บทที่ 1014

ในเวลานี้เซียวไห่หลงพูดอย่างเจ็บปวดว่า : “ผมก็ไม่รู้ว่าเกิด อะไรขึ้น แค่รู้สึกว่าปวดท้อง…….

เพิ่งจะพูดมาถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเชียวไม่หลงก็รู้สึกถึงความ รุนแรงที่เพิ่มขึ้น มากกว่าเมื่อตะกี้นี้เป็นเท่าตัว และความบ้าคลั่ง ก็พุ่งออกมาด้วยความเร็วสุดตัว

ตามมาด้วย ได้ยินเสียงการบีบตัว ทันใดนั้นก็กระจายกลิ่น เหม็นเน่าที่รุนแรงไปทั่วห้องนั่งเล่น

เซียวฉางเฉียนมองไปที่ใต้ก้นของเซียวไม่หลงแวบหนึ่ง พบว่า มีสีน้ำตาลดำหนืดๆรั่วซึมออกมา อุทานออกมาว่า : “ชิบหายแล้ว

ให้หลง ทำไมลูกถึงได้ใส่กางเกงล่ะ!

“ต๊ะ?! ” ทุกคนต่างก็มองไป แค่มองก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร

จู่ๆที่ก้นของเซียวไม่หลงก็มีสิ่งที่น่าขยะแขยงรั่วซึมออกมา

นายหญิงใหญ่เซียวพูดว่าอย่างกระหืดกระหอบว่า : “ไอ้เหี้ย เล่นอะไรเนี่ย โซฟานี้นำเข้ามาจากอิตาลีนะ!

เซียวไห่หลงก็ตกใจหมดเลย โพล่งพูดออกมาว่า : “ผม……ผม ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก็แค่รู้สึกปวดท้องมาก ปวดท้องมากๆๆ แล้วก็อยากผายลมตด ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้……..
เซียวเวยเวยถามอย่างประหลาดใจว่า : “พี่ ตอนที่ บดยา ถ่าย ได้สูดดมผงของยาถ่ายเข้าไปในจมูกแล้วหรือเปล่า?

“เปล่านะ! “เซียวไม่หลงแสดงท่าทางที่แย่มากๆออกมา

นายหญิงใหญ่เซียวที่กำลังจะด่าทอเขา ทันใดนั้นก็เอามือจับที่ หน้าท้อง พูดโอ๊ยออกมา โพล่งพูดว่า : “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ฉันก็ ปวดท้องจะตายอยู่แล้ว ไอ้หยา ไอ้หยา ไม่ได้การแล้วไม่ได้การ แล้ว……..

ตอนที่นายหญิง ใหญ่พูดนั้น ยื่นมือไปจับท้องของตัวเองไว้ สรุปเพราะว่ากล้ามเนื้อเกร็งกะทันหัน ก็ล้มลงกับพื้นเลย

“แม่! ” เซียวฉางเฉียนเห็นแม่ล้มลงไป ก็รีบลุกขึ้นไปช่วย ประคองเธอ ผลสรุปเมื่อลุกขึ้นเร็วเกินไป ก็รู้สึกราวกับว่ามีมีด หลายๆเล่มมาทิ่มแทงอยู่ที่หน้าท้องยังไงอย่างนั้น ทุกข์ทรมาน มาก

ตามมาด้วย เขาก็รู้สึกท้องไส้ที่ปั่นป่วนแบบนั้น ในท้อง ตามมา ด้วยรู้สึกร้อนชื้นในกางเกงไปชั่วขณะ

แย่แล้ว!

ตัวเองก็ขี้ใส่กางเกงแล้ว!

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!

ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เชียวนอนบนพื้น กลิ้งไปกลิ้งมาอย่างเจ็บปวด พูดบนในปากว่า : “โอ๊ย โอ๊ย ฉันเจ็บจนจะตายอยู่แล้ว จะตายแล้วจะตายแล้ว!

พูดจบ นายหญิงใหญ่ก็อาเจียนครู่หนึ่ง อาหารที่กินเข้าไปใน ท้องล้วนแต่อ้วกออกมาหมดแล้ว

ตามมาด้วย รู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมช่องท้องได้แล้ว ทันใด

นั้นก็ใส่กางเกงเลย………

นายหญิงใหญ่เซียวทั้งพ่นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ทั้ง ร้องไห้เรียกหาพ่อแม่ : “รีบโทรหารถฉุกเฉิน รีบโทรหารถฉุกเฉิน

เซียวเวยเวยที่กำลังหยิบโทรศัพท์ออกมา สรุปว่าก็ปวดท้อง อย่างเหลือทน พูดเสียง โอ๊ยแล้วนิ่งลงไปบนโซฟาเลย ไม่ สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว

แม้ว่าเฉียนหงเย็นจะมีอาการช้าที่สุด แต่ก็เริ่มมีอาการ อาเจียนและท้องเสีย

ทั้งห้องนั่งเล่นไม่สามารถเอาไว้ได้อีกเลย ส่งกลิ่นเหม็นเน่า กว่า น้ำส้วมตามข้างทางอีก

ใต้ก้นของเซียวไห่หลงล้วนแต่เป็นอุจจาระทั้งนั้น อยากจะ ดิ้นรนเปลี่ยนไปนั่งที่ที่สะอาด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีเรี่ยวแรงเลย ทำได้เพียงมีสีหน้าที่โศกเศร้า ขมวดคิ้วเข้ามากันอย่างทรมาน พูดถามว่า : “คุณย่า คุณทำเกี่ยวไม่สะอาดหรือเปล่า!!

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างอ่อนแรงว่า “เป็นไปไม่ได้กุยช่ายสด ใหม่ เนื้อหมูก็สดใหม่ ไข่ไก่ก็สดใหม่ จะมีปัญหาได้ อย่างไรกัน? ”

ริมฝีปากของเซียวเวยเวยเริ่มเป็นสีม่วงแล้ว พูดอย่างสั้นๆว่า : “คุณย่า ในท้องของหนูรู้สึกเหมือนมีมีดมาเฉือนยังไงอย่าง

นั้น คงจะไม่ตายที่นี่หรอกมั้งคะ……

เซียวฉางเฉียนพูดอย่างกัดฟันว่า “ผมจะโทรไปที่ 120 พวก คุณจะต้องอดทนไว้นะ!