บทที่ 917

ในเวลานั้นเอง เย่เฉินเปิดระบบเสียงประกาศสาธารณะบน เฮลิคอปเตอร์ แล้วพูดเสียงดังว่า “ฟังซะพวกคนในรถ ตอนนี้ พวกคุณได้ถูกล้อมไว้หมดแล้ว รีบละทิ้งการขัดขืนทั้งหมดซะ ไม่ อย่างนั้นล่ะก็ จะฆ่าไม่มีละเว้น!!

เสียงนี้ของเยเงินทำเอาคนในรถไอวีโก้ทั้ง7 คน ตกใจจน

ขวัญหนีดีฝ่อ

หลิ่วจ้าวเฉินอกแทบแตกแล้ว เพราะเขาเองไม่เคยคิดเลยว่า ต่อให้ตัวเขาเองฆ่าคนหรือวางเพลิง ก็คงไม่ถึงกับต้องใช้ฉาก ใหญ่ขนาดนี้มาจับเขาหรอกมั้ง?

ครอบครัวของเขาในเวลานี้เองก็กลัวจนวิญญาณอยู่ไม่ติดร่าง เมื่อกี้ยังคิดอยู่ว่าหลังจากที่ครอบครัวได้เงินแล้ว พวกเขาก็ไปพัก ผ่อนที่มัลดีฟส์ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกแหฟ้าตาข่ายดินคลุม อย่างแน่นหนาแบบนี้

เจียงหมิงกลัวยิ่งกลัว

ตัวเขาในตอนนี้เสียใจจนแทบตายแล้ว!

ไม่เพียงแค่เสียใจ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือความกลัว

แต่แล้วในเวลานี้จู่ๆเขาก็กลับมารู้สึกตัว รู้สึกว่าเสียงตะโกนที่ ได้ยินบนเฮลิคอปเตอร์เมื่อกี้ ทำไมถึงรู้สึกคุ้นหูจังนะ?
แต่เขาก็ฟังไม่ออกอยู่ชั่วครู่ชั่วยาม ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของเ เฉิน

เขาจึงถามหลิ่วจ้าวเฉินอย่างตื่นตระหนกว่า “ตอนนี้เราจะทำ ยังไงกันดี? คนกลุ่มนี้มีปืนกันทั้งนั้นเลยนะ ตอนนี้แม้แต่หลังคา ยังถูกตัดออกไปแล้วนะ ถ้าพวกนั้นยิ่งพวกเราขึ้นมาจริงๆจะทำ

ยังไง?”

พี่สาวของหลิ่วจ้าวเฉินตกใจจนร้องไห้โฮ “น้อง เราคงจะไม่ ตายอยู่ที่นี่วันนี้ใช่ไหม? พี่ยังใช้ชีวิตไม่พอเลยนะ พี่ยังสาวอยู่ เลย จนถึงตอนนี้พี่ยังไม่ได้แต่งงานเลยนะ!”

“พี่เอะอะโวยวายอะไรเล่า?! ผมก็ไม่ได้แต่งงานสักหน่อยนี่!” ใจของหลิ่วจ้าวเฉินทั้งกลัวทั้งโกลาหล ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้ของ พี่สาว ใจของเขาก็ยิ่งหงุดหงิด

เย่เฉินมองดูคนทั้ง 7 อยู่บนเฮลิคอปเตอร์และพบว่าพวกเขาได้ ซึ่งท่าทีใดๆ ใจของเขาก็หงุดหงิดทันที เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะให้เวลาพวกคุณสามวินาทีในการลงจากรถ ไม่อย่างนั้น พวกนายจะต้องจ่ายค่าชดใช้!”

เสียงพูดเพิ่งจบลง เขาก็เริ่มนับเวลาทันที

“สาม!”

ภายในรถไอวีโก้ แม่ของหลิ่วจ้าวเฉินร้องไห้อย่างขมขื่น “จ้าว เฉิน พวกเรารีบลงจากรถกันเถอะ ไม่งั้นล่ะก็ ฉันกลัวจริงๆว่าคน พวกนั้นจะลงมือกับเรา!”
หลิ่วจ้าวเฉินลังเลในใจ

ถ้าไม่ลงจากรถล่ะก็ บางทีอาจจะยังพอจับเด็กมาเป็นตัว ประกันได้บ้าง แล้วใช้ชีวิตเด็กข่มขู่ให้อีกฝ่ายยอมปล่อยตัวเอง สักครั้ง

แต่ถ้าลงจากรถล่ะก็ งั้นไม่เท่ากับยอมให้ใครต่อใครเชือด หรอกเหรอ?

“สอง!”

พี่สาวของหลิ่วจ้าวเฉินพูดอย่างตื่นตกใจว่า “จ้าวเฉิน รีบพูด อะไรสักอย่างสิ!”

“หนึ่ง!”

เย่เฉินนับครบสาม และเห็นว่าคนทั้งเจ็ดยังไม่มีทีท่าอะไร เขา จึงพูดกับเฉินจือข่ายทันทีว่า “แจ้งสไนเปอร์ ให้จัดการคนขับรถ

“ได้ครับคุณชาย!”

เฉินจือข่ายรีบสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งผ่านทางเครื่องรับส่ง วิทยุทันที “สไนเปอร์รีบหาโอกาสเหมาะเดี๋ยวนี้ จัดการคนขับรถ ก่อน หาทางฆ่าด้วยกระสุนนัดเดียว!!

ระบบวิทยุได้รับการตอบกลับจากสไนเปอร์ในทันที

“สไนเปอร์เบอร์ 1 การมองเห็นถูกบดบัง

“สไนเปอร์เบอร์ 2 การมองเห็นถูกบดบัง
“สไนเปอร์เบอร์ 3 การมองเห็นไม่ถูกบดบัง กำหนดเป้าหมาย แล้ว! อัตราการสังหาร 80%”

“สไนเปอร์เบอร์ 4 การมองเห็นไม่ถูกบดบัง กำหนดเป้าหมาย แล้ว! อัตราการสังหาร 95%”

เฉินจือข่ายสั่งการทันที “สไนเปอร์เบอร์ 4 ฟังคำสั่งผม ซึ่ง

ในเวลานี้ อดีตทหารพิเศษที่โหนตัวอยู่หน้าประตู เฮลิคอปเตอร์ทางขวา ก็เหนี่ยวไกปืนในทันที เสียงปังดังขึ้น

ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลระเบิดเปลวไฟออกมา จากนั้นกระสุนปืน พุ่งออกจากปากกระบอกปืนด้วยความรวดเร็ว

วินาทีถัดมา พี่ใหญ่ของหลิ่วจ้าวเฉินที่นั่งอยู่บนเบาะคนขับ ของรถไอวีโก้ซึ่งกำลังรู้สึกประหม่าจนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง จู่ๆก็ โดนยิงเข้าที่หัว!

ใครก็นึกไม่ถึงว่าคนที่ไม่มีรอยบุบสลายเลยแม้แต่เล็กน้อยใน วินาทีที่แล้ว ในวินาทีถัดมากลับมีเลือดพุ่งออกมาจากหัวของ เขา…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