บทที่ 1025

ในตอนนี้เวลานี้เชียวฉางเรียน อยากตายแล้ว

เขาไม่เคยคิดอย่างมากว่า อู่ตงไห้จะออกหน้าเพื่อนเฉียนหง

ในเวลานี้ทำให้ตัวเองทุกข์ใจอย่างมากแล้ว

เชียวฉางเฉียนใช้ชีวิตอย่างภาคภูมิใจมาครึ่งชีวิต ไม่เคย สัมผัสกับความรู้สึกที่โดนคนสวมเขาเลย สรุปว่าตอนนี้ไม่เพียง แค่โดนสวมเขา ภรรยายังท้องสัตว์เดรัจฉานกลับมาอีก

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ ตัวเองไม่สามารถหย่าร้างกับเธอได้

นี่จะไม่ใช่สวมเขาค้างไว้บนหัวของตัวเองเหรอ? ในตอนนี้เวลานี้ในใจของเขาเกลียดชังเฉียนหงเย่นจะบ้าแล้ว

แต่เมื่อคิดถึงคำพูดของอู่ตงไห่ เขาก็หวาดกลัวขึ้นมาทันที

เขาก็รู้ว่าตัวเองไม่สามารถขัดคำสั่งของอู่ตงไม่ได้ ไม่ใช่นั้น ไม่เพียงแค่ตัวเองจะต้องโชคร้าย ทั้งครอบครัวล้วนแต่โชคร้าย กันหมด

ตระกูลเซียว ในตอนนี้ ความหวังสุดท้ายเพียงหนึ่งเดียวก็คือ ถ้าหากไปล่วงเกินอู่ตงไห่ ทุกคนจะต้องออกจาก คฤหาสน์Tomson Riviera ตกอับร่อนเร่พเนจรไปตามมุมถนน ทันที กินไม่อิ่มท้อง เสื้อผ้าขาดรุ่ย
เพื่อมีชีวิตรอด เพื่ออยู่ Tomson Riviera เพื่อบริษัทเชียว อ เขาจึงทำได้เพียงยอมทน โดนสวมเขานี้

และเขายังต้องใช้ชีวิตร่วมกับเฉียนหงเล่นต่อไปอีก ความรู้สึก เช่นนี้ทำให้เขาทรุดไปทั้งตัว แต่เพื่อการมีชีวิตอยู่รอด เขาก็ทำได้เพียงยอมประนีประนอม

ดังนั้นเขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดกับเฉียนหงเล่นด้วยความ เกลียดชังว่า : “ฉันไม่หย่ากับแกก็ได้ แต่ว่าแกต้องกำจัดเด็ก ใน ท้องออกไป! ”

นายหญิงใหญ่เชียวพยักหน้า พูดอย่างเยือกเย็นว่า : “ใช่ ตระกูลเวียวของเราจะไม่เก็บสิ่งชั่วร้ายไว้ จำต้องทำแท้งเอาออก ไป”

เฉียนหงเล่นพึงพอใจอย่างมากที่คนตระกูลเซียวยอมถอยให้ อีกอย่าง เธอต่างหากที่เป็นคนที่ไม่ต้องการให้เด็กคนนี้เกิดมา มากที่สุด

ถึงอย่างไรคนที่ทำให้เธอตั้งท้องเด็กคนนี้ ก็คือไอ้ผู้ชายจนๆ ทั้งสกปรกทั้งอัปลักษณ์ ส่งกลิ่นโชยเหม็นเปรี้ยวที่น่าขยะแขยง ไปทั้งตัว

เขาไม่เพียงแต่ทำให้ตัวเองตั้งท้องเด็กคนนี้ ยังแพร่เชื้อโรคให้ ตัวเองอีกมากมายเลย

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เฉียนหงเป็นแทบอยากจะฆ่าคนคุมงานนั่นแล้ว
ดังนั้น เฉียนหงเช่นก็ตอบตกลงว่า : “พวกคุณวางใจได้ ฉันได้ นัดหมอเพื่อทำแท้งเอาเด็กออกวันจันทร์หน้านี้แล้ว จะไม่ให้เด็ก คนนี้ได้ลืมตาดูโลกแน่นอน”

นายหญิงใหญ่เชียวพูดอย่างเยือกเย็นว่า : “ทำแบบนี้ดี ที่สุด!

