บทที่ 1027

“แดฟโฟดิลเหรอ?” เขียวฉางกวนถามด้วยความประหลาด ใจ: “แดฟโฟดิลจากไหน พวกเขากินดอกแดฟโฟดิลได้ยังไง?

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ผมปลูกไว้ที่ตรงขอบรั้ว เป็นพืชที่พอมอง แล้วเหมือนกับผักกุยช่าย แต่ที่จริงคือแดฟโฟดิล”

“คุณพระ!” เซียวซูหนร้องออกมา “นั่นไม่ใช่ผักกุยช่ายเห รอ? ฉันยังอยากกินมันอยู่เลย!”

เยเฉันยิ้มกล่าว : “เหมือนผักกุยช่าย แต่ไม่ใช่ผักกุยช่าย

เซียวซูหนพูด: ฉันจำได้ ในหนังสือชีววิทยาบอกว่าแดฟโฟดิ ลมีพิษนะ?”

เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มกล่าวว่า “ภรรยาของผมรู้เยอะดีจัง แดฟโฟดิลมีพิษจริงๆ หากในร่างกาย โดนด่างแดฟโฟดิลเข้าไป การบริโภคมากเกินไปอาจทำให้เกิดพิษได้

หม่าหลินเบิกตากว้าง ร้องด้วยความตกใจว่า: “โธ่เอ๋ยเย่เฉิน! แกตั้งใจหรือเปล่า? มิน่าล่ะแกถึงมาถามว่านายหญิงใหญ่ชอบ กินผักอะไร ฉันบอกแกว่าเธอชอบกินกุยช่าย แกก็ปลูกแดฟโฟดิ ลมากมาย แกตั้งใจทำร้ายพวกเธอเหรอ!”

เย่เฉินทำสีหน้าจริงจังและบอกว่า: “แม่ จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ ผมไม่ได้ตั้งใจทำร้ายใครสักหน่อย ผมก็ปลูกแดฟโฟดิลไว้ที่บ้าน ก็เท่านั้นเอง ส่วนใครขโมยมันไป ขโมยเสร็จก็เอาไปกิน นั่นก็ไม่หม่าหลันถึงไหนแล้วแกคิดแม่จะแกงั้นหรือแม่ซาบซึ้งใจจะแย่แล้ววันแกทำได้มากเลย ที่ช่วยแม่แค้นได้”

เขียวฉางควนอดไม่ที่ถาม“เย่เฉิน แดฟโฟดิลถ้ากิน เข้าเยอะ มันคงไม่อันตรายถึงชีวิตหรอกมั้ง

เย่กล่าวรอยว่า ไม่หรอก อย่างมากแค่อาหาร เป็นพิษ”

“ก็เลยเซียวฉางควนถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ย่อมข้นกว่าให้บทเรียนพวกได้ อย่าเอาพวกเขา ถึงตาย”

หม่าหลันไปเซียวฉางควนและด่าว่าคุณนี่ใจอ่อนผู้หญิงคุณไม่อยากทำให้เขาตาย แต่พวกเขาอยากทำให้คุณ ตายหรือเปล่าแม่ของคุณปฏิบัติกับฉันอย่างไรขาก็เพราะแม่ของคุณ!

เมื่อตอนนี้ หม่าหลันตำหนิอย่างอุ่นเคืองว่านายหญิง ใหญ่สมควรตายถูกวางยาพิษควรจะเขาได้ลองรับบท เรียนดูต่อไปจะอวดดีอีกไหม

เซียวฉางควนอย่างจำใจว่า: ให้บทเรียนนิดหน่อยก็พอขอเพียงแค่ไม่เอาถึงตายพอ
หม่าหลับพูดอย่างเย็นชาด้วยความไม่พอใจว่า “แม่ของคุณ ปฏิบัติต่อคุณไม่มีมานานแล้ว คุณก็ยังรักเธออยู่ ฉันทนเหนื่อย กับคุณมาหลายปี อดทนทำงานหนัก คุณยังอยากแยกกันอยู่กับ ฉัน และอยากจะหย่ากับฉัน คุณมันคือคนไม่มีหัวใจ

เซียวฉางควนพูดด้วยความโมโหว่า: “ไม่ว่าเรื่องอะไร คุณก็ อย่ายกเรื่องนี้มาพูดได้ไหม!

หม่าหลั่นกล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “ฉันต่างหากล่ะที่ ไม่อยากพูด ฉันก็แค่อยากจะบอกคุณ ยังไงซะฉันก็จะไม่ยอมหย่า กับคุณ!

เห็นทั้งคู่ทะเลาะกันต่อหน้าอีกครั้ง เซียวชูหนก็รีบเอ่ยปากพูด ว่า: “โธ่เอ๋ย พวกคุณไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว ไม่ว่าจะพูดเรื่องอะไร สุดท้ายก็อย่าวนกลับมาเรื่องเดิมได้ไหม”

หม่าหลันทำปากมย: “ฉันต่างหากที่ไม่อยากคุยกับเขา”

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น จู่ ๆ มือถือของเธอก็ได้รับข้อความ แซทข้อความหนึ่ง มีผู้หญิงส่งเสียงมาให้เธอ : “โธ่เอ๊ยพี่หม่า คุณเห็นวิดีโอในอินเทอร์เน็ตหรือเปล่า? ที่บ้านคุณเกิดเรื่อง แล้ว!”

หม่าหลันร้องอุทาน และรีบถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับบ้าน เราเหรอ?”

อีกฝ่ายกล่าว: “แม่สามีของคุณ และก็ครอบครัวพี่ชายของ สามีของคุณ ทะเลาะกันในโรงพยาบาล แล้วโดนพยาบาลเขา ถ่ายคลิปวิดีโอแล้วเอาไปลงบนอินเทอร์เน็ต”
“งั้นหรือ?!” ทันทีที่หม่าหลันได้ยินว่าเกิดเรื่องที่นายหญิงใหญ่ ทะเลาะกัน ก็เกิดความสนใจทันที และรีบพูดว่า “รีบเอามาให้ ฉันดูเร็วเข้า เร็วๆเลย!”

ครั้นแล้วอีกฝ่ายก็ส่งคลิปวิดีโอมาให้

หม่าหลันรีบเปิดคลิปวิดีโอ หลังจากที่บัฟเฟอร์คลิปวิดีโอ ก็ เห็นเขียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เซียวเฉียนหงเป็นอย่าง แรง

เย่เฉินและคนอื่นเมื่อเห็นตกตะลึงจนตาค้างพูดอะไรไม่ออก ไม่มีใครคิดเลยว่าครอบครัวหนึ่งอาหารเป็นพิษ เมื่อเข้าโรง พยาบาลยังทะเลาะตบตีกัน และอีกอย่างดูท่าทางเช่นนี้ มัน เหมือนอาหารเป็นพิษซะที่ไหน?

ยังไงซะ สิ่งที่น่าตกใจยังมาไม่ถึง