนี้ใช่ไหม? ถึงรู้ไหม ว่ามาหาเรื่องกูแล้วจะมีจุดจบอย่างไร? ”

หม่าหลันก็ยิ้มพูดว่า “เมียพี่ไปถูกคนอื่นเขากระทำจนตั้งท้อง คนที่ทำเมียพี่ก็ยังอยู่ดีไม่ใช่หรือไง? เขามีจุดจบอะไรหรือยังล่ะ ฉันแค่พูดแค่นี้เอง ก็คงจะไม่มีจุดจบอะไรได้หรอก! ฮ่าๆๆๆ !

เซียวฉางเฉียนก็โกรธจัด “หม่าหลัน! สักวันจะฆ่าถึง! ”

ตอนที่เซียวฉางเฉียนกำลังโกรธจนเส้นเลือดปูดนั้น หม่าหลัน ก็โยนหมวกสีเขียวออกมา หมวกก็ปลิวมาตก ใส่บนหัวของเชียว ฉางเฉียน เซียวฉางเฉียนก็ถอยหลัง หมวกก็เลยตกลงที่พื้น
หม่าหลินก็ตบมือดีใจ หัวเราะลั่นพูดว่า “ไอ้หยา ดูสิ หมวก นั้นมันรู้จักพี่ด้วยล่ะ ถึงได้หลิวไปที่หัวพี่ ถ้าเมื่อครู่พี่ไม่หลบนะ มันคงจะหล่นที่หัวพี่พอดีเลยล่ะ