ในเวลานี้เฉียนหงเช่นก็ถอนหายใจแล้ว พูดด้วยเสียงถอน หายใจว่า : “จริงๆแล้วพวกคุณควรจะให้อภัยฉันนะ ฉันอยู่ใน เหมืองถ่านหินดำได้ลิ้มรสความทุกข์ทั้งปวง ในโลกแล้ว คนที่ คอยสนับสนุนให้ฉันมีชีวิตต่อไป ก็คือพวกคุณ เพราะพวกคุณคือ คนในครอบครัวของฉัน……

ที่เฉียนหงเย่นพูดมาทั้งหมดนี้เป็นคำสารภาพด้วยใจจริง แต่ เมื่อเชียวฉางเฉียนได้ยิน กลับรู้สึกขยะแขยงอย่างมาก เขาพูด ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “พอแล้ว ตัวเองเป็นฝ่ายได้เปรียบ อย่ามาทำเป็นพูดว่าได้รับความไม่เป็นธรรมหน่อยเลย ถ้าไม่ใช่ เพราะว่ามีประธาน คุ้มกะลาหัวแกอยู่ ฉันไล่แกออกไปนาน แล้ว! ”

เมื่อเห็นเชียวฉางเฉียนมีท่าทางที่โมโหอย่างมาก เฉียนหงเย นก็หยุดทำเสียงถอนหายใจเมื่อกี้แล้ว พูดอย่างเยือกเย็นว่า “เซียวฉางเฉียน ฉันให้โอกาสคุณได้มีชีวิตที่ดีๆแล้วนะ ถ้าหาก คุณยังอยากจะหาเรื่องใส่ตัวให้ได้ งั้นฉันเฉียนหงเย็นก็จะสู้ให้ ถึงที่สุด! ”

เชียวฉางเฉียนโมโหอย่างมาก เตรียมจะด่าแม่ นายหญิงใหญ่เซียวตะโกนสุดเสียงว่า : “พอแล้ว ไม่ต้องพูดอีกแล้ว!

เซียวฉางเฉียนถึงได้หุบปาก

นายหญิงใหญ่เซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “พวกแกทั้ง สองจะต้องใจเย็นๆกันหน่อย แค่เรื่องเน่าๆจะมาทะเลาะอะไรกัน ที่นี่? ประธานก็พูดออกมาแล้ว พวกแกยังทะเลาะกันอีก อยาก จะทำลายให้ตระกูลเซียวบ้านแตกสาแหรกขาดแบบนี้ถึงจะมี ความสุขกันใช่ไหม? ! ”

สําหรับนายหญิงใหญ่เชียวแล้ว ถ้าหากเรื่องไหนก็ตามแต่ส่ง ผลกระทบต่อการอยู่ที่Tomson Rivieraของเธอ ส่งผลกระทบ ต้องการฟื้นตัวของบริษัทเชียวชื่อ ต่อให้เป็นเรื่องที่สำคัญแค่ไหน ก็จําเป็นจะต้องยอมหลีกทางให้

เซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นต่างก็ทำท่าทางเก้ๆกังๆ แต่ว่า เฉียนหงเย็นกลับว่าแสดงท่าทางที่ทำได้สำเร็จออกมาครู่หนึ่ง แล้ว

เธอรู้ นายหญิงใหญ่เซียวยอมประนีประนอมแล้ว

นายหญิงใหญ่เชียวพูดด้วยสีหน้าที่ดำคล้ำว่า : “พอแล้ว เรา เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ไม่ว่าจะเรื่องอะไรล้วนแต่เคยผ่าน ประสบการณ์มาแล้ว มีเรื่องมากมายที่ยอมเปิดใจกว้างยอมรับ ไปโดยปริยาย “