บทที่977

ช่วงเวลานี้ เซียวฉางเฉียนเกลียกเฉียนหงเล่นเข้ากระดูก! เพราะยังไงแล้วสำหรับผู้ชาย ไม่มีเรื่องอะไรที่เจ็บไปกว่า ผู้ หญิงที่ตนรักหักหลังตนแล้ว

เมื่อเฉียนหงเช่นหายตัวไป เซียวฉางเฉียนก็ถูกเข่แฉินพา จังหวะไป สับสนมากจนคิดว่าเฉียนหงเย่นหนีไปกับไอ้แมงดา จริงๆ

นอกจากนี้ ตอนนั้นเงินทั้งหมดในครอบครัวอยู่กับเขา ดังนั้น เขาจึงโกรธเฉียนหงเล่นมากยิ่งขึ้น

ผ่านวันและคืนมากมาย ทุกครั้งที่เขาคิดถึงเฉียนหงเช่น เขา

อยากจับเธอและทุบตีเธอให้ตาย!

แต่เขาก็รู้ด้วยว่า ตั้งแต่เฉียนหงเป็นหนีไปพร้อมกับเงิน จะไม่ สามารถพบเธอได้อีกในชีวิตนี้ และอาจเป็นไปได้ว่าเธอเอาเงิน และหนีไปต่างประเทศ

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า วันนี้เขาจะได้พบกับเฉียนหงเย่นที่เขา เกลียดชังอย่างสุดซึ้งในคฤหาสน์ของตระกูลในซูหาง

ดังนั้นเขาจึงรีบเข้าไปหาเฉียนหงเป็นแทบไม่คิดเลย ยื่นมือ ออกมาแล้วตบหน้าเธออย่างรุนแรง ตบจนเฉียนหงเย่นล้มลงกับ พื้น
หลังจากตบเสร็จ เซียวฉางเฉียนชี้ไปที่เธออย่างโกรธจัดและ พูดว่า “ได้ นังผู้หญิงเลว ยังกล้ากลับมาอีก! มึงเอาเงินของ ที่ไหนแล้วกันแน่ จึงรู้ไหมว่าเป็นเพราะมึง พวกเราทั้งครอบครัว มันช่างน่าสังเวชเหลือเกิน!!

เฉียนหงเย่นถูกตบจนมึน เธอไม่คิดว่าสามีของเธอเซียวฉาง เฉียน ที่เธอคิดถึงทั้งวันทั้งคืน จะตบตัวเองอย่างรุนแรงเมื่อพบ กัน

ขาของเธอยังเป๊อยู่เล็กน้อย เธอทำได้เพียงดิ้นรน พยายาม คลานแล้วโพล่งตะโกนว่า “เซียวฉางเฉียน แกตบฉันทำไม?!”

“ตบเธอทําไม?”เซียวฉางเฉียนกัดฟันและด่าว่า “ฉันไม่เพียง แต่จะตบเธอ ฉันจะฆ่าเธอ! เธอกล้าเอาเงินของฉันไปเลี้ยงไอ้ แมงดา ไม่เหลือให้ฉันสักนิด เธอช่างโหดร้ายเหลือเกิน!!

เฉียนหงเล่นกรีดร้องและโพล่งออกมา “เชียวฉางเฉียน นาย บ่นอะไร? ฉันเลี้ยงไอ้แมงดาตอนไหนกัน? ฉันถูกเก๋เฉินหลอก แล้ว!”

“อะไรนะ!”เซียวฉางเฉียนขมวดคิ้ว เกี่ยวอะไรกับเย่เฉิน?”

เฉียนหงเย่นนึกถึงการทรมานที่เธอได้รับมาเป็นเวลาหลายวัน จู่ๆก็ร้องไห้ออกมา “นายลืมไปแล้วเหรอ เรื่องที่เราจะทำอะไร หม่าหลัน?”

เขียวฉางเฉียนพยักหน้า “ฉันไม่ลืมแน่นอน!!

เฉียนหงเย่นร้องไห้พูดว่า “เดิมทีเรื่องนั้นฉันกับเหอเหลียนทำใกล้เสร็จแล้ว สุดท้ายไอ้สารเลวเยเฉันก็เข้ามากระทันหัน เขาก็ พาใครบางคนมาทุบตีเรา และบังคับให้ฉันบริจาคเงินทั้งหมดใน บัตรธนาคาร แล้วพวกเราทุกคนก็ถูกส่งไปยังเหมืองถ่านหิน เพื่อขุดถ่านหิน…..”

พูดถึงนี้ เฉียนหงเล่นก็น้ำตาไหลแล้ว

เธอปาดน้ำตาและสะอื้นต่อไป “รู้ไหมว่าช่วงนี้ฉันทุกข์แค่ไหน? ทุกวันฉันทำงานหนักในเตาถ่านดำสนิท และพักผ่อนได้เพียง หรือห้าชั่วโมงต่อวันเท่านั้น เวลาที่เหลือทั้งหมดต้องทำงานใต้ เตาถ่านดำ กินไม่อิ่ม ไม่มีเสื้อผ้าอุ่นๆ ใส่ โดนตีบ่อยครั้ง แบบนี้ มันทรมานเหมือนตกนรก นายมันไม่มีจิตสำนึก ไม่ใช่แค่ไม่มา หาฉัน หรือช่วยฉัน แต่ตอนนี้กว่าฉันจะได้รับการช่วยเหลือจาก ตระกูล แล้วออกมาได้ นายยังมาตบฉันและใส่ร้ายฉันว่าเลี้ยงได้ แมงดา นั่นคือสิ่งที่นายทำกับฉันงั้นเหรอ?”

เซียวฉางเฉียนรู้สึกเวียนหัวเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาไม่เคยคิดฝันว่า ที่แท้ภรรยาไม่ได้เอาเงินไปใช้ชีวิตกับไอ้ แมงดา ภรรยาของเขาต้องทนทุกข์ทรมานมาก

ทันใดนั้นเขาไม่เพียงแต่รู้สึกผิดต่อภรรยาของเขาและเป็นห่วง เท่านั้น แต่เขายังเกลียดเยเฉินจนตายด้วย

ปรากฏว่าผู้ร้ายที่เอาเงินออมทั้งหมดไปและส่งภรรยาของเขา ไปทำงานในเหมืองถ่านหินเล็กๆ กลายเป็นเเงิน

ในเวลานี้ความเกลียดชังใหม่และความเกลียดชังเก่าทำให้ เขาโกรธมากเขียวไห่หลงและเซียวเวยเวยที่อยู่ข้างก็รู้สึกเกลียดชังเช่นกัน