บทที่ 938

สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในโลกก็คือการที่ตระหนักว่าตนไม่ว่าจะ ชีวิตก็ไม่สามารถไล่ตามศัตรูของตัวเองได้

ในเวลานี้ เจี่ยงหมิงรู้สึกท้อแท้กับทุกสิ่งในชีวิต!

เขามองไปที่เเฉินพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลเต็มใบหน้าพูดอย่าง กล้ำกลืน “เย่เฉิน ผมยอมแล้ว ผมยอมแล้วจริงๆ นายฆ่าผมเถอะ ผมเหนื่อยหน่ายกับโลกใบนี้แล้ว กับตัวของผมเองก็ช่างน่าเบื่อ เหลือเกิน…..ขอร้องนายได้โปรดทำให้ผมให้หลุดพ้นเถิด……

เย่เฉินพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกพลางมองเขาพูดอย่าง จริงจัง “เจียงหมิง วันนี้ทุกคนที่ต้องตาย โทษของนายนั้นเบาที่สุด แต่ก็เหมือนกันกับทุกคนที่ตาย โทษของทุกคนล้วนเป็นโทษตาย แน่นอนนายก็ด้วย หวังว่าชาติหน้านายจะสามารถเป็นคนที่ดีพอ นะ! ”

เจียงหญิงยิ้มอย่างน่าสังเวชแล้วพูดว่า “ชาติหน้า… เมื่อครู่ได้ ฟังเรื่องของนาย อยู่ๆผมก็มีความรู้สึกขึ้นมาว่าคนอย่างผมเป็น เพราะเกิดมาก็มีชะตาชีวิตที่ลำบาก ถึงมอบอีกชีวิตให้ผม บางที ผมอาจจะยังคงเป็นเพียงเด็กกำพร้า ทำไม่ดีก็ยังเป็นเพียงเศษ ขยะในสายตาคนอื่น………

เย่เฉินพยักหน้าด้วยใบหน้านิ่งเฉยพร้อมพูดว่า “ถ้าเป็นอย่าง นี้แล้ว งั้นผมหวังว่าชาติหน้านายจะสามารถเป็นคนดีได้”
เจียงหมิงพยักหน้าอย่างจริงจังพร้อมหัวเราะทำให้นายพูดมา ได้อย่างนี้ ผมเองก็เริ่มที่จะรังเกียจตัวเองแล้ว หวังว่าชาติหน้า คงจะได้เป็นคนดีเถอะ”

พูดจบ ทั้งร่างเขาล้วนสงบลง ความกลัวเมื่อสักครู่ที่กลัวจน ควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ ตอนนี้กลับสงบพอจะสามารถควบคุม ได้ยืนขึ้นด้วยตนเอง

เขายืนต่อหน้าเเฉินพร้อมพูดอย่างจริงจัง “พอแล้วเย่เฉิน ส่ง ผมไปตามทางของผมเถอะ พาเด็กเหล่านั้นกลับไปโดย สวัสดิภาพ บอกน้า……เยเฉินผมผิดเอง บอกเพื่อนพ้องทุกคน ผมผิดไปแล้ว ผมเสียใจแล้ว ผมใช้ชีวิตของผมเพื่อชดใช้ให้ แล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ในเมื่อนายรู้ความผิดจริงแล้ว งั้น ผมก็จะให้ความสุขแก่นาย

เมื่อพูดจบเย่เฉินพูดกับเฉินจือข่ายว่า “นำคนเหล่านั้นทั้งหมด ไปขังในรถไอวีโก้ แล้วจากนั้นให้เฮลิคอปเตอร์ยกรถไปทิ้งใน แม่น้ำเจียงซิน!

“ครับคุณชาย!

เฮลิคอปเตอร์บินขึ้นไปอีกครั้ง

ในรถไอวีโก้ สมาชิกของสำนักขอทานรวมทั้งหลิ่วจ้าวเฉินต่าง ส่งเสียงสะอื้นด้วยความหมดหวังไม่หยุด

ทุกคนต่างพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่ ณ เวลานั้นไม่เพียงแต่พวกเขาที่ถูกปิดตาย รถก็ถูกปิดตาย พวกเขาไม่มีทางที่ จะหลบหนีออกมาได้เลย

หลังจากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็น่ารถที่เต็มไปด้วยอาชญากรโยน ทิ้งลงไปในแม่น้ำ

บนพื้นผิวของแม่น้ำรถคันนี้ได้ฝ่าฟองน้ำที่เกิดขึ้นเต็มไปหมด

แล้วจมลงสู่ก้นแม่น้ำอย่างสมบูรณ์

เยเฉินหันหน้าไปที่เจียงหมิงและพูดเบา ๆ “ ผมสัญญากับคุณ ว่าจะไม่ทำให้คุณตายอย่างเจ็บปวดเหมือนพวกเขาแบบนั้น”เจี่ ยงหมิงหัวเราะเยาะพลางพยักหน้า “ขอบคุณนายมากนะ เย่เฉิน”

เยเฉันพยักหน้าเล็กน้อยและพูดกับชายชุดดำข้างๆ เขาว่า “พาเขาไปที่สะพาน ให้เขาจากไปอย่างรวดเร็วซะ”

ชายชุดด่พยักหน้า” ได้ครับคุณชาย! ”

ไม่ต้องรอให้ชายชุดดำลงมือ เจียงหมิงก็เดินโซซัดโซเซไปที่

ขอบสะพาน

เขาปีนไปบนราวเหล็กหมุนตัวกลับมาพูดกับเย่เฉินว่าให้ผมมี ความสุขเถอะ!!

เย่เฉินมองสบกลับชายชุดดำ ค่อยๆพยักหน้าส่งสัญญาณ จากนั้น ชายชุดดำก็นำปืนสีดำที่พกตรงเอวออกมา เล็งไปที่ กลางหน้าผากเจียงหมิง

ปัง!
เลือดสาดทะลุออกมาจากหลังศีรษะเจียงหมิง

ทันทีหลังจากนั้น ร่างของเขาเอนหลัง ตกจากสะพาน ลงไปใน แม่น้ำ และถูกกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวกลืนไปในทันที