บทที่ 937

“อะไรนะ?! ”

เจียงหมิงอยู่มานานกว่า 20 ปี แต่สิ่งที่เย่เฉินพูดนั้นคือ ประโยคที่น่าตกใจและเหลือเชื่อที่สุดที่เขาเคยได้ยินมาทั้งชีวิต

ดวงตาของเขาที่แดงก่ำ เขาจ้องไปที่ใบหน้าของเเฉิน และ พูดพึมพำ: “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้อย่างไร ผมรู้จักนาย ผมรู้จัก นายตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก นายชื่อเย่เฉิน นายเป็นเด็กกำพร้า นายตอน 8 ขวบ นายถูกนำไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโดยป้าห นายก็เป็นเหมือนกับผมในสังคมนี้ที่ไม่มีที่พึ่งพิง นายจะเป็น คุณชายของครอบครัวเยได้อย่างไร?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ผมรู้มันยากสำหรับนายที่จะเชื่อสิ่งนี้ แต่ มันเป็นเรื่องจริง ไม่อย่างนั้นนายคิดว่าผมจะระดมคนจำนวนมาก เพื่อไล่ตามนายได้อย่างไร? ดูเฮลิคอปเตอร์เหล่านี้สิ ดูชายชุด ที่พกปืนและกระสุนจริงเหล่านี้ ถ้าผมไม่ใช่คุณชายของตระ กูลเย่ พวกคุณคิดว่าจะทำสิ่งเหล่านี้สำเร็จได้อย่างไร

“แต่…แต่…” เจียงหมิงถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง: “ถ้า นายเป็นคุณชายของครอบครัวเย่ ทำไมนายถึงเติบโตในสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าล่ะ ทำไมพวกเขาไม่พานายไป ทำไมปล่อยให้ คุณชายมาอยู่ในรังหนูเหม็นๆแบบนี้ กับพวกเรามาตั้งแต่เด็ก? ”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า: “พวกเขาไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ในตอนนั้น ก่อนที่พ่อของผมจะเสียชีวิต ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการปกปิดตัวตนของนาย แม้ว่าครอบครัวเยจะตามหาผม แต่ พวกเขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าผมจะเติบโตในสถานเลี้ยงเด็ก กําพร้า?”

เจียงหมิงถามกลับในทันที แต่พวกเขาก็นายพบแล้วในตอน

นี้ ? เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?”

เย่เฉินกล่าวว่า “พวกเขามาหาผมเมื่อนานมาแล้ว ก่อนที่พวก เขาจะพบผม ผมก็เป็นเหมือนนาย ถึงผมอาจจะไม่เก่งเท่านาย เพราะในตอนนั้น ผมไม่เพียงแต่ไม่มีเงินทองเท่านั้น ผมยังเป็น ลูกเขยที่อาศัยอยู่บ้านของภรรยา ผมต้องซักเสื้อผ้าและทำ อาหารทุกวันและไม่มีความหวังในชีวิต ต่างจากนายอย่างน้อย นายก็สามารถทํางานร่วมกับกรรมการในบริษัทที่หลอกลวงคน อื่นได้ ”

เจียงหมิงพูดโพล่งออกมา “ในเมื่อนายรู้ว่านายเป็นคุณชาย ของตระกูลเย่แล้ว นายก็อยู่ในชีวิตที่น่าเวทนา ทำไมนายไม่ลอง เริ่มที่จะตามหาพวกเขาล่ะ เพียงแค่เริ่มออกตามหาพวกเขา นายก็ไม่จําเป็นต้องใช้ชีวิตที่ถูกผู้คนดูถูกดูแคลนแบบนี้ ทำไม ไม่ไปล่ะ? ”

เย่เฉินยิ้มและตอบ “นี่คือความแตกต่างระหว่างเราสองคน ผม มาจากพื้นเพที่ดี แต่ผมก็ถ่อมตน นายมาจากพื้นเพที่ต่ำต้อย แต่ นายไม่ยอมอ่อนน้อมถ่อมตน ถ้านายเป็นเหมือนผม ยอมที่จะ อ่อนน้อมถ่อมตน วันนี้นายจะทำผิดพลาดก่ออาชญากรรมแบบนี้ ได้อย่างไร?
“ผมไม่เข้าใจ!” เจียงหญิงสายหัวอย่างหมดหนทาง พูดอย่าง ไร้เหตุผลเล็กน้อยว่า: “ผมไม่เข้าใจ! ผมไม่เข้าใจจริงๆ เป็น เพราะนายรู้ว่ามีเงินแล้ว โตมาไม่มีเงินทำไมยังใช้ชีวิตต่อไปได้ อีก?”

“บางที” เยเฉินยิ้มอย่างแผ่วเบาและพูดว่า “ตอนที่ผมยังเด็ก แน่นอนว่าผมต้องรวยมากสวมเสื้อผ้าที่สวยงามและกินอาหารที่ แพงชีวิตที่ผมอยู่ในตอนนั้นอาจเป็นสิ่งที่นายไม่สามารถ จินตนาการได้ในตอนนี้ แต่แล้วยังไงล่ะ ผมก็ใช้ชีวิตไม่ได้มี ความสุขอะไร พ่อแม่ก็ไม่มีความสุขด้วย

เจียงหมิงถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง : “ถ้าอย่างนั้นนายยินดีที่ จะทนทุกข์กับความยากจนนี้อย่างงั้นเหรอ เมื่อตอนนายเป็น เด็ก นายเห็นได้ชัดว่ามีชีวิตที่ร่ำรวย แต่เมื่อไม่มีอะไร นายคิดถึง ชีวิตตอนนั้นไหมล่ะ?

เย่เฉินถอนหายใจเบา ๆ และพูดอีกครั้ง: “เจียงหมิง นาย จริงจังเรื่องเงินเกินไป นายสามารถจริงจังเรื่องเงินได้ แต่นายไม่ สามารถจริงจังเรื่องเงินมากเกินไปได้ มีบางสิ่งที่เงินไม่สามารถ เทียบได้ เช่น อุดมคติของนาย ความรัก หลักการ และมโนธรรม ของนาย เมื่อนายวางตำแหน่งผิด นายจะทำสิ่งที่ผิด บางสิ่ง สามารถเปลี่ยนแปลงได้หากผิด และบางสิ่งไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงได้อีกหากผิด ”

ในขณะนี้เจียงหมิง ได้ตระหนักว่าเขาถ่อมตนเพียงใด เพราะเย่เฉินข้างหน้าเขา เยเฉินที่เติบโตมากับเขาในสถานเลี้ยงเด็กกําพร้าตั้งแต่เด็ก กลายเป็นคุณชายของตระกูลเยีแห่ง

เย่นจิงเย่!

ในเวลานี้เองที่เขารู้ว่าเขาต่างจากเยเงินมากแค่ไหน

ในที่สุดเขาก็รู้ช่องว่างระหว่างคนทั้งสอง

มันคือความแตกต่างระหว่างนกกระจอกกับพญาหงส์

มันคือความแตกต่างระหว่างไก่ป่ากับนกฟีนิกซ์

!

มันคือความแตกต่างระหว่างปลาคาร์ปที่พยายามว่ายข้าม แม่น้ำกับมังกรตัวจริงบนโลก!

ตามคำกล่าวที่ว่า นกน้อย ไยจะรู้ปณิธานของพญาหงส์ ประโยคนี้ในตอนนี้ติดอยู่กับตนและเย่เฉิน ช่างเหมาะสมจริงๆ

ในเวลานี้เองที่เจียงหมิง ยอมจำนนอย่างสมบูรณ์

เขารู้ว่าตนนั้น ไม่เพียง จะสูญเสียชีวิตในเพียงชาตินี้ ยังต้อง เสียชีวิตในชาติหน้าอีกด้วย

เป็นไปไม่ได้ที่ตัวเขาเองจะแสวงหาการแก้แค้นเหมือนเยเฉิ นอีกต่อไป และหากเย่เฉินฆ่าตัวตาย มันก็ง่ายพอๆ กับบดขยี้มด จนตาย

เขากับครอบครัวของหลิ่วจ้าวเฉินและสมาชิกของสํานัก ขอทานล้วนแต่เหมือนกันหมด ยกเว้นแต่เย่เฉินที่เป็นดั่งเป็น มังกรตัวจริงบนโลก เพียงแค่หาวปลาตัวเล็กและกุ้งต่างล้วนตาย

ใบหน้าของเจียงหมิง เต็มไปด้วยความสิ้นหวังในทันที
ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะคิดหาการแก้แค้นเยเงินในชีวิตภายภาค หน้า

แต่ในเวลานี้เขาเข้าใจจริงๆ ว่าแม้ว่าเขาจะมีอีกชีวิตหนึ่ง เขา อาจจะไม่มีคุณสมบัติพอที่จะแก้แค้นเยเฉินได้